Boompje, beestje.........

Kwamen wij gisteren (dus donderdag) te spreken over een klein boompje wat ooit in de tuin van een beroemde man uit S. geplant was en nu uitgegroeid tot een enorme ceder-achtig gevaarte, citeerde de KannieBaal de eerste regels van een gedicht. Dat kwam niet bekend voor bij de disgenoten. Dus zegde de KannieBaal toe het hier te plaatsen. Hierbij dus:

DE CEDER

Ik heb een ceder in mijn tuin geplant,
gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen.
Een binnenplaats meesmuilt ge, sintels, schillen,
en schimmel die een blinde muur aanrandt,
er is geen boom, alleen een grauwe wand.
Hij is er, zeg ik en mijn stem gaat trillen,
Ik heb een ceder in mijn tuin geplant,
gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen.

Ik wijs naar buiten, waar zijn ranke, prille
stam in het herfstlicht staat, onaangerand,
niet te benaderen voor noodlots grillen,
geen macht ter wereld kan het droombeeld drillen.
Ik heb een ceder in mijn tuin geplant.

Het is dus niet van Keepel maar van Han G. Hoekstra. Daar kon de KannieBaal even niet opkomen. En omdat het dus druk was gisteren geen bericht kunnen schrijven. Maar wellicht doen we er vandaag 2, dat hangt van de gebeurtenissen van vanmiddag af. Alhoewel het wel tegen de regels is, want eigenlijk mag je maar één bericht per dag schrijven (Uit: de Geheime Regels van de KannieBaal; voorschriften en standaarden voor het webloggen. Uitgeverij de Hongerlap, ISBN 1998 789 132 456)
Dus of dat tweede bericht er nog in zit is maar zeer de vraag.



En omdat er ook nog sprake was van het gedicht over het ezeltje van Savalis bovenstaand plaatje. Dat gedicht moeten jullie zelf maar opzoeken, de KannieBaal is uiteindelijk niet van de werkverschaffing. Als beloning een flesje wijn voor degene die als eerste vertelt van wie bovenstaand schilderij is.