Tijd

Tijd om te vertrekken. Morgen gaan we, H. past op het huis, samen met G. die de poes van eten voorziet. En indien de poes bedroefd is, opbeurende gesprekken met hem zal voeren. Dus daar zal het allemaal niet aan liggen. En de KannieBaal gaat een beetje klussen, stukje tegelen, plinten maken, zeil ophangen, dus boormachine ligt in de auto, alsmede overig gereedschap. We zijn er klaar voor en hebben er zin in. En of we na terugkomst verder gaan bloggen? Daar gaat de KannieBaal eens ernstig over nadenken.
Maar het zou best wel eens kunnen.....nou, laten we er maar niet op vooruit lopen.
We doen voorzichtig.

Laatste keer

Nog één keer terugkomen op Zeeland, want anders wordt het ook zo'n uitgemolken onderwerp en dat kunnen we niet hebben bij de KannieBaal. Op de foto van gisteren is het een beetje te zien, maar op dat strand bij Dishoek staan allemaal strandhuisjes. Hele vreemde huisjes zijn, heel smal, maar wel lang. Van boven ziet dat er heel grappig uit, maar ook als je op het strand zit is het een leuk gezicht. Als op het pad boven op de duintop loopt, dan kan je van boven zo naar die huisjes kijken. Ze hebben allemaal een terras aan de voorzijde, maar ook aan de achterkant. En ze staan op palen, dus je kunt je bootje er onder schuiven. Op het strand leven is natuurlijk heel leuk, dat weet de KannieBaal nog wel van vroeger, toen hij nog een KannieBaaltje was. Alleen stoof het toen altijd en moest je als je naar buiten ging zo'n stuifbril op.



De KannieBaal heeft nog even gekeken of er 1 te koop stond, maar er is niets te vinden. Maar als je een beetje zoekt vind je wel leuke vakantiehuisjes voor ongeveer een ton of daaromtrent. Je kunt die strandhuisjes wel huren, voor zo'n 4 a 5 honderd euri's per week, maar daar begint de KannieBaal niet aan. Geen tijd voor.

Nog even terugkomen op......

Gisteren schreef ik al over Zeeland. Vandaag wil ik nog even daar op terugkomen. Wij zaten in een Tolden Gulip Hotel vlak bij Vlissingen. Dat hotel ligt vlak achter de duinen, zoals je op de foto kan zien. Je moet even een duintop over en dan sta je op het strand. Van zoiets houden we wel, je hoeft niet zo ver te sjouwen met je strandstoeltje en parasol, absoluut noodzakelijke attributen voor een KannieBaal, want anders wordt hij bruin. En dat hoort natuurlijk niet bij een KannieBaal. Overigens hadden we nieuwe strandstoeltjes mee die we bij de Meha hadden gekocht en die zijn buitengewoon handig.
De parasol hebben we ooit, jaren geleden, aan de franse kust aangeschaft. Maar hij doet het nog steeds.



Verder nog bij een oude man in Driehuis langs geweest. Hij zat in de grote zaal naar een stelletje zangers te kijken en luisteren. Het was gelukkig net pauze. Ik ging bij hem staan en vroeg: Vind je het leuk?. Nee, zei hij. Zullen we naar je kamer gaan, vroeg ik. Graag, zei hij. Ik ben een kwartiertje later even gaan luisteren. Het was inderdaad vreselijk.

Serie Jus

Afgelopen dagen waren wij wat aan de Zeeuwse kust, om precies te zijn op Walcheren, bij Dishoek. Vandaar dat er weinig nieuwe berichten waren op de KannieBaal. Maar goed, dat terzijde, terug naar Zeeland. Het was daar heerlijk weer aan de Zeeuwse Riviera, dus wat gewandeld en op het strand gezeten. En op de terugweg langs Stellendam. Daar ligt de Sirius, doordeweeks een hengelschip (je meld je aan, huurt een hengel en koopt wat aas of een paternoster, je gaat de zee op en dan maar hopen dat je makreel vangt, meestal in flinke aantallen) maar soms wordt het afgehuurd door Natuurmonumenten om daar langs de Kwadenhoek te varen. Daar liggen zeehonden op de droogvallende platen. Het was een leuke tocht langs de Haringvlietbrug en dus de Kwadenhoek. Je kunt daar ook prachtig wandelen zagen we dus daar gaan we nog wel eens naar toe om dat te doen.



Over de Sirius (uit 1927) wordt ook geschreven op een website van het kustvaartforum. Hier
http://www.kustvaartforum.com/viewtopic.php?f=1&t=1407&start=20
staat een stukje over de Sirius, die dus een roerige geschiedenis heeft. Maar dat wisten wij niet toen we aan boord stapten....

Net werken

Dat moet je natuurlijk altijd in het leven, anders wordt het een zooitje, maar ik bedoel eigenlijk een netwerk. En dan wel een draadloos netwerk. Nu heb ik zo'n draadloos routertje staan, maar met geen mogelijkheid krijg ik het malle ding zo ver dat hij draadloos verkeer toestaat. Het bedrade gedeelte levert geen enkel probleem op, maar zodra ik een draadloos apparaat wil laten communiceren dan zegt hij: bekijk het maar. Kan geen verbinding maken en dat soort opmerkingen krijgen we dan te horen.
Buitengewoon vervelend allemaal, te meer daar wij als KannieBaal dat soort dingen toch moeten snappen. Maar wellicht staat er iets fout in de vele 10-tallen instellingspagina's en moeten we er eens rustig voor gaan zitten. Maar dat zit er niet in: er rustig voor gaan zitten, want we hebben de komende dagen nog het één en ander op het programma staan. Nou ja, dat moet maar later geregeld worden.

Treinen

Op en neer naar Dalfsen geweest met de trein. Was niet druk in de trein en ook niet heet. Vanaf station gewandeld naar huisadres waar we moesten zijn, ongeveer een half uurtje lopen. Het zag er dreigend uit, alsof er elk moment een bui kon vallen. Gelukkig hebben we het droog gehouden en toen we op onze bestemming waren ging het een beetje regenen. En op de terugweg idem, net toen we op het station zaten kwamen er een paar druppels, maar niet noemenswaardig. Om half 9 van huis vertrokken met de auto, naar L. en daar geparkeerd en naar station gewandeld en iets over zessen waren we weer thuis. Het grote voordeel van de trein is natuurlijk dat je een dutje kan doen, uit het raam kan kijken, de krant kan lezen, wat kan kletsen en een slokje water drinken, zonder dat je medeweggebruikers in gevaar brengt.

Druk

Gisteren was de opening van het kunstpaviljoen en dat bracht de nodige drukte met zich mee. En morgen (zaterdag) naar Dalfsen met de trein, dus het KannieBalenblog zit een beetje in de verdrukking.
Niet dat dat nu zo erg is, want die ene volger die er was, is inmiddels verdwenen. Dus zoveel lezers zullen er niet zijn, temeer daar dit blog ook niet in de zoekmachines te vinden is. Je vraagt je af waarom dit blog er dan is? Ja, dat vraagt de KannieBaal zich ook regelmatig af: waar dóe je het voor? In den beginne was het natuurlijk om eens te kijken hoe het allemaal werkt (en het was gratis, een niet onaantrekkelijke bijkomstigheid) en daarna treedt er een soort gewenning op van elke dag een stukkie maken. Maar dat kan ook een blok aan het been worden. En als de volgers dan ook nog uitblijven of zich schielijk terugtrekken, dan krab je je nog eens extra achter de oren en vraag je je verwijfeld af of je hier nog wel mee door moet gaan. Nou, ja, zolang we nog hier zijn gaan we nog wel even door. En dan zien we wel waar het op uitkomt.

Niet gesproeid, toch nat......

Ik had de tuin al een paar dagen niet gesproeid (te druk met andere dingen, dat krijg je als pensionado), dus ik dacht gisteravond: een mooi klusje voor morgen. Maar toen ik vanmorgen de weerberichten zag dacht ik: eerst maar even afwachten. En inmiddels zie ik uit het raam kijkend, dat het een verstandig besluit is geweest om even de kat uit de boom te kijken. Want het regent nu pijpestelen ofwel cats and dogs, zoals de fransen dat noemen. En dat is goed voor de tuin en voor de sloten en rivieren want die waren een beetje aan het uitdrogen. Ik las helaas op TV West dat de geplande zegetocht van Kirk Duyt afgelast was. Hij zou op een open wagen door het dorp gereden worden, zodat iedereen de jonge held kon toejuichen. Jammer, want daar wilde ik nu net naar toe. Maar als je die pijpestelen op je kop krijgt.......

Volger

De KannieBaal heeft een volger gekregen. Hij heeft een wat duister uiterlijk, ietwat gelijkend op een struikrover. Het zal sergeant Baker wel zijn, voormalig ogblog schrijver en ook bekend van andere activiteiten. Het zou wel prettig zijn als de naam nog even veranderd wordt, want uiteindelijk gaat de KannieBaal nergens over, dus dienen er ook geen namen genoemd te worden. Of in ieder geval zo veel mogelijk vermeden te worden of desnoods verbasterd te worden. Dus niet Sjors Bakker maar bijvoorbeeld Bors Sjakker. Waarom, zult u wellicht vragen? Welnu, het hele internet hangt toch al aan mekaar van de ego's die zo nodig een blog of wepsijd moeten hebben. En de KannieBaal houd daar niet zo van. Die is ook wel aanwezig op het www maar onopvallend. Dat is dus de kunst: wel aanwezig zijn, maar niet opvallen. En dat vereist enige spelregels: zoals geen namen, geen herkenbare personen op afbeeldingen. Zoals onderstaand:

Tuin

Te warm om naar het strand te gaan, dus lekker in de tuin gebleven. J. moest wel naar het strand, naar het kunstpaviljoen en naar het zandkastelen maken. Als jurilid moest ze de beste ontwerpen kiezen. Moeilijke taak natuurlijk, maar gelukkig bestond de jury uit 3 leden. Verder nog bij het kleine meneertje en mevrouwtje (en ouders) gegeten en nu zijn we aan het oppassen. Maar gelukkig staat hier nog een leptopje dus kan de KannieBaal rustig even zijn stukje schrijven. En naar het onweer kijken, maar dat is niet zo erg heftig op dit moment. Maar het kan natuurlijk erger worden. We hopen maar van niet......

Strandhuisje

Nu het kleine meneertje en mevrouwtje (met ouders) weer terug is van Texel, was vandaag een mooie gelegenheid om het strand te bezoeken. Nou, daar lusten ze wel pap van. Lekker in het water rennen en lopen, met zand knoeien, de koek in het zand dopen en dan op eten, kortom, allemaal dingen die we graag doen.Het heeft ons in ieder geval een hoop plezier opgeleverd. Maar op een gegeven moment werd het toch wat frisser aan zee, dus zijn we weer naar huis gefietst. Eerst nog even bij de viskraam haring en makreel gekocht. Dat ging erin als koek, vooral het kleine meneertje vindt dat erg lekker. Maar een plakje leverworst gaat er ook wel in. En de vloer eet ook mee, maar daar hebben we een stofzuiger voor.

Kijken

Straks Tour de France, vanavond de voetbal met de advocaat en de ingenieur, nu nog even lekker in de tuin zitten lezen, dus een stukje schrijven voor de KannieBaal zit er echt niet in. En ik zou ook echt niet weten waar het over zou moeten gaan, want zulke belangrijke dingen staan er nu ook weer niet op stapel. Behalve de Tour de France en het voetbal dan natuurlijk.

Lekker

Afgelopen vrijdagavond werden we door de Mozerijers getracteerd op een wel heel erg lekker etentje. We dienden om 19:00 aan te treden bij hen thuis en gingen daarna naar Bakkum in Noord-Holland. Daar moesten we bij Apicius(voor deze ene keer maar de echte naam) zijn, een 2 sterren-restaurant uit de Michelingids. Apicius is de schrijver van het oudste kookboek ter wereld, die leefde in het begin van onze jaartelling (42 v Chr. - 37 n Chr.) Maar die jongens in Bakkum kunnen er ook wat van, met heerlijk gerechten van tonijn en lamsproeverijen. De KannieBaal is vergeten het menu mee te nemen, anders had ik hier uitgebreid kunnen citeren om jullie het water in de mond te laten lopen. Helaas dus. En met aangenaam gezelschap, dan vliegt de tijd. Want de volgende dag stond Botshol op het programma. Maar dat heb je al gelezen.

Botshol

Hedenochtend was het tijd voor de natuur. Dus is de KannieBaal vroeg op gestaan en met de auto naar Waversveen vertrokken. Daar, aan de Botsholtsedijk heeft Natuurmonumenten een schuur en vertrekpunt van een vaartocht door het natuurgebied van Botshol. "Het gebied bestaat uit twee grotere plassen, de 'Grote Wije' en de 'Kleine Wije', die door nauwe doorgangen met elkaar verbonden zijn en een complex van kleinere deels dichtgroeiende wateren die (evenals de grotere plassen) restanten van voormalige verveningen zijn", zegt de Wikipedia hierover (zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Botshol). Het weer was iets aan de warme kant, maar op het water was het af en toe erg lekker. Een prachtige tocht van ruim twee-en-een-half uur met een boswachter die mooie verhalen had over onder andere galigaan. En daar waren ook de lepelaars. Voor de eerste keer zag de KannieBaal lepelaars vliegen en later op een eilandje zitten. Helaas konden we niet te dicht bij komen, dus met de zoomlens geprobeerd een foto te maken. Hier het resultaat, maar echt geweldig is het niet. Wie een mooie foto van een lepelaar wil zien moet maar even goegelen..

Zucht........

Kreeg onlangs een mooie powerpoint presentatie van een belangrijke man in P. over Venetië. Prachtige foto's, veel luchtopnamen en wie het wil zien moet maar even naar de KannieBaal mailen dan stuur ik de PP wel op. Heb gelijk even naar onze eigen foto's gekeken van februari 2005 toen wij daar waren. Het was toen wel koud, maar we probeerden op alle vaporettes (de bus van Venetië)op de open achterplecht te zitten. Dikke jas aan, maar meestal zat je in de luwte van de boot, dus dan was het wel te doen. En je kon de stad goed zien. Blaren op je ogen van het kijken, zo mooi. We willen altijd nog een keer terug, maar dan in mei of zoiets, als het weer beter is. Maar of dat er ooit van komt?? We blijven hopen. Meer dan 3 of 4 dagen hoef je er niet te zijn, dan heb je heel veel gezien en gedaan. En de brug der zuchten.......