Ezel

Gisteravond waren we bij de kampieng voor een feestelijke maaltijd, een schitterende salade vooraf, plakken gebraden vlees met pasta en een soort ratatouille, kaasplank en chocoladecake met koffie toe en heerlijke wijn bij het eten. We moesten alleen binnen eten, buiten was te koud. Dat is nadelig voor de KannieBaal want de acoustiek is daar abominabel, maar dat terzijde. Er was ook een belgiese echtpaar met 2 kindjes die met een ezel op stap waren. De eerste dag stopte de ezel halverwege de tocht en was niet meer vooruit of achteruit te krijgen: hij stond waar hij stond en daar bleef hij. Niets hielp, ze liepen eerst een stukje verder, misschien  zou hij dan wel achter hen aankomen, maar nee hoor, geen beweging in te krijgen. In arren moede hebben ze het ezelverhuurbedrijf opgebeld en die hebben een andere ezel gebracht. Dus konden ze weer verder met hun tocht. Even later hoorden ze een harde knal......Grapje Opa, zou het kleine meneertje zeggen.
Maar door die verhalen was de KannieBaal helemaal vergeten om zijn stukje te maken, dus hadden jullie gisteren niks te doen. Ook niet erg. Maar de KannieBaal raakt daar wel van in de war, hij heeft dan het idee dat hij 2 stukjes moet maken, maar dat gaat natuurlijk niet werken. Dan raken we de draad kwijt en hebben we geen overzicht meer. Dus blijft het bij: gisteren geen stukje, vandaag wel een stukje. Helaas niet over het dievaais van de KannieBaal,  want daar valt nog veel over te vertellen, maar dat mag nog even niet van mevrouw J. Maar morgen gaat de KannieBaal daar wel over vertellen, veel te leuk.