Makkers staakt

Het is weer eens zo ver. Langzaam valt het raderwerk van de samenleving stil, omdat uw sterke hand dat wil. Nu zijn het de chauffeurs van de tankwagens die de benzinestations moeten bevoorraden die hun sterke hand gebruiken. Omdat ze meer kaas op hun boterhammen willen, meer munten in hun portemonnaie, meer vrije dagen en minder werkuren per dag. Ook willen ze langere pauzes, meer keus in de bedrijfskantine, beter weer en kortere werkweken. Ook willen ze betere stoelen in hun vrachtauto's, dat benzine minder stinkt en af en toe een knipoog van de dochter van de directeur. Verder willen ze rechtere wegen met minder bochten en dat alle benzinestations aan de snelweg liggen, zodat ze niet meer het achterland in hoeven. En als ze dan toch het achterland in moeten dan ook daar rechtere wegen komen met veel minder bochten. Ze zijn wel tevreden over het feit dat benzinestations altijd aan de weg liggen, maar dat het allemaal verschillende merken zijn, stemt hen weer ontevreden. Ze willen dat de staat gaat werken aan 1 groot merk, dat in handen komt van de staat en dat alle chauffeurs op hun 35ste met pensioen kunnen. Ook zij die pas op hun 34ste zijn ingestroomd. Nou, die Macroni gaat het merken.
Gelukkig werden we op tijd getipt door de Engelse Amerikaan,  zodat we onze benzinetank vanmorgen nog eventjes snel volledig af konden tanken. Nu kunnen we 550 kilometer rijden, maar dat gaan we voorlopig niet doen natuurlijk. We blijven lekker hier zitten met al die benzine in onze tank. Omdat onze sterke hand dat wil.