We kwamen terug van Marsan. Gegeten bij de Obergiesten, de KannieBaal was tevreden, mevrouw J. niet, taaie eend had ze en ook eigenlijk geen honger. En het was Vettelamusiek. We zaten net aan ons voorgerecht of daar begon een band onbeschrijflijke pokkeherrie op het podium te produceren, de KannieBaal werd er spontaan doof van. Ook mevrouw J. zat werkelijk te geniéten. Gelukkig waren ze na een half uur door hun repertoire heen en konden ze aan het welverdiende bier beginnen. En kon de KannieBaal zijn gehoorapparaten weer aan zetten. Hoorde hij weer wat. Maar dat leek op gerommel. Op de terugweg: bliksemschichten. En toen we thuis waren nog meer. Veel meer, maar wel in de verte gelukkig. In de nacht nog regen en meer onweer dichtbij, maar daar had de KannieBaal geen weet van, hij lag op 1 oor.
Een blog over werkelijk niets. Geen uitgewerkte onderwerpen, geen beschouwingen, geen diepgang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten