Bijna laatste keer over die takkeherrie

Want dat moet de KannieBaal dit jaar nog even afmaken en het is al te lang blijven liggen. Zoals eerder gezegd: de KannieBaal heeft een voor hem adequate wijze gevonden om er mee om te gaan. Hij is eerst eens gaan onderzoeken wanneer het nu het ergst is. Daar zijn verschillende oorzaken: de auto, de trein, het vliegtuig en de gehoorapparaten. Lang in de auto zitten levert veel en harde ruis op die lang duurt. De trein ook, maar die duurt minder lang. Het vliegtuig levert de hardste herrie op, maar is snel weer teruggezakt tot aanvaardbare proporties. Vreemd blijft dat als de KannieBaal zijn gehoorapparaten in heeft in de auto, hij veel meer last heeft van de herrie dan wanneer hij ze uit heeft. Dat leidt in ieder geval tot de conclusie dat de gehoorapparaten deels debet zijn aan de herrie.

                   

Hoe het ook zij, de overlast is vaak erg en de KannieBaal wilde er vanaf. Huisarts gaf geen enkele hoop, die mening werd versterkt door onderzoek op internet. Dus moest op een andere manier dit probleem tot aanvaardbare normen te worden terug gebracht. Depressief worden heeft uiteindelijk weinig zin. En niemand anders hoorde die herrie, dus je lijkt ook ongeloofwaardig te zijn. Maar omdat niemand anders het hoort is het dus je EIGEN herrie. Die in je EIGEN hoofd zit. Dus besloot de KannieBaal, omdat hij het blijkbaar moest horen, er maar eens naar te gaan luisteren. En er goed naar luisteren betekende af en toe dat het gaat bulderen. Echt bulderen. Maar ook dat dat afzwakte. En lang luisteren naar iets wat er niet is is blijkbaar erg moeilijk. En dan ging het wel weer. Het is als met de neurolingwistiese roze olifant: denk daar maar eens niet aan……..

                            

Een onhoorbare herriemaker

Die zit dus in het hoofd van de KannieBaal. Want de KannieBaal is er op een gegeven moment maar eens goed op gaan letten: waar zit dat geluid nu precies. En dat zit dus in het hoofd. Waarschijnlijk ergens in die 12 hersencellen die de KannieBaal tot zijn beschikking heeft. En als je die cel er nu uit kon lepelen dan was je gelijk van het probleem af. Maar zo simpel is het allemaal niet en aangezien dit een serieus onderwerp is moeten we dat ook zodanig behandelen. In het hoofd dus, zoals gezegd en het heeft niks met de oren te maken, althans, die mening is de KannieBaal toegedaan. Iemand beweerde dat als het gehoor slechter wordt de hersenen meer werk moeten verrichten om sprekers te verstaan. En omdat ze meer werk moeten verrichten blijven ze in een soort “luisterstand” staan als er niets meer te horen is. Met als gevolg: veel ruis. De KannieBaal vond dat wel een aardige explicatie die hem aansprak. Daar heeft hij zich toen maar een beetje op gericht om dit hinderlijke gebeuren onder de knie te krijgen.

                         

Onhoorbare herrie

Zoals ik al zei moest de KannieBaal aan de slag met die herrie in zijn hoofd. Onderzoek op internet leverde een aantal stellingen op:

1. het is het gevolg van gehoorbeschadiging, de trilhaartjes zijn kapot gegaan en daardoor krijg je die tingedinges.

2. het is het bloed wat door je hoofd loopt en dat vlak langs je inwendige gehoororgaan gaat, waardoor je het hoort ruizen.

3. het komt door de gehoorapparaat

4. het is het gevolg van medicijngebruik, hoge bloeddruk e.d.

5. het komt door de luchtdruk (ofwel een weersgesteldheid)

Nu zijn dat allemaal meningen en gevolgtrekkingen en daarbij blijft het allemaal onduidelijk waar het vandaan komt en wat de oorzaken zijn. En zolang de oorzaken niet duidelijk zijn is het ook moeilijk om de gevolgen aan te pakken. In Amerika en Japan worden nog wel eens de gehoorzenuwen doorgesneden. Maar dat levert vaak een doof oor op en de tingedinges blijft gewoon doorgaan. Het middel is dan erger dan de kwaal. Dus daar komt de redding niet vandaan en ook niet uit de rest van de medische wetenschap, want die zitten ten aanzien van dit probleem met de handen in het (meestal schaarse) haar. En uurtje of wat lezen op diverse websites leidt wel tot deze conclusie. De redding zal dus ergens anders vandaan moeten komen anders blijft de KannieBaal er maar mee zitten. En dat kan nooit de bedoeling zijn…….

                           

Niet bestaande geluiden

Die bestaan wel degelijk en dat is natuurlijk merkwaardig. De KannieBaal heeft er zelf namelijk ook last van. Waar ik op doel is het zogenaamde suizen in de oren. Er is ook een deftige medische term voor maar daar kan een eenvoudige KannieBaal natuurlijk niet aan beginnen. Het schijnt dat er een enorme diversiteit is in het soort geluid dat men hoort, men spreekt over suizen, piepen, fluiten, snerpende zagen en nog veel meer onaardige dingen. Bij de KannieBaal lijkt het wel alsof hij in het vliegtuig zit, vlak bij de motor en dan wel tijdens de start. Of de landing maar die maakt doorgaans minder herrie. Een hinderlijk soort suizen dus, die uit het niets is verschenen. Althans zo lijkt het, maar de KannieBaal heeft de indruk dat hij dat suizen heeft gekregen sinds hij gehoorapparaten draagt. Er zijn situaties die het suizen verergeren: in de trein zitten, vliegen uiteraard, maar ook een dag in de auto levert een hele boel extra herrie op. De KannieBaal heeft er een tijd erg last van gehad, in die zin dat het invloed had op de kwaliteit van het leven, zoals dat heet. Links en recht lezen op het internet en een goed gesprek met de huisarts leverde één winstpunt op: er is niets aan te doen. Nou ja, misschien wel, maar dat is iets voor de toekomst of met een hoop geluk en dure apparaten. En dan nog is het maar de vraag of er enige vorm van verbetering optreed. Dus moest de KannieBaal zelf aan de slag, want om je nu door zoiets uit het veld laten slaan gaat te ver. Dit wordt dus een verhaal in afleveringen, maar dan heeft de KannieBaal ook weer wat te doen.

                      

Nog een keer die brug?

Ja, laten we dat maar doen, want het is wel heel leuk. De KannieBaal is de laatste dag nog een keertje extra met de ondergrondse (die daar dus hartstikke bovengronds rijdt, maar dat terzijde) mee geweest over het traject over de Bir Hakeim brug. Een keer om een foto van de ene kant van de Seine en aanpalende omgeving te maken en een keer om de andere kant te doen.
Dit is de ene kant:

En dan zal dit de andere kant wel zijn:

 De KannieBaal zat een beetje te stuiteren van plezier in die metro, hetgeen hem wat fronsende blikken van de parijzenaars opleverde. Maar daar heeft hij zich niets van aangetrokken. Ik hoop dat jullie het mooi vinden allemaal. Hier nog een laatste plaatje dat de KannieBaal tijdens dat metro-ritje gemaakt heeft, maar daar is dus geen Seine meer te zien. Maar wel weer een ander parijs geval die het ook altijd goed doet.

Bir Hakeim

Zit de KannieBaal plotseling in Parijs. Met de Lathys in drie uur rijden en toen was op Gare du Nord. Drie dagen ticket voor bus en metro gekocht en veel lopen. En vanochtend een prachtige wandeling over een eiland naar de brug met die prachtige naam. En het is een wonderschone brug. Een wegdek en daarboven rijd de metro. Aangelegd in 1903 voor de wereldtentoonstelling (de Eiffeltoren staat er vlakbij). En een uurtje later gingen we er overheen op weg naar het museum voor moderne kunst. Ook heel mooi met prachtige schilderijen van Kees van Dongen. Nu gaan we proberen een plaatje van die brug hier neer te zetten.
             
                                       
Mooi bruggetje hè? En je kan er dus ook nog overheen wandelen (en fietsen natuurlijk, want dat doen die Parijzenaren op grote schaal. De KannieBaal heeft nog foto's gemaakt vanuit de metro terwijl hij dus over de brug ging. Die zullen de komende dagen geplaatst worden.