Busje komt zo...

En wat stond er voor de deur van hotel vanmorgen? Een grote bus! Hèhè, we zitten weer lekker ruim en we kunnen weer fatsoenlijk naar buiten kijken. Het leek wel of de KannieBaal jarig was. En éénmaal in de bus gezeten bleek dat ook zo te zijn, want de reisleider riep mijn naam om en zei dat ik jarig was. Ik kreeg een doos met koek en mocht uitdelen. En er werd voor mij gezongen. Kijk....dan voel je je toch wel jarig. Maar we gingen weer verder met de reis, eerst naar de Berg Nebo, vanwaar Mozes het beloofde land zag, maar er niet in mocht. Mooie plek met waarschijnlijk een prachtig uitzicht, maar het was nog steeds heiig. Maar we konden desondanks toch redelijk ver kijken. Daarna door naar Madaba, waar een kerkje staat met een 6de eeuws vloermozaiek van Palestina. Goegel maar even, het is interessant. Koffiestop in de stad waar we vers geperste sinaasappelsap hebben gedronken en een souveniertje voor de vitrinekast hebben gekocht. Daarna door een schitterend landschap met canyons gereden, heel hoog en bij een restaurantje gestopt met een prachtig uitzicht. Op een gegeven moment kwam er een schaapherder op een ezeltje aan, drie honden en een kudde schapen. Heel grappig om te zien. Weer verder gereden naar de stad Kerak, waar een enorm kruisvaarderskasteel staat. 14 Jaar hebben ze er over gedaan om het te bouwen en het is een enorm gebouw.  http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Kerak   Jammer dat het wat miezerde, maar je kan niet altijd mooi weer hebben. Daarna een lange tocht door de woestijn met af en toe een spoorlijn naast de weg, de zelfde spoorweg waar Lawrence van Arabie aanslagen op pleegde. Maar die film kennen jullie natuurlijk wel. En nu zitten we dus in de stad Petra en morgen gaan we de mooiste kilometer lopen die er is.
Maar dat vertel ik morgen wel, nu gaan we slapen, de KannieBaal is best moe.