Gisteren zat de KannieBaal rustig in een hoekje een boekje te lezen tot hij opgeschrikt werd door een ijselijk gegil. Het kwam uit de buurt waar mevrouw J. rustig een boekje zat te lezen. Althans......dat veronderstelde de KannieBaal. Niets was minder waar, ze stond bovenop haar stoel te dansen. Toen de KannieBaal goed keek zag hij een groot, slingerend, kruipend stuk tuinslang, vlak langs de stoel gaan waar mevrouw J. van vreugde op stond te dansen. Maar bij nader inzien was het geen vreugde die mevrouw J. deed dansen maar angst en schrik. Gelukkig was de slang nog banger geworden van het ijselijke gegil (zelfs de buren, toch ook al oud en doof waren op het gegil afgekomen) van mevrouw J. en had snel het hazenpad....eh slangenpad gekozen en was tussen het struikgewas verdwenen. Die zal voorlopig niet terugkomen, bromde de brabantse buurman. Mevrouw J. was er niet gerust op en vanmorgen moest de KannieBaal het gras korter gaan knippen. Dan kan die slang zich er niet meer in verstoppen, was haar redenering. De KannieBaal heeft het nog even nagekeken maar vermoedelijk was het een hazelworm, feitelijk dus niet echt een slang maar een groot soort pier of wurm. Maar het gras is wel netjes kort geworden. Boven voor, onder na.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten