Het huis moet hoognodig geschilderd worden. Van boven tot onder, alle kozijnen, beneden alle deuren, het hele trappenhuis en de schuifpui. En de KannieBaal heeft geen zin om het zelf te doen. Altijd dat geknoei met verf, altijd die troep aan je handen en je kleren. En waar het wel moet komen daar druipt het of daar bladdert het. Kortom...schilderen is niet de hobby van de KannieBaal. Dus heeft hij iemand in de arm genomen. Geen noordpool of zuidpool, maar echte huisschilder die af en toe een klusje doet. Voor hem is het een klusje, voor de KannieBaal zou het een levenstaak zijn. Dus gaan we eerst met vakvakvakvakantie en als we terug komen gaat hij aan de slag. De kleur hebben we ook al uitgezocht, het wachten is even op de prijsopgave, dat zal wel even schrikken worden. Maar dat moet maar.
En vanavond hebben we opgepast op het kleine meneertje en mevrouwtje. Hun moeder had lekkere appeltaart gekocht voor bij de koffie. Het kleine meneertje had zijn stuk in no-time naar binnen gewerkt en toen kwam hij bij opa staan. "Lust je nog een hapje?" vroeg ik. Hij knikte en hapte een stuk weg. En hij wilde nog wel een hap. Toen het stuk van opa op was, ging hij nog even op zoek. En ja hoor, hij vond nog het stuk van het kleine mevrouwtje. Die hoefde het blijkbaar niet (terwijl die wel van eten houdt). Dus dat verdween ook fluks naar binnen. "Ik heb plakhandjes", zei hij tegen oma. Dus die moest zijn handen schoonmaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten