Verlenghotel

De reis is afgelopen, we hebben nog een kleine verlenging van  drie dagen. Bij het inchecken zei de baliemedewerker dat hij ons een upgrade ging geven. En we kregen dus een prachtige kamer met een balkon en met uitzicht op de stad. Dat was een plezierige verrassing en even later kregen we ook nog een lekker fruitmandje. Waarschijnlijk hebben we  vaker in een hotel van deze keten gezeten en had mevrouw J. zich daar ooit voor aangemeld. En we hebben dus prachtig zicht op de skyline van Doebaai met alle hoge torens en verschillende wijken. Wat een immense stad is dit. En x onjuist heerlijk bij de Thailand gegeten en nu gaan we inpakken. Morgen naar huis.

Het was een prachtige reis met voor de KannieBaal als hoogtepunt de avondlijke wandeling naar het schildpadden strand in het licht van de volle maan. Mevrouw J. vond de moskeeën met hun versieringen heel erg mooi. Kortom, we hebben genoten, maar ook weer blij dat we naar huis toe gaan.

Dat is het einde.....

Vandaag het laatste stukje van de rondreis gedaan. Op naar Sjarjah, één  van de 7 Verenigde arabische emiraten. Het grenst aan Doebaai, iets wat strenger in de leer, geen druppel alcohol te koop, tenzij je een licentie hebt. De emier heeft vast een licentie, de KannieBaal niet. Het is jammer. We zijn naar het museum van Sjarjah geweest, veel handschriften en calligrafeerwerk, maar ook bouwtechnische voorbeelden van watermolens en dat soort dingen. Mooie wapens, geweren en messen,  ook hele oude flesjes en ander glaswerk. Mooie dingen allemaal. Daarna naar de zoveelste soek, toch nog een kameeltje gescoord voor de vitrinekast en toen hadden we het wel gehad met die soeks.  Langs een soort boulevard gelopen waar ouwe bootjes algen,  we werden af en toe uitgenodigd om mee te varen. Maar erg appetijtelijk zagen die bootjes er niet uit, dus we hebben het aanbod vriendelijk van de hand gewezen. En toen terug naar het hotel, eerst nog even langs de grootste mall ter wereld om wat medereizigers af te zeten (we waren daar al geweest en nog een keer shoppen is niet aan ons besteed) en was de reis afgelopen. En een vrije middag. Met het shuttlebusje van het hotel naar het "strand" gegaan het Jumula Beach Resort. Prachtige apparaten, waarmee je hoog in de lucht een kopje koffie of wat anders kon drinken, terwijl je langzaam in het ronde draaide, veel eettentjes en andere dingen die bij een strand horen.

En morgen worden we om 12 uur opgehaald en naar ons verlenghotel gebracht, daar verblijven we nog 3 dagen. En op zondag vliegen we weer terug. Of er nog veel blogjes geschreven betwijfel ik, maar een verslagje over de laatste dagen zit er wel in.

Terug naar Doebaai

De rondreis begint zijn einde te naderen. Vanmorgen waren we nog in Oman, nu, terwijl ik dit blogje maak zitten we weer in het hotel in Doebaai. Maar terug naar vanmorgen. We zijn eerst naar de vismarkt van Barka gegaan. Op een groot plateau zaten 2 mannetjes, de één schreef alles op en de andere harkte met een stok een aantal vissen bij elkaar en begon toen luid dingen te roepen. Daar verstaan we natuurlijk niets van, maar dat is op de visafslag in IJmuiden ook zo. In ieder geval werden de vissen verkocht, want ze werden door de koper meegenomen. En die had dan weer een kraampje waar hij de vissen schoon ging maken of gewoon te koop aan bood aan het publiek. Ook was er een flinke groente markt, dus je kon alles gelijk in 1 keer in slaan. Daarna zijn we doorgereden naar het fort van Al Hazm in Rustaq (rustaaaag) bekend van de Unesco  werelderfgoedlijst. Prachtig fort, met veel gebruiksvoorwerpen, potten en pannen en wapens en dergelijke. En enorm groot. Vervolgens naar de supermarkt voor de inwendige mens en daarna op naar de grens. Oman waren we vrij snel uit maar om Doebaai binnen te komen viel niet mee. Maar uiteindelijk hadden we alle stempels geregeld, kregen we nog een laatste check. En jawel hoor, alle Belgen moesten de bus uit, koffers meenemen en die zagen we voorlopig niet meer terug. Dat duurde en duurde. En waarom? Niks te vinden natuurlijk bij die Belgen. Alhoewel je je natuurlijk wel afvraagt waarom die er alleen maar uitgehaald werden. Maar goed, naar lang wachten waren ze rond half zes allemaal weer in de bus. En  toen was het natuurlijk nog 2 en een half uur rijden naar de stad. En zit de KannieBaal afgepeigerd zijn blogje te maken. Morgen de laatste dag van de rondreis, maar dat vertellen we later wel.

Weer zo'n kerk

Vandaag weer een moskee op het programma. Dit keer de Sultan Kaboos moskee. Het was weer een heel gedoe om binnen te komen, de samenwerking tussen lokale gids en reisleidster bereikte vandaang wel een dieptepunt, de ene is een muts, de andere ijzeren Hein met grootheidswaan, maar daar hadden wij niet zo veel last van. Het enige probleem is dat je steeds moet wachten tot iedereen weer bij elkaar is en je weer verder kunt. Maar goed.... de moskee dus. Ook weer een enorme gebedsruimte met een enorm tapijt dat uit één stuk gemaakt is. En prachtige kroonluchters, schitterende wandversieringen en zoal meer.  Maar op een gegeven moment heb je het wel gezien, daarbij had de KannieBaal behoefte om even een toilet te bezoeken. Mevrouw J. had een bankje in de schaduw gevonden en ze zou braaf op de KannieBaal  wachten. Maar de plee was een heel eind weg. Enfin, de KannieBaal had het eindelijk gevonden en wilde daarna weer terug naar mevrouw J. Mocht hij er niet meer in! Vloeken helpt niet, dan verstaan die Omanido's toch niet, dus goede raad was duur. Maar op een gegeven moment ontdekte de KannieBaal mevrouw J. in gezelschap van groepsgenoten. Dat was een pak van ons hart. Toen we weer bij het verzamelpunt waren moesten we weer wachten,  er bleek nog een deelnemer te missen. Zoektochten werden op touw gezet, maar alles te vergeefs. Uiteindelijk liep iemand naar de bus, bleek ze daar in te zitten. Gelukkig konden we dus weer verder. Op naar de soek. Maar daar hadden we niet zo'n zin in dus we zijn langs de boulevard gaan lopen. Maar het is hier enorm warm, dus dat waren we na verloop van tijd zat. En restaurantje opgezocht en een kola met een broodje en uitzicht op de mensenstroom was ons deel. We hebben ons prima vermaakt. En toen toch nog even de soek ingelopen en zowaar een souveniertje aangeschaft. Na de terugrit naar het hotel nog even lekker bij het zwembad gezeten. Kortom een prima dagje.

Verder over vandaag

We gingen vanmorgen weer bijtijds weer verder, op weg naar Wadi Tiwi. Een hele mooie wadi, met stromend water, palmbomen, bananenbomen, bergen er om heen, echt een plaatje om te zien, We konden een heel stuk door de Wadi lopen, dus dat was echt genieten. Daarna gingen we naar het zinkgat van Bimma.  Dat is een zinkgat wat ontstaan is in de kast ondergrond. Een hele diepe put, waar prachtig azuurblauw water in staat. We hadden broodjes gekocht en er waren allemaal overdekte plekjes met bankjes gemaakt, zodat we die daar hebben opgegeten.  Daarna zijn we doorgereden naar Muscat, de hoofdstad van Oman. We zijn naar het museum geweest en naar het paleis van de sultan.En nu zitten we in een prima hotel, mooie kamer, lekkere douche,  2 aparte bedden en we blijven hier 2 dagen.

Schaldpid

Nog even terug naar gisteravond. Toen gingen we een tochtje maken naar het schildpadden strand. Het was een heel eind rijden en toen we aankwamen bij het bezoekerscntrum was het een drukte van belang. We moesten binnen wachten, we waren ingedeeld in groep 6. Om de beurt werden de groepen omgeroepen en uiteindelijk waren we aan de beurt. De KannieBaal had een zaklamp meegenomen, maar het was gelukkig volle maan, dus er was geen lamp nodig. Over een verhard pas liepen we naar het strand. De schildpadden,  de groene schildpad om precies te zijn, komen in april hier hun eieren op het strand leggen. Ze maken een kuil en leggen daar een hele boel eieren in, ruim 100 wel, dekken de boel af en gaan de zee weer in. De zon broed de eieren uit en s nachts komen ze uit en flapperen die kleine padjes naar zee. De kans dat we nu schildpadden zouden zien was klein, maar we hadden goede hoop. En warempel, er lag er een te graven. Volgens de gids doen ze nu een soort oefening om later, als het warmer is echt eieren te gaan leggen. Wat een kolossaal beest was dat zeg. We hebben wel eens karetschildpadden gezien, maar die zijn een stuk kleiner. Hij lag te flipperen met zijn achterpoten en later ging hij met zijn voorflippers aan de gang om de kuil weer dicht te gooien. Steeds moest hij even uitrusten, dan legde hij zijn kop neer én als hij weer bijgekomen was dan ging hij weer verder.  Hier https://youtu.be/dBvNrwzbmMg is een filmpje te zien, daar moeten jullie maar eens naar kijken. We vonden het een bijzondere belevenis, om zo dicht bij zo'n enorm beest te staan, die zich helemaal niets aantrekt van wat er om hem heen gebeurt. Nu moesten we wel stil zijn en we mochten niet flitsen, dus ze KannieBaal heeft maar geen foto's  gemaakt.

Bomschuit

Vandaag een rustig dagje. Tenminste...dat is ons voorspeld. Vanochtend vertrokken uit de woestijn met de jeeps. Daar kwam weer het nodige "scheurwerk" aan te pas, maar dat was wel leuk. Vervolgens overgestapt op de bus, naar een supermarkt voor wat boodschappen en toen op weg naar Soer.  Maar eerst nog even naar de vuurtoren kijken, maar dat werk kennen we wel, vervolgens naar de scheepswerf. Daar worden de dhow's  gebouwd, volledig houten schepen. Waren we laatst naar een bekende katwijkse kunstenaar wezen kijken die een boek geschreven had over hoe je een bomschuit moest bouwen en daar over vertelde, staand op een bomschuit, zagen we hier dat allemaal in de praktijk. Met dit verschil: hier hadden ze elektrische boormachines,  kettingzagen en slijptollen. Maar ook grote beitels, hamers in soorten maten en grote spijkers. Maar heel leuk om te zien allemaal. Daarna door naar het hotel en mevrouw J. lag al snel in het zwembad. Straks gaan we even wat eten en vanavond gaan we het strand voor de groene schildpadden. Die leggen in april hier eieren op het strand, maar ze komen af en toe vast oefenen. Misschien hebben we geluk, we mogen niet praten en niet flitsen. En we zijn tegen 12 uur weer terug. Te laat om er over te vertellen dus dat doen we dan morgen wel.

Veestapel

Om 6 uur vanmorgen ging de wekker af. De KannieBaal was nog bewusteloos, maar hij moest er toch uit.. We gingen naar de markt, om precies te zijn, de geitenmarkt. De KannieBaal wilde ook wel een nieuwe veestapel aanschaffen, dus dit was een gouden kans. Op de markt aangekomen troffen we een merkwaardig schouwspel aan. Er waren 2 kringen gevormd, een binnenste en een buitenste. En daar tussen in liepen de verkopende partijen met hun koopwaar (geiten natuurlijk) en rondje, net zo lang tot er een goed bod gedaan was. En dan ging de trotse nieuwe eigenaar met de koopwaar naar zijn auto (niemand was op de fiets gekomen) en spoorslags naar huis. Of een nieuwe ronde bekijken. Of nog een paar kippen of duiven kopen, want die waren er ook. Ook poezen waren te koop, mooie witte. En de KannieBaal ontdekte nog een paar wapenwinkeltjes. Veel grendelgeweren, ouwe lee-enfields, maar ook nieuwe geweren. En veel luchtbuksen.

Daarna naar een bananenplantage, maar er was geen banaan te zien. Wel veel van die irrigatiekanaaltjes en lemen huizen, maar de meeste stonden op instorten. Jammer wel. Vervolgens moesten we naar een randezvous,  waar 9 jeeps klaar zouden staan. En dat klopte, van A1 tot A9 en allemaal Landkruizers van Toyota.  Daar gingen onze koffers achterin en wij op de stoelen. Op naar de Wadi Bahni Kalid. Prachtig helder blauw (azuur staat in de folder) water in kleine meertjes. We hadden broodjes gekocht in de LULU supermarkt en de KannieBaal ontdekte een mooi bankje in de schaduw met een verkoelen windje, dus daar hebben wij onze broodjes verorberd. Met de jeeps weer verder naar de woestijn, om precies te zijn Wahiba Sands. Daar hebben we wat door de woestijn gescheurd tot we bij ons onderkomen van vannacht, het Arabian Oryx Kamp. Allemaal lossen huisjes, sommige van steen, de onze van ander materiaal. Twee bedjes (wel hard zegt mevrouw J.) een douche en een toilet en een bankje, maar daar staat de koffer op. Geen wifi, geen tv, geen radio, gelukkig wel airco. En een uurtje later werden we weer opgehaald om naar de zonsondergang te kijken. En effe lekker door de woestijn scheuren, maar daar houden de chauffeurs wel van. Mevrouw J ging niet mee, een beetje last van haar rug en dat was maar goed ook. En tot slot nog een buffet, maar omdat de Omanieten ook vrij hebben was het loeidruk en dus veel herrie. Nu gaat de KannieBaal op zoek naar de centrale hal. Daar schijnt wifi te zijn.

Druk, druk druk

Van morgen stond er een fort op het programma. Mooi fort. Dikke muren en mooie schietgaten. Ook waren er allemaal mensen die demonstraties gaven, hoe het water geschept werd met behulp van een koe om het land te irrigeren, er waren een paar vrouwen aan het haken en breien en sandalwood aan het schaven. Er zat een mannetje hout te bewerken, een soort openlucht museum eigenlijk. Daarna zijn we naar het kasteel van Jabrin gegaan, met een leuke collectie vuurwapens.En naar de soek van Nizwa, met een speciale dadelafdeling. Lekkere dadels lagen daar, die je kon proeven en vaststellen dat ze in kleuren, maten en smaken verschillen. En korte tussenstop om snel een broodje te kopen voor de lunch en toen naar het Bahla fort. Daar konden we niet in, maar wel foto's maken. En tenslotte naar de dadelplantages van Al Hamra, met allemaal irrigatie kanalen en lemen huizen. Veel staan op instorten, dat is dan wel weer jammer, maar zodra ze onbewoond raken gaan ze hard achteruit. En we waren net op tijd terug, zodat mevrouw J. even wat baantjes kon trekken in het zwembad. De KannieBaal heeft toezicht gehouden. Strakjes gaan we aan het buffet. Hadden we gisteravond ook, toen binnen, maar nu buiten. Dat is weer wat anders. Lekker buiten eten.

Op weg naar Omaan

IJSELIJK vroeg ging de wekker vanmorgen, terwijl de KannieBaal nog heerlijk lag te slapen. Maar ja, we moeten verder anders komen we nergens. Dus douchen, ontbijten, koffers inpakken, naar beneden brengen en hup...... in de bus. Op weg naar Omaan,  de vorige sultan is een paar weken geleden overleden, dus alle vlaggen hangen nog halfstok. Maar eerst gingen we naar een kamelenmarkt (er werden ook schapen en geiten verhandeld) Heel veel kamelen, in allerlei grootten. En allemaal met 1 bult. Want dromedarissen bestaan niet, alleen kamelen. Met 2 bulten zijn genetische afwijkingen, maar ook kamelen. Goed..... allemaal kamelen dus. Er werd er eentje in een pickuptruck geladen.  Daar had hij niet zo'n zin in, dus hij lag luid te balken. Met 6 man werd hij toch langzamerhand in de truck geschoven en even later zagen we hem wegrijden. 

Vervolgens reden we naar de grens, AboeDabbie uit en Omaan in. Maar dat had wat voeten in de aarde. Eerst moesten we geld op tafel leggen om AboeDabbie  uit te mogen. Iets van 70 dirhammen.  En een stempel in ons paspoort laten zetten dat we echt vertrokken waren. Maar met 37 man neemt dat wat tijd in beslag. Toen naar de grens van Omaan.  Paspoort inleveren,  laten scannen en weer in een andere rij om weer een stempel te laten zetten. Iets van 2 uur duurde de hele procedure, maar toen waren we de grens over. We zouden nog naar een kasteel, maar dat ging niet door omdat het een race tegen de klok zou worden. En nu zitten we dus in een Gouden Tulp hotel. Omdat er geen restaurant in de buurt te vinden hebben maar gebruik gemaakt van het buffet in het hotel. Niet slecht overigens. En we blijven 2 nachten in de Gouden Tulp en er is een mooi zwembad. En morgenmiddag hebben we vrij. Dus mevrouw J. weet wel wat ze morgen gaat doen.

De mosk

VanMorgen vroeg ontbeten, koffers naar beneden gebracht en in de bus gestapt. Op weg naar de grote moskee van Doebaai. Hemeltjelief wat een gevaarte. Van ver al te zien, 2 grote minaretten en heel veel goud. En marmer. En ingelegde bloemen en patronen in de zuilen. En enorme kroonluchters van swarofski kristal. En een gigantisch tapijt, met prachtige patronen van bloemen, helemaal handgeknoopt in Iran. In lange banen en in de moskee in elkaar gezet. En enorm veel bewakers, met bagagecheck maar dat ging niet helemaal goed bij de KannieBaal.  Hij wees allemaal dingen aan op het scherm, maar die zaten niet in mijn rugzak. Tenslotte haalde hij wat dingen eruit, onder andere mijn schoenlepel. Die heb ik nodig om mijn sketchers aan te trekken. Wat is dat? vroeg de knakker. Schoenlepel, zei ik en wees naar mijn schoenen. Plastic? vroeg hij. Zeker, zei ik, plastic. Toen mocht ik door. 

Vervolgens naar de Karrevoer om wat te eten te kopen voor de lunch  en toen door naar het Doebaai Louvre museum. Prachtig gebouw en een schitterend museum. Sjaak Sjiraak heeft n indertijd geregeld dat ze wat dingen van het Louvre konden lenen, ze hadden zelf wat gekocht en andere musea hebben ook wat bruikleen gegeven en zo bouw je een prachtige collectie op. Heel divers, je moet zelf maar even googelen op dat museum. Wij hebben genoten. Daarna door naar het Ferrari gebouw wat bij de racebaan hoort, maar dat hadden we beter over kunnen slaan. Nu zitten we in het hotel (het is kwart over 7 in de avond), we hebben even gedouched en we gaan zo met de bus naar een restaurant om wat te eten. En dan snel naar bed want we moeten morgen vroeg weer op pad. Naar Oman. Pffffff, vakantie zeggen ze dan!

Weer varen?

Vanmorgen kwart over 7 opgestaan, douchen en ontbijten en om kwart voor 9 stonden we bij de bus. Eerst naar een soort historisch openluchtmuseum van oude huizen, gemaakt van gemalen koraal. Dat lag hier in overvloed op de kust aangespoeld en men kon daar prima huizen van bouwen. Grappig om te zien. Daarna weer naar een kade waar allemaal bootjes klaar lagen. We gingen weer varen. Helaas was de vaartocht van korte duur, de bestemming was schuin aan de overkant. Daar was het historisch museum van Doebaai. Interessant allemaal, met veel oude Doebaaise spullen. Daarna gingen we naar de soek, eerst naar de goudafdeling. Daar werden we wat belaagd door verkopers mer bedelarmbandjes en dergelijke, gelukkig kwamen er 2 militair uitziende politiemensen en waren de verkopers ineens allemaal verdween.  We kregen nog een half uurtje om zelf te besteden en zijn naar de kruidensoek gegaan. Veel saffraan, vanillestokken en soortgelijke zaken, mooi opgestapeld en visueel aantrekkelijk neer gezet. Maar we hadden het snel gezien, nog even langs de haven gelopen, met van die grote houten dhow schepen, helemaal volgepakt met handelswaar, van koelkasten tot brommers en zakken rijst tot pakken ondefinieerbare meuk. En tenslotte naar de grootste mall van Doebaai. Mooie winkels maar daar komen we niet voor. Wel een waterfontein met muziek, je kent dat wel: grote stralen water met veel beweging, heel leuk om naar te kijken. Eerder zagen we zoiets in Las Vegas, maar de mooiste zagen we in de tuinen van de villa Efrussi- de Rothschild in Kaap Sint Jan Verraad in Zuid Frankrijk. Maar daar heeft de KannieBaal al eerder over geschreven, dus zie aldaar. Daarna terug naar het hotel, nog even wat bij het zwembad gelegen, maar te veel wind, dus niet lekker. En vanavond bij de German Doner gegeten. Was echt Duits. Alleen geen biertje te krijgen.

Varen

Gisteravond gingen we varen. Eerst met de bus een heel eind rijden en toen kwamen we aan in de kreek van Doebaai.  Daar lag een prachtig houten schip klaar en werden we naar het bovendek gebracht. Allemaal tafels en in het midden een houten schip die als tafel gebruikt werd. Daar stond het eten op, allemaal verschillende schalen en warmhoudbakken. En toen gingen we varen, richting de stad,  maar dat was niet helemaal duidelijk omdat het donker was. De KannieBaal had een vest meegenomen, voor alleen een T-shirt was het toch iets te fris. En vervolgens mochten we,  tafel  voor tafel, een bordje eten opscheppen. Smaakte prima, gelukkig geen koeskoes, want daar is de KannieBaal geen  voorstander van (alhoewel hij dat wel eet natuurlijk, een echte  KannieBaal lust alles). Af en toe kwamen we andere boten tegen, prachtig verlicht allemaal, het leek de gondelvaart met Koningsdag wel. Maar op een gegeven moment werd het wat te koud voor het bovendek en zijn we naar beneden gegaan waar het lekker warm was. Over vandaag vertel ik straks, nu gaan we bij de Duitsers eten.

Doebaai

We zitten dus in Doebaai. De KannieBaal en mevrouw J. Met de Emiraten hierheen gevlogen. Eerst werden we thuis opgehaald met een taxi.Op Schiphol hadden we toegang tot zo'n exclusieve lounge alwaar je wat te drinken en te eten kon pakken en lekker kon zitten. En in het vliegtuig ook mooie plekjes, met een stoel die je helemaal plat kon leggen, zodat je een dutje kon doen. Heerlijk allemaal. En op het vliegveld van Doebaai stond een bus klaar. Het is een hele grote groep, dus weinig vrije plekjes in de bus. Omdat de kamers nog niet klaar waren kregen we eerst een sightseeing tour door de stad. En natuurlijk stoppen bij de nodige shoppingmalls. Maar dat hebben we allemaal overleefd en nu zitten we in het hotel. Vanavond gaan we varen en eten in de Baai van Doe, vandaar die naam. Maar daar vertellen we morgen wel over, eerst een beetje bijslapen en boodschappen doen.