Er zijn van die dagen dat je denk: wie ben ik dat ik dit mee mag maken, waar heb ik dit aan verdiend. Het was een superdag. Nee, supersuperdag. Of eigenlijk een supersupersuperdag. Eerst vertrokken uit Laas Vegaas, dat kon geen kwaad. Onderweg bij de walmarkt eten ingeslagen, want lunchen zat er niet in. En toen naar Zion National Park. Dat was dus vandaag voor het eerst open. We kregen een kaart mee, toen we bij Zion Lodge weggingen. Wij kozen voor de Temple of Sinewava. Daar zijn we natuurlijk niet helemaal gekomen, want op een gegeven moment moet je door het water waden en dat was ons te gortig. Dus terug naar het busje, langs de Great White Throne en langs de Wide Bend en bij de Zion Lodge nog even en andere kant op gelopen. Toen moesten we helaas weer met de bus mee. Jullie moeten maar even goegelen op de namen, dan vind je het wel en anders aan HJ vragen, want die heeft daar wel foto's van. Maar ongelooflijk mooi. Toen door naar de Red Canyon, bezoekerscentrum was dicht, maar even rondgekeken en toen weer verder naar de Bryce Canyon National Park, Utah. Ja, wat zal ik daar van zeggen. Adembenemend? Onvoorstelbaar? Ongelooflijk schitterend? Ja, hier zijn eigenlijk geen woorden voor.We zijn van Bryce Point naar Inspiration Point gelopen, ruim drie kilometer. Ongelooflijke vergezichten, letterlijk honderden kilometers ver. En beneden dus die canyon. Ik maak een foto van de folder, dan krijgen jullie een idee, maar op afbeeldingen googelen met deze namen moet voldoende stof opleveren. En tot slot kregen we een gratis diner aangeboden omdat het hotel waar we zouden slapen gesloten was. Geen warm water. Diner dus in Ruby's Inn, een buffet. Best lekker allemaal. En nu slapen, buitengewoon moe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten