Bettlehemmer

Vanochtend vertrokken van Akkabah (waar we dus zaterdag in de loop van de dag aankwamen, maar vanwege het ontbreken van een verbinding geen blogje) naar de grens met Rismael. Daar de gebruikelijke poespas van lopend met je koffer  het niemandsland tussen de grenzen oversteken, maar uiteindelijk kwamen we de grens over. Daar stond de nederlands sprekende reisleider op ons te wachten, Kram, een geboren Adammer, maar vanwege de liefde hier blijven hangen. Op naar Massada, waar we met de kabelbaan naar boven moesten. Mevrouw J. kneep hem even, maar ze sloeg zich er vrouwmoedig door heen en eigenlijk ging het prima. Jullie moeten maar even goegelen op dat Massada en over de vreselijke dingen die hier gebeurd zijn, maar als plek is het zeer indrukwekkend. Een prachtig uitzicht, jammer dat het een beetje heiig was, maar je kon prachtig over de dode zee uitkijken naar Jordaanland. De chauffeur en de reisleider hadden allerlei etenswaren aangeschaft, broden, beleg, tonijn, vleeswaren en kaas en zo kregen we een prachtige picknick met boven ons de berg waar Massada op ligt. Door naar de dode zee en en plekje waar we zouden kunnen zwemmen in die zee, nu ja...zwemmen gaat eigenlijk niet want het water is zo zout dat je bijna boven water blijft drijven. De KannieBaal heeft het even aangezien, maar samen met mevrouw J. besloten om toch maar niet te gaan zwemmen. Het zag er allemaal niet zo aangenaam uit en we vonden het eigenlijk te koud. Daarna zijn we naar de kibboets geweest waar onze reisleider woont, daar rondgelopen, maar het was al donker dus niet echt veel kunnen zien. Verder gereden, dwars door Jerazulem, en nu zitten we op onze kamer in Betthelem, je weet wel, waar je zus is geboren. Morgen gaan we naar Jerazulem, maar dat vertel ik morgen we weer, het verhaal is al lang genoeg zo.