Veestapel

Om 6 uur vanmorgen ging de wekker af. De KannieBaal was nog bewusteloos, maar hij moest er toch uit.. We gingen naar de markt, om precies te zijn, de geitenmarkt. De KannieBaal wilde ook wel een nieuwe veestapel aanschaffen, dus dit was een gouden kans. Op de markt aangekomen troffen we een merkwaardig schouwspel aan. Er waren 2 kringen gevormd, een binnenste en een buitenste. En daar tussen in liepen de verkopende partijen met hun koopwaar (geiten natuurlijk) en rondje, net zo lang tot er een goed bod gedaan was. En dan ging de trotse nieuwe eigenaar met de koopwaar naar zijn auto (niemand was op de fiets gekomen) en spoorslags naar huis. Of een nieuwe ronde bekijken. Of nog een paar kippen of duiven kopen, want die waren er ook. Ook poezen waren te koop, mooie witte. En de KannieBaal ontdekte nog een paar wapenwinkeltjes. Veel grendelgeweren, ouwe lee-enfields, maar ook nieuwe geweren. En veel luchtbuksen.

Daarna naar een bananenplantage, maar er was geen banaan te zien. Wel veel van die irrigatiekanaaltjes en lemen huizen, maar de meeste stonden op instorten. Jammer wel. Vervolgens moesten we naar een randezvous,  waar 9 jeeps klaar zouden staan. En dat klopte, van A1 tot A9 en allemaal Landkruizers van Toyota.  Daar gingen onze koffers achterin en wij op de stoelen. Op naar de Wadi Bahni Kalid. Prachtig helder blauw (azuur staat in de folder) water in kleine meertjes. We hadden broodjes gekocht in de LULU supermarkt en de KannieBaal ontdekte een mooi bankje in de schaduw met een verkoelen windje, dus daar hebben wij onze broodjes verorberd. Met de jeeps weer verder naar de woestijn, om precies te zijn Wahiba Sands. Daar hebben we wat door de woestijn gescheurd tot we bij ons onderkomen van vannacht, het Arabian Oryx Kamp. Allemaal lossen huisjes, sommige van steen, de onze van ander materiaal. Twee bedjes (wel hard zegt mevrouw J.) een douche en een toilet en een bankje, maar daar staat de koffer op. Geen wifi, geen tv, geen radio, gelukkig wel airco. En een uurtje later werden we weer opgehaald om naar de zonsondergang te kijken. En effe lekker door de woestijn scheuren, maar daar houden de chauffeurs wel van. Mevrouw J ging niet mee, een beetje last van haar rug en dat was maar goed ook. En tot slot nog een buffet, maar omdat de Omanieten ook vrij hebben was het loeidruk en dus veel herrie. Nu gaat de KannieBaal op zoek naar de centrale hal. Daar schijnt wifi te zijn.