Weer stropdassen

Kwamen we terug van Sarmanne (heerlijk gegeten bij de Obergiesten) en reden we terug, met HJ aan het stuur, en daar waren ze weer. Twee jonge dassen, vlak bij de boerderij. Blijkbaar zitten die daar elke avond, een soort dassenhangplek. Ook dit keer geen ouders gezien, die zijn waarschijnlijk op jacht en de jongen worden thuis gelaten. En vanochtend 5 steenarenden bij elkaar, hoog in de lucht. En deze week komen nog wat andere familieleden op bezoek, als ze de lekke band gerepareerd krijgen. Maar dat horen we nog wel.

Tietenakker

De KannieBaal heeft vandaag een beetje rustig aan gedaan. Eigenlijk wilde hij vandaag bekistingen maken om de tussenstukken vol te storten. Maar wat lage rugpijn dwongen hem om  rustig aan te doen. Ook het plan om met de kruiwagen wat stenen op te halen om de tussenstukken op te vullen ging niet door,  de kruiwagen was niet beschikbaar. Dus nu heeft de KannieBaal wat stenen gezocht die dichterbij liggen. Maar misschien kunnen we morgenochtend de bekistingen maken, dan liggen we toch weer aardig op schema.
Dus hebben we vanmorgen maar boodschappen gedaan en toen kon de KannieBaal de hand leggen op een elektrise nietentakker.  Die wilde hij altijd al graag hebben en zowaar....er lagen er nog een paar bij de Liedel. Dus die gingen in de winkelwagen.  Samen met een zooitje nieten en spijkertjes.  KannieBaal weer helemaal gelukkig.

Nog rustiger aan...

De werkzaamheden aan de fundering voor de kast schieten lekker op. Het voordeel van vroeg beginnen (nouja. ....vroeg, om negen uur beginnen is wel vroeg voor een pensionado ) is dat je ook vroeg weer klaar bent. Want alles in 1 keer afmaken gaat niet, het cement moet ook drogen en uitharden. Dus nu zit de KannieBaal gedouched en wel op zijn terrasje dit blogje te maken en is het kwart over elf. Morgen nog een paar bekistingen maken voor de laatste stukken en dan de gaten opvullen met stenen. De KannieBaal heeft een plekje gevonden waar heel veel stenen liggen maar die moeten met een kruiwagen gehaald worden. Dat gaan we volgende week wel doen, we hebben nog wat tijd.
Het weer is nog steeds heel lekker, nu wat dunne bewolking waar de zon doorheen schijnt en het is 23 graden. Vanmiddag lekker zwemmen, nu gaat de KannieBaal een biertje koud zetten.

Rustig aan....

De KannieBaal doet het de laatste dagen rustig aan. Het is hier nog steeds warm en veel zon. Maar ook nog steeds wind, dus de verbinding is hier erg traag of hij is er helemaal niet. Dan moeten we even naar boven lopen om de mail op te halen en te versturen. En nu vertelde Nemmo dat hij zijn netwerk een ande re naam had gegeven en allerlei andere wijzigingen had aangebracht, waardoor het draadloze range extendertje het helemaal niet meer doet. Nou ja,  de KannieBaal is toch met een ander project bezig, namelijk de fundering voor de nieuwe buitenkast.  Maar dat schiet aardig op, morgen weer verder maar op dit moment ziet het er zo uit

Zeil

Het is warm hier, de zon schijnt de hele dag en op dit moment duurt die dag ook nog eens vrij lang. Heeft met de stand van de zon te maken, zegt mevrouw J. Wij hebben dus buiten gordijnen hangen die er voor zorgen dat het binnen redelijk koel blijft. En we hebben voldoende plekjes om in de schaduw te gaan zitten. Maar onze buren hebben dat niet, die kunnen hooguit achter het huis in de schaduw gaan zitten. Maar daar is het erg ongelijk wat grondgesteldheid betreft. Dus hebben ze een prachtig blauw zeil opgehangen en voor het eerst met een aardige constructie die schijnt te werken. Het is dat de verbinding traag is anders zou ik er een foto van meesturen. Maar dat komt misschien later wel.

Stropdassen

Kwam de KannieBaal,  samen met mevrouw J. terug van de kampieng (aardig gegeten trouwens, heerlijke salade,  daarna rijst met een pittig prutje,  kaas en ijs toe) kwamen ze 2 jonge dassen tegen. Ze staken vlak voor ons de weg over.  De ouders hebben we niet gezien, maar die zullen ook wel in de buurt zijn geweest. Dassen heten in het Frans blaireau,  net als de scheerkwast. Want dat maakten ze vroeger van dassenharen: scheerkwasten. En dus is een blaireau een das en een scheerkwast. En de bijnaam van Bernard Hineault, de wereldberoemde wielrenner, was ook Blaireau.  Omdat zijn haren, toen hij nog jong was,  als een kwast omhoog stonden. Enfin, we vermaken ons op deze langste dag (en dientengevolge de kortste nacht) nog steeds prima hier.

Uitrusten

De KannieBaal heeft vandaag niet veel  gedaan. Gisteren was hij druk met de voetbal, naar de camping waar het bomvol zat met medelanders, allemaal vol verwachting klopt mijn hart. Dat viel dus een beetje tegen, die kangoeroes waren gevaarlijker en sneller dan ze verwacht hadden.  Schijnen ook nog behoorlijk te kunnen boksen, die kangoeroes, net als de vogelstruisen,  die moet je ook niet in het wild tegen komen. Hier zitten ze gelukkig niet, hier hebben we alleen wilde zwijnen. Niet dat we die zien, maar ze zijn er wel. Muggen ook, de KannieBaal is net weer gestoken door zo'n klote beest. Gelukkig hebben we de prikweg paraat, maar het blijven vervelende achterbakse stiekeme klotestekers.  Vandaag niet veel gedaan, zwembadonderhoud vanochtend gedaan en verder wat zitten lezen. Nog wel steeds wind, die gelukkig 's avonds gaat liggen. Maar heerlijke temperaturen. Nu even kijken of we het blogje kunnen plaatsen.

Stekker

De verlichting in de badkamer doet het weer, alleen krijgt de KannieBaal de oude schakelaar en wandcontactdoos (zo'n ouderwetse franse) niet meer in elkaar. Dus bij de Brikodepoo een schakelaar en wcd gekocht. Maar de ruimte om alles te plaatsen is niet zo groot, dus bedacht de KannieBaal dat hij dat het beste op een plankje of zoiets kon monteren. Uiteindelijk heeft hij een stukje Corian gezaagd en dat aangepast. Daar heeft hij de schakelaar en wcd opgemonteerd en aan de achterzijde de elektriciteitsdraden met een kroonsteentje vastgezet. Nu nog gaten boren in de muur, dan kan alles bevestigd worden. Maar morgen gaat de KannieBaal eerst de bedrading vernieuwen,  dan is dat ook maar vast gebeurd.

Nog steeds geen verbinding

Vanwege de aanhoudende mistral blijft de verbinding een hachelijke zaak. Dus is het maken van blokjes ook niet zo leuk. Laten we hopen dat de wind snel gaat liggen.

Geen verbinding

De KannieBaal is al 2 dagen terug op de vertrouwde stek, maar stukjes schrijven gaat nog niet. De verbinding ligt er steeds uit, waarschijnlijk omdat het weer wat waait. De terugweg uit Italieje verliep voorspoedig, al was het erg heet onderweg. En dan zoek je toch snel weer de koelte van de airco in de auto op, dus tegen 6 uur 's avonds waren we weer terug. Nog lekker even gezwommen, de temperatuur van het zwembad is heerlijk,  dus we waren direct we er opgefrist.
Gisteren boodschappen gedaan en op de camping naar de voetbal gekeken. Een verrassende uitslag, maar volledig verdiend.  Vanavond gaan we er eten met onze buren, zo vermaken wij ons hier prima.
De reis naar Italieje was heel leuk en prachtig en leerzaam, maar bij de volgende steden nemen we toch weer een rondreis: geen gezoek naar parkeerplaatsen en geen gezoek in de steden naar musea en bezienswaardigheden, je hoeft niet zelf te rijden (alhoewel dat op zich prima is gegaan) en geen gezoek naar restaurantjes.  Maar dat is iets voor de toekomst, voorlopig blijven we hier nog wel even.

Laatste dag Italieje

Vanochtend een lekker italijaans ontbijtje gekregen en toen naar op stap gegaan. Eerst naar de Sanctuario di Montecastello.  De bedoeling is dat je beneden je auto neerzet en dan allerlei trappen naar boven beklimt.  Maar mevrouw J. had daar niet zo'n zin in en de KannieBaal al helemaal niet, want het was al weer hartstikke heet. Dus zijn we met de auto, terwijl de airco draaide, naar boven gereden. Werkelijk een schitterend uitzicht hadden we nog over het Garda-meer,  dat staat op ons netvlies gebrand (en anders heb ik er nog wel een fotootje van) dus dat zullen wij ons altijd herinneren.  Daarna hebben we allerlei bergdorpjes afgewerkt,  maar het werd steeds heter.  Op een terras een lekker broodje gegeten met toscaanse en bresciaanse  salami en tegen  4 uur waren we weer terug bij het hotel. Een verfrissende duik in het zwembad, want daar waren we wel aan toe en nu zit de KannieBaal op het balkon zijn blogje te maken. Morgen gaan we terug naar Frankrijk,  dat is 640 kilometer rijden als we dat over de snelweg doen. Maar waarschijnlijk gaan we het eerste stuk snelweg doen tot aan frankrijk en daarna over de Alp d' Huzes verder. Ons bedje staat uiteindelijk klaar dus het maakt niet zoveel uit hoe laat we thuis zijn. Maar dat zien we morgen wel. Overigens komen er op dit moment steeds meer wolken opzetten. En het is bijna volle maan.

Laatste hotel

Mevrouw J. en de KannieBaal zijn neer gestreken in Hotel de Haan in Tignale.  Vanochtend vertrokken uit de Villa Takkie en via Sirmijone hier terecht gekomen. Eerst nog even langs de Villa Rotonda, maar het viel niet mee om daar ook maar enigszins in de buurt te komen. Gelukkig vonden we een parkeerplekje waar we vrij uitzicht hadden op dit wereldberoemde  bouwwerk van Palladia. In elke cursus kunstgeschiedenis komt dit bouwwerk wel voorbij. De KannieBaal heeft mooie foto's kunnen maken. En toen verder naar het Garda-meer,  maar eerst naar Sirmijone.  Sirmijone was wat. Een toeristenfuik eerste klas met meer gelateria's dan inwoners. En voor de verandering was het weer eens bloedheet, ruim 32 graden zag de KannieBaal op de teller staan. In Sirmijone is de grot van Catulles,  een Romeinse keizer die hier wel eens kwam. Er meteen maar een mooi lusthof voor zichzelf liet bouwen, ze doen niet minder die gasten. En wij maar naar bovenklimmen in de bloedhitte om de schamele restanten te aanschouwen. Als die italijanen die puinhopen nou gewoon eens netjes restaureerden, zodat je kon zien hoe dat er vroeger uitzag, neehoor. .... ze laten de puinhopen gewoon staan en denken: je denkt de rest er zelf maar bij. Eigenlijk wilden we nog wat drinken maar het was eigenlijk te heet en benauwd,  zodat we maar, via een prachtige tocht, naar het hotel zijn gereden.  En daar hadden ze gelukkig ook nog een zwembadje,  zodat we lekker konden afkoelen. En vanavond gedineerd in het hotel en morgen gaan we de bergen in. Maar eerst even proberen of we in kunnen loggen om dit verhaal te kunnen plaatsen. Met een foto vanaf onze hotelkamer als het lukt.

Hoe heter hoe

lekkerder het is de auto met  de airco aan. En dat hadden we wel nodig, want we gingen vanochtend weer op pad. Dit keer naar Marostica,  een volledig ommuurd stadje. Ze houden daar een schaaktoernooi met levende schaakstukken die prachtig aangekleed zijn. Maar dat doen ze in september,  dus daar hebben we niks aan. Maar we hebben wel foto's gezien van dat evenement, dat zag er grappig uit. En we zijn naar boven gereden, naar het kasteel wat boven staat.  Prachtig uitzicht, maar ik kan dat helaas niet laten zien. Daarna doorgereden naar Bassano del frappa, onderweg bij de Liedel nog wat te eten en te drinken gescoord. In Bassano ligt een prachtige houten brug, ontworpen door Palladio,  maar tijdens de 2e wereldoorlog volkomen verwoest. Wel weer opnieuw opgebouwd na de oorlog.  Maar het werd steeds heter en heter en op een gegeven moment zei mevrouw J. dat ze het zat was. Dus teruggereden naar het hotel en lekker bij het zwembad gaan liggen. Vanavond wilden we uit eten, maar alle restaurants in de omgeving waren dicht. Lekker handig. Gelukkig hadden we nog wat voorraden, dus we komen niet om van de honger. Morgen eerst naar de Villa Rotonda en dan door naar het Garda-meer, waar het wat koeler is, volgens de weerberichten. We zullen het wel zien.

Puffen.....

Omdat het vanochtend bij het opstaan al warm was zijn we vroeg de stad, in dit geval Vicenza (città bellissima,  zoals ze zelf zeggen) gegaan. Het grootste probleem om te beginnen was het vinden van een parkeerplaats.  Maar toen we die eenmaal gevonden hadden konden we de stad in. Kaartjes gekocht bij de VVV,  waarmee we een aantal musea en bezienswaardigheden konden bekijken. Allereerst naar het Teatro Olimpica,  ontworpen door Andrea Palladio,  de grote Italiaanse architect. Vier boeken heeft hij geschreven, standaardwerken over hoe je een gebouw ontwerpt. Dat theater is prachtig, met een groot toneel met allerlei tromp l'oeil coulissen, alsof er enorme straten zijn aangelegd en je honderden meters ver kan kijken. Gezichtsbedrog natuurlijk. Daarna wat door de stad gelopen, palazzo's bekeken, kerken gezien. Het Palladio Museum en Galleria di Pallazzo Leoni Montanari bekeken, je moet hier maar op goegelen dan vind je dat wel.  En tot slot naar de Pinacotheca met allerlei schilderijen, Tintoretto onder andere,  maar toen hadden we het al wel een beetje gehad. Het werd ook steeds heter en de parkeermeter liep ook bijna af. En de KannieBaal hoorde het zwembad ook roepen, dus de terugtocht maar aanvaard.  De middag lekker in de schaduw bij het zwembad gelegen, bekeken hoe de boeren het gedroogde gras in balen persten, wat gezwommen en een dutje gedaan. En  vanavond in het restaurant van het hotel gegeten, viel niet tegen, maar echt geweldig was het ook niet. Het is nu 11 uur, mevrouw J. is al in slaap gevallen, de KannieBaal drinkt zijn Cuba Libre op en dan gaan ook de luiken dicht.

Bloedheet

Vandaag naar het 2e hotel van onze kleine Italiaanse rondreis gereden. Dwars door Mielaan,  machtig wat een uitgestrekte van stad is dat. En het was bloedheet, ruim 30 graden, maar de KannieBaal begreep dat het bij jullie ook heet was. Gelukkig doet de airco zijn werk en kunnen we het in de auto op 20 graden houden. We zijn gelijk maar doorgereden naar het hotel, want picknicken in die hitte is ook geen pretje. En daar hadden we geen spijt van wat rond half drie lagen mevrouw J. en de KannieBaal heerlijk bij het zwembad. Lekkere ligbedjes en de temperatuur van het zwembadwater is heel aangenaam. De KannieBaal heeft wel 3 keer gezwommen. En een dutje gedaan. Op een gegeven moment kwam een ober ook nog een koud biertje brengen voor de KannieBaal.  Waar vind je dat? Er was een trouwerij gaande in het hotel, we hebben vanaf ons franse balkon even staan kijken naar de aankomst van de gasten en later nog naar het bruidspaar. Prachtig opgedirkt allemaal, maar er was hier en daar wel het 1 en ander op te merken op de kledij van de gasten. Nou ja,  de KannieBaal houd zelf ook wel van vreemde outfits,  dus het mocht allemaal. Morgen gaan we naar Vicenza,  misschien wel naar de Villa Rotonda. Dat wil de KannieBaal al heel lang heel graag zien. Wie weet!

Bewolkt

Het was bewolkt vandaag met vrij laaghangende bewolking. De mogelijkheid om de bergen in te gaan zijn dan beperkt, omdat je dan last hebt van de laaghangende wolken. Vanmorgen na het ontbijt eerst naar Ivrea gegaan. We wilden het stadje bekijken, maar allemachtig....wat een drukte daar. Geen parkeerplaats te vinden, ja...een eind buiten het centrum. Uiteindelijk daar maar voor gekozen en een eind gelopen om in het centrum te komen. Maar erg blij werden we daar ook niet van. De dom bekeken, aardig maar we hebben wel mooiere gezien. Broodjes gekocht voor een picknick en toen toch maar omhoog gereden de bergen in gegaan. Richting Biella.  Mooie tocht en een mooie plek gevonden voor een picknick bij een gouddelversgebied. Heerlijke verse broodjes met blauwe kaas. En wat sinaasappelsap. De boswachter kwam nog vragen of hij de toiletten voor ons moest openen. Maar dat hadden we al in het bos gedaan. Wel zagen we tijdens ons wandelingetje door het bos enorm veel ronde stenen liggen, velden vol. Kennelijk een overblijfsel uit het Tertiair of zoiets. Daarna nog in het midden van nergens een mooi kerkje gevonden. Helaas waren alle deuren gesloten, dus we konden niet binnen kijken. Maar er stond wel een bord met tekeningen en de vermelding dat het uit de elfde eeuw stamde.. Daarna terug gegaan naar het hotel en lekker bij het zwembad gelegen. En vanavond uit eten. Nou, dat was een belevenis. We zagen een restaurantje langs de kant van de weg, zag er wel aardig uit. Maar dat was een enorme vergissing. Kinderen tot 10 jaar kregen daar gratis eten dus hele groepen met veel kinderen kwamen daar op af. Er waren ook nog 2 trampoline,  op een gegeven moment zaten daar zoveel kinderen in dat springen totaal onmogelijk was. En maar krijsen die italianen,  ouders zowel als kinderen. We waren blij dat we weg konden. Nu aan de Cuba Libre.  Morgen naar een ander hotel in de buurt van Vicente.

Witte Berg

Vanochtend gingen mevrouw J. en de KannieBaal op stap. We zouden naar Cogne gaan maar namen een verkeerde afslag. Met als gevolg dat we op weg waren naar de MontBlanc tunnel. En dan zouden we in Frankrijk uitkomen en dat wilden we in geen geval. Dus zijn we voor die tunnel van de snelweg afgegaan en kwamen we in het dorp Courmayeur uit. En daar zijn we een weggetje naar boven ingeslagen en zaten we binnen de kortste keren op 2100 meter hoogte. En recht tegenover de Mont Blanc.  Dus de auto neergezet en de bergschoenen aangetrokken en gaan lopen. Een ski-gebied met kabelbaan en stoeltjesliften. En er lag nog sneeuw ook. Niet zo veel, af en toe en hier en daar een beetje. En van tijd tot tijd een donderend geraas aan de overkant als er weer stukken sneeuw van de Mont Blanc af donderden.  Lawines dus en fascinerend om te zien. Daarna terug, naar Cogne waar we een broodje aten en een wandeling maakten over een prachtige wei, boordevol bloemen. Verder naar de waterval van Lillas.  Mooie waterval. Er viel in ieder geval veel water van grote hoogte naar beneden, dus kun je van een echte waterval spreken. De KannieBaal is nog een stuk naar boven gelopen, maar mevrouw J. had daar niet zo'n zin in. Omdat we om 6 uur een wijnproeverij hadden in het hotel stonden we in dubio: gaan we daar naar toe of laten we het aan ons voorbij gaan? Besloten om het aan ons voorbij te laten gaan, we hadden al eens eerder een glaasje wijn geproefd. Wel een fles rum gescoord om 's avonds te drinken voor het slapen gaan, aangelengd met een colaatje. Bij terugkomst in het hotel werden we ontvangen door de hotelassistente die verantwoordelijk was voor de wijnproeverij. Of we dat alsnog wilden? Maar we hoefden niet zo nodig. Even later belde ze op of we wel een aperatiefje wilden. Dat wilden we wel, zodat we even later met een glas koude witte wijn in het park van het hotel zaten, vergezeld door de hotelhond.  En omdat we toch vanavond wat wilden eten naar de pizzeria geweest.  Met een lekker koud biertje, een pizza en een vitella tonata.  En nu aan de Cuba Libre,  terwijl we dit verhaal maken. Straks snurken.

Italieje

Daar zit de KannieBaal dan (of eigenlijk meer ligt-ie) op zijn bed in de hotelkamer in Italieje. Het was een prachtige tocht hierheen, langs Grenobbele en toen de bergen in. Jammer dat het bewolkt was en op een gegeven moment ging het zelfs wat regenen, maar dat maakte
de tocht niet minder mooi. Alleen uitstappen om even rond te kijken is niet zo leuk in de regen. Maar met een petje op (uit Noejork) is het allemaal best te doen. Op een gegeven moment zaten we op 2100 meter hoogte op de Col de Cenis.  In de verte de Col de Gallibier en de Col de Madeleine,  daar had de KannieBaal ook graag over heen gegaan maar dan kwamen we verkeerd uit, dus dat hebben we maar niet gedaan. En nu dus in hotel Villasoleil en we gaan zo eten. Ik ben benieuwd....
Nou dat viel dus vies tegen dat eten hier in het hotel. Een gepaneerde plak bloementak met een opgeklopte saus die razendsnel inzakte. Daarna risotto met spinazie en 1 verdwaald spekje er tussen. En het hoofdgerecht was aangebrande speklapjes van een varken uit de tweede wereldoorlog. Maar het werd aangekondigd als young pig. Nou ja,  the pig stands stife in the brook zeien wij vroeger al. En toen kwamen ze met de toetjeskaart maar dat moesten we wel apart betalen. En we moesten ook voor het bestek betalen. Maar het bestek een beetje netjes afwassen kunnen ze niet hier in dit hotel. En morgenavond en overmorgenavond kunnen we hier ook niet eten ivm een huwelijk, maar dat vinden wij niet eens erg.....
Morgen gaan we eerst ontbijten en dan de bergen in. Dat wordt vast leuk want het weer is beter dan vandaag, zegt mevrouw J.

Gweppes en mieren

Van tijd tot tijd heb je hier overlast van beesten. Vanavond hoorden we een hert blaffen in het bos naast ons. En ineens waren er een paar gweppes ofwel wespen bezig een nest te bouwen aan het plafond van huisje 5. Dat kunnen we natuurlijk niet hebben dus de KannieBaal heeft even gewacht tot het bijna donker was en toen met de spuitbus hard en onverbiddelijk toegeslagen. Daar hadden ze niet van terug. Het nest was bijkans bevroren en alle gweppes bijna dood. Ze kwekten niet en kwakten. .....ohnee,  dat is weer wat anders. Ze waren wel allemaal dood en de KannieBaal heeft de restanten van het nest verwijderd. Maar zojuist hebben de mieren de aanval ingezet. In grote getale kwamen ze uit het plafond naar beneden zetten. Maar ook daar heeft de KannieBaal prompt een eind aan gemaakt met het mierengif.  Morgen alle toegangen nog even dicht smeren  dan is dat ook weer opgelost. T' is altijd wat......

AFvlakken

Best aardig weer vandaag, veel zon en de wind wordt steeds minder, maar is nog wel aanwezig en koud. Maar in de beschutting is het goed uit te houden. Vanochtend naar Alleks voor een brood en een wandeling en daarna heerlijk ontbijt in de zon,  met uitzicht op de wei. En gelezen, 1 boek uit over Italië en aan een ander begonnen en gelijk maar uitgelezen.  En ondertussen de plek waar de nieuwe buitenkast komt afgevlakt. Maar omdat we woensdag naar Italië gaan is het nog de vraag of ik al aan de fundering ga beginnen. Maar dat zien we morgen wel