Dan denk je namelijk dat je het wat rustiger krijgt. Maar dat is helemaal niet zo, integendeel, na de eerste pensioendag breekt de boel los. Dan moet je dit en dan moet je dat. Gisteren vertelde ik over eergisteren, vandaag heb ik het over gisteren, dat kan zo niet doorgaan. En als ik dan ga vertellen wat er allemaal in het onverzuurde verschietvat zit dan krijg je de kouwe rillingen. Maar goed, gisteren dus. Eerst klinkertjes spuiten, want het zou warm worden. Dat is een hele klus, want ik kan niet alles in één keer doen. Het levert namelijk veel water op en dat kan niet goed weg, dus dan staan er plassen met zwart water. En als je dat weg veegt dan zijn de klinkertjes nog vuil, dus dan kan je dat weer opnieuw gaan spuiten. Dus fasegewijs werken is het motto. Een stukje hier, een stukje daar en ondertussen zorgen dat je niet al te nat wordt, want die drukreinigers spuiten met veel kracht.
Vervolgens moest de KannieBaal een aantal administratieve zaken regelen, mails versturen, telefoneren en Tour de France kijken. En ‘s avonds moesten we op het kleine meneertje en mevrouwtje passen. Maar toen J. bij het uitkleden tegen het meneertje zei:”Ga maar even staan, meneer” protesteerde hij hevig. “Ik ben geen meneer, ik ben een grote jongen”, zei hij. Gelukkig maar…………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten