De KannieBaal dacht dat vandaag, met dat mooie weer, wel eens een uitgelezen moment zou zijn om de eerder aangeschafte fietsdrager uit te proberen. Het weer werkte mee, dus in een mum van tijd zaten de fietsen achterop de auto. En toen maar rijden met die dingen achterop. En angstvallig in de spiegel blijven kijken of ze er nog wel zaten. Maar na een kwartiertje rijden (en wat ernstige verkeersdrempels verder) bleek wel dat de KannieBaal alles goed vastgesjord had. En in Noordwijkerhout (langs de bloeiende bloembollenvelden) een parkeerplaats opgezocht en toen maar fietsen richting Zandvoort. Maar moeder, wat was het heet! Daar had de KannieBaal even geen rekening mee gehouden, alsmede het verschijnsel dat die duinen op en neer gaan. En het wegdek eveneens. Dus de KannieBaal trapte zich het l*plazerus. Gelukkig kon hij bij de Langevelderslag even uitrusten, maar toen bleek dat hij ook geen portemonnee bij zich had. En J. ook niet. Daar zaten we dan. Allemaal ijscotentjes met heerlijke versnaperingen als raketten, calipsoos en hoe die dingen nog meer mogen heten. We stonden met de neuzen tegen het raam gedrukt en het water liep ons in de mond. Dus uit arren moede maar weer terug gefietst en op naar huis. De fietsen weer goed vastgebonden en gelukkig lagen er thuis nog ijsjes in de vriezer. Het is een uitkomst die fietsdrager, maar je moet er wel goed bij nadenken. Niet iedereen doet dat, blijkt wel uit onderstaand.
Je kunt nog net achterop de fietsen zien zitten. Maar de rest zit in de kreukels. Jammer, hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten