Verlenghotel

De reis is afgelopen, we hebben nog een kleine verlenging van  drie dagen. Bij het inchecken zei de baliemedewerker dat hij ons een upgrade ging geven. En we kregen dus een prachtige kamer met een balkon en met uitzicht op de stad. Dat was een plezierige verrassing en even later kregen we ook nog een lekker fruitmandje. Waarschijnlijk hebben we  vaker in een hotel van deze keten gezeten en had mevrouw J. zich daar ooit voor aangemeld. En we hebben dus prachtig zicht op de skyline van Doebaai met alle hoge torens en verschillende wijken. Wat een immense stad is dit. En x onjuist heerlijk bij de Thailand gegeten en nu gaan we inpakken. Morgen naar huis.

Het was een prachtige reis met voor de KannieBaal als hoogtepunt de avondlijke wandeling naar het schildpadden strand in het licht van de volle maan. Mevrouw J. vond de moskeeën met hun versieringen heel erg mooi. Kortom, we hebben genoten, maar ook weer blij dat we naar huis toe gaan.

Dat is het einde.....

Vandaag het laatste stukje van de rondreis gedaan. Op naar Sjarjah, één  van de 7 Verenigde arabische emiraten. Het grenst aan Doebaai, iets wat strenger in de leer, geen druppel alcohol te koop, tenzij je een licentie hebt. De emier heeft vast een licentie, de KannieBaal niet. Het is jammer. We zijn naar het museum van Sjarjah geweest, veel handschriften en calligrafeerwerk, maar ook bouwtechnische voorbeelden van watermolens en dat soort dingen. Mooie wapens, geweren en messen,  ook hele oude flesjes en ander glaswerk. Mooie dingen allemaal. Daarna naar de zoveelste soek, toch nog een kameeltje gescoord voor de vitrinekast en toen hadden we het wel gehad met die soeks.  Langs een soort boulevard gelopen waar ouwe bootjes algen,  we werden af en toe uitgenodigd om mee te varen. Maar erg appetijtelijk zagen die bootjes er niet uit, dus we hebben het aanbod vriendelijk van de hand gewezen. En toen terug naar het hotel, eerst nog even langs de grootste mall ter wereld om wat medereizigers af te zeten (we waren daar al geweest en nog een keer shoppen is niet aan ons besteed) en was de reis afgelopen. En een vrije middag. Met het shuttlebusje van het hotel naar het "strand" gegaan het Jumula Beach Resort. Prachtige apparaten, waarmee je hoog in de lucht een kopje koffie of wat anders kon drinken, terwijl je langzaam in het ronde draaide, veel eettentjes en andere dingen die bij een strand horen.

En morgen worden we om 12 uur opgehaald en naar ons verlenghotel gebracht, daar verblijven we nog 3 dagen. En op zondag vliegen we weer terug. Of er nog veel blogjes geschreven betwijfel ik, maar een verslagje over de laatste dagen zit er wel in.

Terug naar Doebaai

De rondreis begint zijn einde te naderen. Vanmorgen waren we nog in Oman, nu, terwijl ik dit blogje maak zitten we weer in het hotel in Doebaai. Maar terug naar vanmorgen. We zijn eerst naar de vismarkt van Barka gegaan. Op een groot plateau zaten 2 mannetjes, de één schreef alles op en de andere harkte met een stok een aantal vissen bij elkaar en begon toen luid dingen te roepen. Daar verstaan we natuurlijk niets van, maar dat is op de visafslag in IJmuiden ook zo. In ieder geval werden de vissen verkocht, want ze werden door de koper meegenomen. En die had dan weer een kraampje waar hij de vissen schoon ging maken of gewoon te koop aan bood aan het publiek. Ook was er een flinke groente markt, dus je kon alles gelijk in 1 keer in slaan. Daarna zijn we doorgereden naar het fort van Al Hazm in Rustaq (rustaaaag) bekend van de Unesco  werelderfgoedlijst. Prachtig fort, met veel gebruiksvoorwerpen, potten en pannen en wapens en dergelijke. En enorm groot. Vervolgens naar de supermarkt voor de inwendige mens en daarna op naar de grens. Oman waren we vrij snel uit maar om Doebaai binnen te komen viel niet mee. Maar uiteindelijk hadden we alle stempels geregeld, kregen we nog een laatste check. En jawel hoor, alle Belgen moesten de bus uit, koffers meenemen en die zagen we voorlopig niet meer terug. Dat duurde en duurde. En waarom? Niks te vinden natuurlijk bij die Belgen. Alhoewel je je natuurlijk wel afvraagt waarom die er alleen maar uitgehaald werden. Maar goed, naar lang wachten waren ze rond half zes allemaal weer in de bus. En  toen was het natuurlijk nog 2 en een half uur rijden naar de stad. En zit de KannieBaal afgepeigerd zijn blogje te maken. Morgen de laatste dag van de rondreis, maar dat vertellen we later wel.

Weer zo'n kerk

Vandaag weer een moskee op het programma. Dit keer de Sultan Kaboos moskee. Het was weer een heel gedoe om binnen te komen, de samenwerking tussen lokale gids en reisleidster bereikte vandaang wel een dieptepunt, de ene is een muts, de andere ijzeren Hein met grootheidswaan, maar daar hadden wij niet zo veel last van. Het enige probleem is dat je steeds moet wachten tot iedereen weer bij elkaar is en je weer verder kunt. Maar goed.... de moskee dus. Ook weer een enorme gebedsruimte met een enorm tapijt dat uit één stuk gemaakt is. En prachtige kroonluchters, schitterende wandversieringen en zoal meer.  Maar op een gegeven moment heb je het wel gezien, daarbij had de KannieBaal behoefte om even een toilet te bezoeken. Mevrouw J. had een bankje in de schaduw gevonden en ze zou braaf op de KannieBaal  wachten. Maar de plee was een heel eind weg. Enfin, de KannieBaal had het eindelijk gevonden en wilde daarna weer terug naar mevrouw J. Mocht hij er niet meer in! Vloeken helpt niet, dan verstaan die Omanido's toch niet, dus goede raad was duur. Maar op een gegeven moment ontdekte de KannieBaal mevrouw J. in gezelschap van groepsgenoten. Dat was een pak van ons hart. Toen we weer bij het verzamelpunt waren moesten we weer wachten,  er bleek nog een deelnemer te missen. Zoektochten werden op touw gezet, maar alles te vergeefs. Uiteindelijk liep iemand naar de bus, bleek ze daar in te zitten. Gelukkig konden we dus weer verder. Op naar de soek. Maar daar hadden we niet zo'n zin in dus we zijn langs de boulevard gaan lopen. Maar het is hier enorm warm, dus dat waren we na verloop van tijd zat. En restaurantje opgezocht en een kola met een broodje en uitzicht op de mensenstroom was ons deel. We hebben ons prima vermaakt. En toen toch nog even de soek ingelopen en zowaar een souveniertje aangeschaft. Na de terugrit naar het hotel nog even lekker bij het zwembad gezeten. Kortom een prima dagje.

Verder over vandaag

We gingen vanmorgen weer bijtijds weer verder, op weg naar Wadi Tiwi. Een hele mooie wadi, met stromend water, palmbomen, bananenbomen, bergen er om heen, echt een plaatje om te zien, We konden een heel stuk door de Wadi lopen, dus dat was echt genieten. Daarna gingen we naar het zinkgat van Bimma.  Dat is een zinkgat wat ontstaan is in de kast ondergrond. Een hele diepe put, waar prachtig azuurblauw water in staat. We hadden broodjes gekocht en er waren allemaal overdekte plekjes met bankjes gemaakt, zodat we die daar hebben opgegeten.  Daarna zijn we doorgereden naar Muscat, de hoofdstad van Oman. We zijn naar het museum geweest en naar het paleis van de sultan.En nu zitten we in een prima hotel, mooie kamer, lekkere douche,  2 aparte bedden en we blijven hier 2 dagen.

Schaldpid

Nog even terug naar gisteravond. Toen gingen we een tochtje maken naar het schildpadden strand. Het was een heel eind rijden en toen we aankwamen bij het bezoekerscntrum was het een drukte van belang. We moesten binnen wachten, we waren ingedeeld in groep 6. Om de beurt werden de groepen omgeroepen en uiteindelijk waren we aan de beurt. De KannieBaal had een zaklamp meegenomen, maar het was gelukkig volle maan, dus er was geen lamp nodig. Over een verhard pas liepen we naar het strand. De schildpadden,  de groene schildpad om precies te zijn, komen in april hier hun eieren op het strand leggen. Ze maken een kuil en leggen daar een hele boel eieren in, ruim 100 wel, dekken de boel af en gaan de zee weer in. De zon broed de eieren uit en s nachts komen ze uit en flapperen die kleine padjes naar zee. De kans dat we nu schildpadden zouden zien was klein, maar we hadden goede hoop. En warempel, er lag er een te graven. Volgens de gids doen ze nu een soort oefening om later, als het warmer is echt eieren te gaan leggen. Wat een kolossaal beest was dat zeg. We hebben wel eens karetschildpadden gezien, maar die zijn een stuk kleiner. Hij lag te flipperen met zijn achterpoten en later ging hij met zijn voorflippers aan de gang om de kuil weer dicht te gooien. Steeds moest hij even uitrusten, dan legde hij zijn kop neer én als hij weer bijgekomen was dan ging hij weer verder.  Hier https://youtu.be/dBvNrwzbmMg is een filmpje te zien, daar moeten jullie maar eens naar kijken. We vonden het een bijzondere belevenis, om zo dicht bij zo'n enorm beest te staan, die zich helemaal niets aantrekt van wat er om hem heen gebeurt. Nu moesten we wel stil zijn en we mochten niet flitsen, dus ze KannieBaal heeft maar geen foto's  gemaakt.

Bomschuit

Vandaag een rustig dagje. Tenminste...dat is ons voorspeld. Vanochtend vertrokken uit de woestijn met de jeeps. Daar kwam weer het nodige "scheurwerk" aan te pas, maar dat was wel leuk. Vervolgens overgestapt op de bus, naar een supermarkt voor wat boodschappen en toen op weg naar Soer.  Maar eerst nog even naar de vuurtoren kijken, maar dat werk kennen we wel, vervolgens naar de scheepswerf. Daar worden de dhow's  gebouwd, volledig houten schepen. Waren we laatst naar een bekende katwijkse kunstenaar wezen kijken die een boek geschreven had over hoe je een bomschuit moest bouwen en daar over vertelde, staand op een bomschuit, zagen we hier dat allemaal in de praktijk. Met dit verschil: hier hadden ze elektrische boormachines,  kettingzagen en slijptollen. Maar ook grote beitels, hamers in soorten maten en grote spijkers. Maar heel leuk om te zien allemaal. Daarna door naar het hotel en mevrouw J. lag al snel in het zwembad. Straks gaan we even wat eten en vanavond gaan we het strand voor de groene schildpadden. Die leggen in april hier eieren op het strand, maar ze komen af en toe vast oefenen. Misschien hebben we geluk, we mogen niet praten en niet flitsen. En we zijn tegen 12 uur weer terug. Te laat om er over te vertellen dus dat doen we dan morgen wel.

Veestapel

Om 6 uur vanmorgen ging de wekker af. De KannieBaal was nog bewusteloos, maar hij moest er toch uit.. We gingen naar de markt, om precies te zijn, de geitenmarkt. De KannieBaal wilde ook wel een nieuwe veestapel aanschaffen, dus dit was een gouden kans. Op de markt aangekomen troffen we een merkwaardig schouwspel aan. Er waren 2 kringen gevormd, een binnenste en een buitenste. En daar tussen in liepen de verkopende partijen met hun koopwaar (geiten natuurlijk) en rondje, net zo lang tot er een goed bod gedaan was. En dan ging de trotse nieuwe eigenaar met de koopwaar naar zijn auto (niemand was op de fiets gekomen) en spoorslags naar huis. Of een nieuwe ronde bekijken. Of nog een paar kippen of duiven kopen, want die waren er ook. Ook poezen waren te koop, mooie witte. En de KannieBaal ontdekte nog een paar wapenwinkeltjes. Veel grendelgeweren, ouwe lee-enfields, maar ook nieuwe geweren. En veel luchtbuksen.

Daarna naar een bananenplantage, maar er was geen banaan te zien. Wel veel van die irrigatiekanaaltjes en lemen huizen, maar de meeste stonden op instorten. Jammer wel. Vervolgens moesten we naar een randezvous,  waar 9 jeeps klaar zouden staan. En dat klopte, van A1 tot A9 en allemaal Landkruizers van Toyota.  Daar gingen onze koffers achterin en wij op de stoelen. Op naar de Wadi Bahni Kalid. Prachtig helder blauw (azuur staat in de folder) water in kleine meertjes. We hadden broodjes gekocht in de LULU supermarkt en de KannieBaal ontdekte een mooi bankje in de schaduw met een verkoelen windje, dus daar hebben wij onze broodjes verorberd. Met de jeeps weer verder naar de woestijn, om precies te zijn Wahiba Sands. Daar hebben we wat door de woestijn gescheurd tot we bij ons onderkomen van vannacht, het Arabian Oryx Kamp. Allemaal lossen huisjes, sommige van steen, de onze van ander materiaal. Twee bedjes (wel hard zegt mevrouw J.) een douche en een toilet en een bankje, maar daar staat de koffer op. Geen wifi, geen tv, geen radio, gelukkig wel airco. En een uurtje later werden we weer opgehaald om naar de zonsondergang te kijken. En effe lekker door de woestijn scheuren, maar daar houden de chauffeurs wel van. Mevrouw J ging niet mee, een beetje last van haar rug en dat was maar goed ook. En tot slot nog een buffet, maar omdat de Omanieten ook vrij hebben was het loeidruk en dus veel herrie. Nu gaat de KannieBaal op zoek naar de centrale hal. Daar schijnt wifi te zijn.

Druk, druk druk

Van morgen stond er een fort op het programma. Mooi fort. Dikke muren en mooie schietgaten. Ook waren er allemaal mensen die demonstraties gaven, hoe het water geschept werd met behulp van een koe om het land te irrigeren, er waren een paar vrouwen aan het haken en breien en sandalwood aan het schaven. Er zat een mannetje hout te bewerken, een soort openlucht museum eigenlijk. Daarna zijn we naar het kasteel van Jabrin gegaan, met een leuke collectie vuurwapens.En naar de soek van Nizwa, met een speciale dadelafdeling. Lekkere dadels lagen daar, die je kon proeven en vaststellen dat ze in kleuren, maten en smaken verschillen. En korte tussenstop om snel een broodje te kopen voor de lunch en toen naar het Bahla fort. Daar konden we niet in, maar wel foto's maken. En tenslotte naar de dadelplantages van Al Hamra, met allemaal irrigatie kanalen en lemen huizen. Veel staan op instorten, dat is dan wel weer jammer, maar zodra ze onbewoond raken gaan ze hard achteruit. En we waren net op tijd terug, zodat mevrouw J. even wat baantjes kon trekken in het zwembad. De KannieBaal heeft toezicht gehouden. Strakjes gaan we aan het buffet. Hadden we gisteravond ook, toen binnen, maar nu buiten. Dat is weer wat anders. Lekker buiten eten.

Op weg naar Omaan

IJSELIJK vroeg ging de wekker vanmorgen, terwijl de KannieBaal nog heerlijk lag te slapen. Maar ja, we moeten verder anders komen we nergens. Dus douchen, ontbijten, koffers inpakken, naar beneden brengen en hup...... in de bus. Op weg naar Omaan,  de vorige sultan is een paar weken geleden overleden, dus alle vlaggen hangen nog halfstok. Maar eerst gingen we naar een kamelenmarkt (er werden ook schapen en geiten verhandeld) Heel veel kamelen, in allerlei grootten. En allemaal met 1 bult. Want dromedarissen bestaan niet, alleen kamelen. Met 2 bulten zijn genetische afwijkingen, maar ook kamelen. Goed..... allemaal kamelen dus. Er werd er eentje in een pickuptruck geladen.  Daar had hij niet zo'n zin in, dus hij lag luid te balken. Met 6 man werd hij toch langzamerhand in de truck geschoven en even later zagen we hem wegrijden. 

Vervolgens reden we naar de grens, AboeDabbie uit en Omaan in. Maar dat had wat voeten in de aarde. Eerst moesten we geld op tafel leggen om AboeDabbie  uit te mogen. Iets van 70 dirhammen.  En een stempel in ons paspoort laten zetten dat we echt vertrokken waren. Maar met 37 man neemt dat wat tijd in beslag. Toen naar de grens van Omaan.  Paspoort inleveren,  laten scannen en weer in een andere rij om weer een stempel te laten zetten. Iets van 2 uur duurde de hele procedure, maar toen waren we de grens over. We zouden nog naar een kasteel, maar dat ging niet door omdat het een race tegen de klok zou worden. En nu zitten we dus in een Gouden Tulp hotel. Omdat er geen restaurant in de buurt te vinden hebben maar gebruik gemaakt van het buffet in het hotel. Niet slecht overigens. En we blijven 2 nachten in de Gouden Tulp en er is een mooi zwembad. En morgenmiddag hebben we vrij. Dus mevrouw J. weet wel wat ze morgen gaat doen.

De mosk

VanMorgen vroeg ontbeten, koffers naar beneden gebracht en in de bus gestapt. Op weg naar de grote moskee van Doebaai. Hemeltjelief wat een gevaarte. Van ver al te zien, 2 grote minaretten en heel veel goud. En marmer. En ingelegde bloemen en patronen in de zuilen. En enorme kroonluchters van swarofski kristal. En een gigantisch tapijt, met prachtige patronen van bloemen, helemaal handgeknoopt in Iran. In lange banen en in de moskee in elkaar gezet. En enorm veel bewakers, met bagagecheck maar dat ging niet helemaal goed bij de KannieBaal.  Hij wees allemaal dingen aan op het scherm, maar die zaten niet in mijn rugzak. Tenslotte haalde hij wat dingen eruit, onder andere mijn schoenlepel. Die heb ik nodig om mijn sketchers aan te trekken. Wat is dat? vroeg de knakker. Schoenlepel, zei ik en wees naar mijn schoenen. Plastic? vroeg hij. Zeker, zei ik, plastic. Toen mocht ik door. 

Vervolgens naar de Karrevoer om wat te eten te kopen voor de lunch  en toen door naar het Doebaai Louvre museum. Prachtig gebouw en een schitterend museum. Sjaak Sjiraak heeft n indertijd geregeld dat ze wat dingen van het Louvre konden lenen, ze hadden zelf wat gekocht en andere musea hebben ook wat bruikleen gegeven en zo bouw je een prachtige collectie op. Heel divers, je moet zelf maar even googelen op dat museum. Wij hebben genoten. Daarna door naar het Ferrari gebouw wat bij de racebaan hoort, maar dat hadden we beter over kunnen slaan. Nu zitten we in het hotel (het is kwart over 7 in de avond), we hebben even gedouched en we gaan zo met de bus naar een restaurant om wat te eten. En dan snel naar bed want we moeten morgen vroeg weer op pad. Naar Oman. Pffffff, vakantie zeggen ze dan!

Weer varen?

Vanmorgen kwart over 7 opgestaan, douchen en ontbijten en om kwart voor 9 stonden we bij de bus. Eerst naar een soort historisch openluchtmuseum van oude huizen, gemaakt van gemalen koraal. Dat lag hier in overvloed op de kust aangespoeld en men kon daar prima huizen van bouwen. Grappig om te zien. Daarna weer naar een kade waar allemaal bootjes klaar lagen. We gingen weer varen. Helaas was de vaartocht van korte duur, de bestemming was schuin aan de overkant. Daar was het historisch museum van Doebaai. Interessant allemaal, met veel oude Doebaaise spullen. Daarna gingen we naar de soek, eerst naar de goudafdeling. Daar werden we wat belaagd door verkopers mer bedelarmbandjes en dergelijke, gelukkig kwamen er 2 militair uitziende politiemensen en waren de verkopers ineens allemaal verdween.  We kregen nog een half uurtje om zelf te besteden en zijn naar de kruidensoek gegaan. Veel saffraan, vanillestokken en soortgelijke zaken, mooi opgestapeld en visueel aantrekkelijk neer gezet. Maar we hadden het snel gezien, nog even langs de haven gelopen, met van die grote houten dhow schepen, helemaal volgepakt met handelswaar, van koelkasten tot brommers en zakken rijst tot pakken ondefinieerbare meuk. En tenslotte naar de grootste mall van Doebaai. Mooie winkels maar daar komen we niet voor. Wel een waterfontein met muziek, je kent dat wel: grote stralen water met veel beweging, heel leuk om naar te kijken. Eerder zagen we zoiets in Las Vegas, maar de mooiste zagen we in de tuinen van de villa Efrussi- de Rothschild in Kaap Sint Jan Verraad in Zuid Frankrijk. Maar daar heeft de KannieBaal al eerder over geschreven, dus zie aldaar. Daarna terug naar het hotel, nog even wat bij het zwembad gelegen, maar te veel wind, dus niet lekker. En vanavond bij de German Doner gegeten. Was echt Duits. Alleen geen biertje te krijgen.

Varen

Gisteravond gingen we varen. Eerst met de bus een heel eind rijden en toen kwamen we aan in de kreek van Doebaai.  Daar lag een prachtig houten schip klaar en werden we naar het bovendek gebracht. Allemaal tafels en in het midden een houten schip die als tafel gebruikt werd. Daar stond het eten op, allemaal verschillende schalen en warmhoudbakken. En toen gingen we varen, richting de stad,  maar dat was niet helemaal duidelijk omdat het donker was. De KannieBaal had een vest meegenomen, voor alleen een T-shirt was het toch iets te fris. En vervolgens mochten we,  tafel  voor tafel, een bordje eten opscheppen. Smaakte prima, gelukkig geen koeskoes, want daar is de KannieBaal geen  voorstander van (alhoewel hij dat wel eet natuurlijk, een echte  KannieBaal lust alles). Af en toe kwamen we andere boten tegen, prachtig verlicht allemaal, het leek de gondelvaart met Koningsdag wel. Maar op een gegeven moment werd het wat te koud voor het bovendek en zijn we naar beneden gegaan waar het lekker warm was. Over vandaag vertel ik straks, nu gaan we bij de Duitsers eten.

Doebaai

We zitten dus in Doebaai. De KannieBaal en mevrouw J. Met de Emiraten hierheen gevlogen. Eerst werden we thuis opgehaald met een taxi.Op Schiphol hadden we toegang tot zo'n exclusieve lounge alwaar je wat te drinken en te eten kon pakken en lekker kon zitten. En in het vliegtuig ook mooie plekjes, met een stoel die je helemaal plat kon leggen, zodat je een dutje kon doen. Heerlijk allemaal. En op het vliegveld van Doebaai stond een bus klaar. Het is een hele grote groep, dus weinig vrije plekjes in de bus. Omdat de kamers nog niet klaar waren kregen we eerst een sightseeing tour door de stad. En natuurlijk stoppen bij de nodige shoppingmalls. Maar dat hebben we allemaal overleefd en nu zitten we in het hotel. Vanavond gaan we varen en eten in de Baai van Doe, vandaar die naam. Maar daar vertellen we morgen wel over, eerst een beetje bijslapen en boodschappen doen.

Bijna weg

Hoe gaat dat hier dan? Het is allemaal veranderd en dus moeten we even uitproberen Hoe het werkt. Dan kunnen we vanaf zaterdag hier stukjes gaan plaatsen om een beetje bij te houden hoe de reis verloopt en hoe het ons vergaat.

Geeveedee

Is er een update van de Blogger,  wordt heel de historie veranderd. Het grote voordeel van de ouwe Blogger was juist dat je snel kon opzoeken op datum wat er gebeurde of wat je als KannieBaal deed. Maar dat hebben ze dus gewijzigd en nu kan de KannieBaal niet meer terug. Waardeloos is dat, hier zullen veel mensen van balen. Wat wel van belang is is dat we weer gaan Bloggen,  er vallen and er s gaten in het geheugen van de KannieBaal en dat kunnen we niet hebben. En we maken toch vaak leuke dingen mee, dus de KannieBaal gaat in ieder geval in de vakanties weer Bloggen.  Waarvan acte.

Colon

Bij het metrostation Colon is het warenhuis El Cortes Ingles. En daarbij staan een paar bankjes. Daar zouden wij gaan zitten. Om 11 uur. En om 11 uur precies kwamen ze het metrostation uit, om zich heen kijkend. Maar wij hadden ze allang gespot. Onze ouwe buren die nu in Woordnijk wonen en met hun camperbus door Spanje trekken. Dus hadden we hier afgesproken, thuis kwam het er niet van. We hadden ze al in Frankrijk gezien deze zomer en nu dus hier. Eerst even de stad ingelopen en op een terrasje neergestreken voor koffie en mooie verhalen. En toen naar de kapel van San Nicolas, de sixtijnse kapel van Valencia, gegaan om die te bezichtigen. Werkelijk schitterend, de KannieBaal heeft even een foto geleend van het internet, maar jullie kunnen zelf nog veel meer foto's vinden op het wijde wep.

Deze kapel is dus verbonden met onze Sinterklaas, de bischop van Myra, wiens botten later in Spanje bij Bari begraven werden. Die Sinterklaas zorgde er ooit voor dat drie arme meisjes, die niet konden trouwen in verband met het ontbreken van een bruidsschat,  van een ruime som geld voorzien werden, zodat zij konden huwen. Nouja, daar moeten jullie de Wikipedia over de Zunderklaes, zoals hij bij ons in het dorp genoemd wordt, maar eens op nalezen.

Na de kapel zijn we wat straatjes ingelopen en tenslotte voor een smakelijke lunch neergestreken bij ons koffieterras. We hadden gelukkig een tafeltjes gereserveerd want het werd daar bomvol. Heerlijk gegeten en lekker bijgekletst en straks gaat de KannieBaal naar de voetbal kijken.

Wind

Mevrouw J.  had een boottocht op het oog. We zouden daar met de bus naar toe gaan en dan gaan varen. Maar toen we vanmorgen na het ontbijt (prima verzorgd overigens,  maar dat mag ook wel met 5 sterren) de deur uitstapten  voelden we het al: stevige wind. Dat gaat hem dus niet worden, zei mevrouw J. , we gaan wat anders doen. Dus zijn we naar het museum van de schone kunsten (maar dan in het spaans) gegaan. Prachtig allemaal, maar na de 100 ste Jezus aan het kruis of Maria met kind heeft de KannieBaal  het wel gehad met de gristelijke kunst. Dan wil hij wel wat anders zien. Maar dat gaan we overmorgen doen, dan gaan we naar het museum voor moderne kunst. Morgen gaan we iets geheel anders doen,  maar dat wordt morgen wel duidelijk.

Bij de Valencianen

We zitten dus niet in Valence,  ook niet in Vaals maar in Valencia. Dat ligt in Spanje. Zaterdagochtend ijselijk vroeg van huis gegaan, auto geparkeerd en met de bus naar de terminal. We hadden alleen rolkoffertjes bij ons, dus hoefden we niet in te checken, dat hadden we al gedaan. Door de security en vervolgens wachten.  Naar het vliegtuig gelopen en toen we konden boarden dat snel gedaan, de opbergruimte is beperkt dus je moet er snel bij zijn. Helaas hadden we ruim een half uur vertraging maar dat hoort er bij. Op het vliegveld van Valence moesten we even zoeken naar de metro, kaartjes gekocht en naar Alameida gereden, daar uitgestapt en naar hotel gelopen. Was de kamer nog niet klaar! De koffertjes achter gelaten en de stad ingelopen, wat gedronken en rond gekeken. Gelukkig konden we redelijk snel naar de kamer, één en ander uitgepakt en weer verder.
De volgende dag, zondag dus, via het grote park naar de zee gelopen. In het begin ging dat goed, maar op een gegeven moment hield de weg op en moesten we door een woonwijk verder. Maar uiteindelijk kwamen we bij zee uit, bij een pier zitten kijken naar surfers en vervolgens een restaurantje opgezocht om wat te eten. Vervolgens met de bus terug naar het hotel en wat geluierd l Mevrouw J. heeft gezwommen en de KannieBaal deed een dutje.
Vandaag was er regen voorspeld, dat bleek te kloppen, maar het viel wel mee allemaal. Een petje was afdoend om redelijk droog te blijven. Mooie kerken gezien, een prachtige markt in een schitterend gebouw (er staan hier werkelijk schitterende gebouwen, mooie art deco gevels en zo meer), heerlijk geluncht en een broodje voor vanavond gekocht. Morgen meer, helaas geen foto's maar die zijn op het wijde wep wel te vinden.

Afgelopen

De rondreis is inmiddels afgelopen, wij hebben nog een paar dagen verlenging. Dat hadden we bij het boeken van de reis al meegenomen, meestal is dat wel fijn. Je bent na zo'n reis toch vaak moe, vaak vroeg op, warmte, drukke steden en veel geslenter . Maar gisteren werden we, nadat we naar ons eindhotel gebracht waren, op een nooduitgang getraceerd.  Onweer, slagregens en hoosbui en,  het hield niet op. Vanmorgen was het beter weer, dus zijn we lekker bij het zwembad gaan zitten. En we genieten van het uitzicht, kijk maar even mee.

Taoormiena

Gisteren kwam er nix van de blog, de KannieBaal moest naar de voetbal kijken. En dat was heel leuk en spannend. Maar we zijn gisteren naar Taormina geweest, wat door de stad gelopen, het park bekeken en toen hadden we het wel gezien. En vandaag staat een trip naar de Etap op het programma, maar mevrouw J. zei: dat hebben we al eens gedaan, we laten het aan ons voorbij gaan. Dus gaan we wat wandelen en rustig aan doen. Morgen misschien een langer blogje.

Jolische eilanden

Vandaag varen met de boot. Grote boot. Bomvol. Leuke plekjes om te zitten? Vergeet het maar. Maar goed, dat terzijde. We gaan naar de Eolische eilanden, eerst naar Lipari. We hebben wat rondgelopen, langs de haven en langs de boulevard. Wat gedronken, wat gegeten. Daarna door naar het volgende eiland: Vulcano. De rotte eierenlucht komt je al te gemoeten,  echt vulkanisch dus, met modderbaden en al. Maar ook een mooi strandje wat we na een kleine wandeling tegenkwamen. Mevrouw J. had haar badpak mee genomen dus die ging zich snel omkleden en te water. De KannieBaal  is bij een restaurantje gaan zitten met een bakje koffie. Heerlijk gezwommen zei ze, lekker water en ze was weer helemaal opgeknapt. Toen weer terug nar de boot en weer terug varen. Verder met de bus naar het hotel in Naxos. Maar de hele dag heerlijk weer gehad, lekker zonnetje, beetje wind dus een superdag.

*

Verder

Vandaag moesten we een eind reizen, 200 kilometer. We vertrokken dus uit Palermo en reden eerst naar Cefalu. Een vissersplaatsje,  maar ook een toeristenplaats met een prachtig strand en pittoreske straatjes. Op het strand was het behoorlijk druk, helaas hadden wij geen badpakken bij ons dus dat ging aan onze neus voorbij. We hebben de kerk daar bekeken, maar dat was een sober geheel. Op een terrasje wat gedronken en gegeten en toen naar de bus en op naar Tindari, boven op een berg gelegen. Prachtig uitzicht over de kust. En een hagelnieuwe kerk voor de zwarte madonna van Tindari. Het is een bedevaartsplaats vanwege die zwarte madonna, daar zijn er wel meer van te vinden in Europa. De KannieBaal was er niet van onder de indruk, dus het was een beetje een saaie dag, geen spectaculaire opgravingen op tempels. Het is niet alle dagen feest.
Een foto van de kerk.

Paalermoo

Gisteren zijn we aangekomen in Palermo, vandaag blijven we daar, om wat paleizen in de stad te bekijken. We hadden een Nederlands sprekende gids meegekregen en zijn achtereenvolgens naar de San Giovanni degli Eremiti, het Normandisch paleis en Monreale, de wereldberoemde Dom. Heel veel mozaïeken, heel veel heiligen, apostelen, discipelen en aanverwante knakkers met fantastische verhalen over opgestane doden, onbevlekte zaken, tenhemelvaringen en zo meer. Op een gegeven moment kreeg de KannieBaal er een sik van. Maar gelukkig werden we op een gegeven moment vrij gelaten en mochten we iets voor ons zelf gaan doen. We zijn ergens wat gaan drinken en eten en toen zijn we langzaam terug gelopen naar het hotel. We hebben even naar het zwembad van het hotel gekeken, op de 14e verdieping,  maar dat was wegens siësta van de badmeester gesloten. Wel een schitterend uitzicht.

Trappetoni

Vanmorgen ging de wekker weer vroeg af. De KannieBaal kan daar niet zo goed tegen, hij is daar als het ware niet op gebouwd. Maar ja....er is geen keuze, dus staat hij razendsnel op en springt fluks onder de douche. En verder ging we met de bus. Eerst langs de zoutpannen bij Trapani, stevige bergen zout liggen hier, klaar om gezuiverd te worden en dat doen ze hier al eeuwen. Daarna gingen we naar Erice, boven op een berg gebouwd. De bus moest stevig klimmen om van 0 naar 720 meter te stijgen. Langs de rand van de stad gelopen met schitterende vergezichten Het wordt tot één van de mooiste plaatsen van Sicilië gerekend. We hebben wat door het stadje gelopen, op een terrasje gezeten om wat te drinken en wat te eten en daarna naar Segesta gereden. Daar ligt een prachtig Grieks theater, helemaal boven op een berg. Gelukkig stond er een bus klaar om ons daar naar toe te brengen want lopen is nauwelijks mogelijk zo steil gaat het naar boven. En dat anderhalve kilometer lang. Maar het theater is prachtig,  de KannieBaal heeft weer even een foto gejat om te laten zien. Wel zijn we naar beneden gelopen (en dat is voelbaar aan de knieën) om naar de tempel van Artemis te gaan. Ook nog een gaaf exemplaar, volgens de beschrijvingen nooit afgemaakt,  maar het hoe en waarom is niet duidelijk. Ook hier een foto van. Vervolgens zijn we naar Palermo gereden, de culturele hoofdstad van Italië  (Leeuwarden is de culturele hoofdstad van Europa, verschil moet er zijn nietwaar?) en daar verblijven we 2 dagen.

Agridinges

Vanmorgen reden we zeker anderhalf uur door de velden voor we op de plaats van bestemming waren. Maar wat voor bestemming. De tempels van de antieke stad Akragras. Van oorsprong een Griekse nederzetting en omdat de inwoners van die nederzetting geholpen hadden de Chartagers te verslaan hadden ze een fikse beloning gekregen. Zo fiks dat ze grote tempels konden laten bouwen (ze hadden en passant ook nog eens tienduizenden krijgsgevangen gemaakt om het werk te doen)  en dus ontstonden er in korte tijd verschillende tempelcomplexen. En die staan er in sommige gevallen redelijk bij. Wij hebben zulke complexen niet vaker gezien, zo groot en zo compleet. Zeker de tempel van Concordia (ik heb even een plaatje gejat van het internet en hier onder neergezet) is een imposant geval. We hadden een uitstekende gids die alle maten zo uit haar hoofd oplepelde en allerlei wetenswaardigheden wist te vertellen,  wat het tot een boeiend geheel maakte. We hebben onze ogen uitgekeken. Daarna zijn we naar een strandtentje gereden voor een lunch.  Helaas een buffet waarvan we, na het even goed bekeken te hebben, dachten: laat het maar aan ons voorbij gaan. We hebben 2 colaatjes gehaald en 2 smakelijke broodjes en dat was precies wat we nodig hadden. Vervolgens zijn we doorgereden naar Marsala,  bekend van de marsalawijn, een zoete barnsteenkleurige wijn. Daar hebben we rondgelopen, 2 kerken bezocht en toen door naar het hotel.

Villa

Vanmorgen moesten we een aardig stukje rijden om op de plaats van bestemming te komen. We waren blij dat we het hotel konden verlaten, het was een treurige bedoening. We hadden wat pech doordat we een kleine kamer kregen, je kon je kont niet keren en er ging van alles kapot. Maar goed... we gingen op route naar de Villa del Casale. Een landgoed uit de 3e - 4e eeuw van een grootgrondbezitter. Een hele rijke man dus, die zijn huis prachtig heeft laten versieren met mozaïeken.  In de 12de eeuw werd het huis bedolven onder een dikke laag modder, waardoor de mozaïeken goed bewaard zijn gebleven. We hadden een plattegrond meegekregen van de reisleidster, maar er was ook een route uitgestippeld waardoor je alle ruimtes te zien kreeg. Er was een grote gang van een meter of 40 lang met allemaal jachttaferelen te zien waren. Er werden in Afrika leeuwen, tijgers, olifanten en struisvogels gevangen en die werden naar Rome verscheept om in het Colloseum te vechten tegen gladiatoren. En in het mozaïek werd dat allemaal uitgebeeld. De KannieBaal heeft even een fotootje van het internet gejat, dat kan je zien hoe gedetailleerd dat allemaal werd verbeeld. Je moet maar eens googelen op die villa dan krijg je wel mooie afbeeldingen te zien.
Daarna werden we naar een restaurant gebracht waar we een bord met allemaal verschillende hapjes kregen, heel smakelijk allemaal en een glaasje wijn erbij om het helemaal af te maken. Weer met de bus verder naar het volgende hotel,  maar de KannieBaal viel natuurlijk gelijk in slaap.

Sierakuuse

Vanmorgen begonnen met de opgraving van Siracuse.  Een enorm complex, deel Grieks,  deel Romeins.  Met een groot theater en een amphitheater, wat oude grotten, waar Carravaggio nog inspiratie opgedaan heeft voor zijn schilderij wat hier ook in een kerk hangt. Het was een hele mooie archeologische site, we hebben zeker 3 uur rondgelopen, met een Duitse gids want onze reisleidster mag niet gidsen. Daarna zijn we naar de stad gegaan, ook daar nog grote opgravingen. Tenslotte naar het centrum gelopen waar de Dom van Sint Maria dele Colonne staat. Oorspronkelijk een Griekse tempel van Athene, goed te zien aan de enorme zuilen die er staan en later omgebouwd tot kerk. En Sint Lucia kom je overal tegen in de stad, kleine beeldjes hier, wat grotere daar en in de Sint Lucia allang Badia hangt dus het schilderij over de begrafenis van Sint Lucia van Carravaggio. Mooi schilderij, krachtig zoals we van hem gewend zijn en we kunnen deze dus toevoegen aan de lijst van bekeken schilderijen. We hebben er nog 2 te gaan maar dat komt later. Daarna hebben we wat gegeten en zijn we langs de stadswallen gaan lopen, langs de zee die onstuimig te keer ging. We liepen op het fort op en er stonden een heleboel mensen naar de zee te kijken en er komt toch een golf aan.....de hele menigte zeik en zeiknat. Gelukkig waren we nog net ver genoeg weg om droog te blijven maar als we 50 meter verder waren geweest dan hadden we ook bij de slachtoffers gehoord. Daar waren we mooi aan ontsnapt.......

Gisteren

Bericht niet gepubliceerd staat er bij het bericht van gisteren. Dat had ik dus niet gemerkt, ik dacht dat het bericht gewoon weg ging. Maar ja, we zitten hier in Italië,  wifi is niet overal beschikbaar. We zitten nu in een hotel met maar 1 verbinding per kamer. En in de lobby moet je dus inloggen met je kamerverbinding, dus je krijgt er niet eentje bij. Dat schiet dus niet op. Maar goed, we gingen vanmorgen naar Catania. Grote stad, aan zee. Met onze reisleidster rondgelopen. Gelukkig heeft ze een systeem waarbij je een kastje krijgt met een "oortje" erbij. En zij heeft de microfoon en spreekt daarin en wij kunnen allemaal goed horen wat ze zegt. Voor de KannieBaal is zo'n systeem geweldig, hij kan het goed verstaan en hoeft dus niet steeds naast haar te blijven staan. We zijn over de markt gelopen, groentemarkt en later de vismarkt. Prachtige vismarkt, een enorme verscheidenheid aan vissen en alles vers aangevoerd. Daarna kregen we even vrij, er zijn altijd mensen die koffie moeten drinken. Wij hoeven dat niet zo  nodig, maar er was gelukkig een grote kathedraal die we geïnspecteerd hebben. Mooi gevaarte met hier en daar nog pilaren uit de Romeinse of misschien wel de Griekse tijd. Daarna weer verder met de reisleidster de stad door en daarna  kregen we tijd voor onszelf. Ongelukkigerwijs was het bloedstollend heet vandaag en dan is het in de stad helemaal niet te harden. Gelukkig kwamen we een bekende keten tegen met  zo'n grote M. En daar  stond de airco stevig aan dus daar koelden we lekker van af. Een colaatje met een bikmek ging er ook wel in. En daarna hebben we nog even in een park gezeten, we wilden even naar de haven, maar daar was niks an. Met een grote tros druiven zaten we heerlijk in de schaduw te eten. Daarna door naar het hotel, kleine ouwe kamer, dat is niet veel. Maar wel aardig gegeten. Morgen in Siracuse kijken. Nu maffen.

Bij de Siesielianen

IJselijk vroeg ging vanochtend de wekker af, de KannieBaal was nog bijkans bewusteloos. Een koude douche was voldoende om wakker te worden, had hij gehoord. Maar de koude kraan wilde niet aan, dus moest de KannieBaal het met warm water doen. Ook niet erg en je wordt er ook wakker van. Mevrouw J. had een plekje bij lang parkeren geregeld, maar allemachtig......wat is het daar vol. Na wat rond rijden toch een plekje gevonden en toen we naar de bus liepen zagen we een heleboel vrije plekjes. Zal je altijd zien. Vliegtuig ging op tijd dus we waren ook vroeg op de plaats van bestemming. Maar ja,  het hotel verschaft doorgaans onderdak vanaf een uur of 3, dus werden we wat rondgereden en afgezet bij Giardini Naxos. We hebben een plekje bij een strandtent gevonden, wat gedronken en gegeten en toen weer naar de bus gelopen. Met een half uurtje rijden waren we in het Atlantische Hotel in Sint Anna. Aan het strand dus en het hotel verschafte ligbedjes en parasols, dus waren we razendsnel omgekleed en een kwartier later lag de KannieBaal in zee. De damp sloeg er van af en het siste helemaal, maar het was ongelooflijk lekker. En daarna lekker op het ligbedjes liggen, een beetje in de schaduw, een beetje in de zon en warempel....... de KannieBaal viel zo in slaap.
Vanavond in het hotel gegeten, vier gangen, primo, secundo enzo, je weet het wel, niet onaardig met een lekker glaasje rood erbij. We hebben de komende dagen steeds diner in het hotel. Lekker makkelijk, hoeven we zelf niet te zoeken. En nu barst de KannieBaal van de slaap, dus daar gaan we gauw wat aan doen.

Thuis

Oost west
paas best

Helaas

In verband met inpakken en inladen geen blog vandaag. Morgen waarschijnlijk ook niet. Maar dat hangt van allerlei dingen af.

Vreemde snuiters

Vreemde snuiters kom je hier af en toe tegen. Beesten waarvan je denkt: waar dienen ze voor? In ieder geval om er een foto van te maken en om hier te laten zien. En dan zullen jullie beamen: vreemde snuiters! Op ons droogrek zat een soort bidsprinkhaan en onder de tafel een krekel of zoiets. Een goed boek over insekten ontbeert de KannieBaal nog. Naslagwerken over vogels, vlinders en planten is wel in voorzien, maar insecten ontbreken nog. Misschien iets voor de verjaardag van de KannieBaal? Tegen die tijd zijn we dat natuurlijk allang weer vergeten,  maar misschien onthoudt mevrouw J. het.
Verder was het een rustig dagje, de binnenkeringen even aangepast en aangegeven welke waar moet. Een beetje gereedschap nagekeken, besloten wat mee naar huis moet en wat hier moet blijven en daar gaan we morgen mee verder. Nu eerst koffie.