Thuis en nabranders

De KannieBaal is dus weer thuis na een inspannende maar mooie reis. Om even een indruk te geven van de inspanning, geef ik hier het verloop van de reis in kilometers:
6 Oktober 2013 – Zondag: Oakland airport naar hotel in San Francisco 30 km
7 Oktober 2013 – Maandag: San Francisco stadstoer  60 km
8 Oktober 2013 – Dinsdag: San Francisco naar Monterey, Carmel en Modesto  390 km
9 Oktober 2013 – Woensdag: Modesto naar Yosemite Valley, Fresno en Bakersfield  515 km
10 Oktober 2013 – Donderdag: Bakersfield naar Las Vegas via Death Valley  635 km
11 Oktober 2013 – Vrijdag: Vrije dag in Las Vegas   120 km
12 Oktober 2013 – Zaterdag: Las Vegas naar Zion National Park en Bryce Canyon  405 km
13 Oktober 2013 – Zondag: Bryce Canyon naar Page, Monument Valley en terug naar Page  640 km
14 Oktober 2013 – Maandag: Page naar Grand Canyon en Flagstaff  370 km
15 Oktober 2013 – Dinsdag: Flagstaff naar Sedona en Scottsdale  260 km
16 Oktober 2013 – Woensdag: Scottsdale naar San Diego  590 km     
17 Oktober 2013 – Donderdag: San Diego stadstoer  50 km
18 Oktober 2013 – Vrijdag: San Diego naar San Juan Capistrano, Century City, Hollywood, Los Angeles en hotel bij LAX  275 km
19 Oktober 2013 – vrije dag                                                        
 20 Oktober 2013 – Zondag: Vrije morgen in Los Angeles en op naar Amsterdam via Arkefly: veel km, maar door de lucht en dat telt natuurlijk niet. Dat maakt dat de totale afstand gedurende onze reis 5122 kilometer zou moeten bedragen. De KannieBaal is niet zo goed in rekenen en hij heeft het niet allemaal opgeteld maar het is wel duidelijk dat we aardig wat kilometers gemaakt hebben. Zoveel dat de KannieBaal nu maar even vakantie neemt. Dus mochten hier de komende dagen geen berichten verschijnen, dan weten jullie waar dat aan ligt.

Laatste dag

Lekker uitgeslapen vanmorgen, geen wake-up call tenminste. Rustig aangedaan met een kopje koffie en wat joggurt. Zo tegen tienen de deur uitgegaan en met de BBB ( Big Blue Bus) naar de stad gereden. Kosten van een kaartje? Één dollar voor twee personen. omdat we boven de 60 zijn. Vlak bij de pier uitgestapt en naar het strand gegaan. Lekker een tijdje op het strand gezeten en  gekeken wat er allemaal voor vreemde amerikanen rondlopen. Wat verder op op een terrasje gaan zitten en wat gedronken. Prachtig strand met een fietspad en wandelpad er achter. Mooie strandhuizen, maar de zee is wel een eindje weg. En toen op weg gegaan naar de Getty villa waar mevrouw J. kaartjes voor had geregeld. Maar op één of andere manier ging het niet goed met de route en kwamen we in een wijk terecht die steeds verder van zee af liep. Hoe het ook zij, we konden het niet vinden en toen we een dame vroegen of ze wist waar het was rolde ze met haar ogen en zei dat het nog een heel eind lopen was.Via haar aanwijzingen kwamen we wel weer op het strand. Maar onze toegangstijd was verstreken dus hebben we de zoektocht maar opgegeven. Wat gegeten en weer terug gelopen naar de pier. In een winkelcentrum nog naar electronicawinkels gezocht maar die waren er ook niet. En de BestBuy winkel die we zochten zat in een andere buurt. Uiteindelijk weer met de BBB terug gereden naar het hotel. Wat een uitgestrekte stad is dat LA. Vanavond wat in het hotel gegeten en nu zit de KannieBaal op de kamer zijn blogje te maken. Met een wijntje erbij. Straks slapen en morgen koffers pakken en tegen twaalfen naar het vliegveld. Dat kunnen we uit ons raam zien liggen, kijk maar....

Voor het hotel

Voor ons hotel in LA staat een kunsteerk. Dat verandert steeds van kleur en is grappig om te zien. De KannieBaal heeft even een paar foto's gemaakt, zodat jullie dat kunnen zien.

Los Ansjelos

Vanmorgen SD verlaten en op weg gegaan naar LA. Rond 12 uur waren we daar. Direct begonnen met de stadstour en verschillende plekken in LA bezocht. Eerst naar Beverly Hills met prachtige huizen. Er werd een kunstmarkt opgebouwd die morgen open zou gaan, dus wat dat betreft waren we een dag te vroeg. In een andere wijk konden we lunchen en daarna door naar de Sunset Boulevard, Hollywood letters in de bergen en de wok of feem ofwel de straat met allemaal sterren in de stoep met namen van sterren dus. De KannieBaal is daar niet zo goed in, mevrouw J. ook niet maar we ontdekten wel Mikkie Mous en Zsa Zsa, de kakkerlak van Puk van de Petteflet. Ook de sterren van Broes Lie en Klen Miller kende de KannieBaal wel. Daarna nog naar een mexicaans marktje en het oudste huis van LA. En daarna werden we naar het hotel Radisson Lax gereden en was de rondreis voorbij. Afscheid genomen van Broes de chauffeur, een hele beste knakker en van Dirk de reisleider, ook een prima knakker. Prachtige kamer hebben we gekregen op de zevende verdieping, ik zal morgen even een foto maken bij daglicht. Morgen gaan we op eigen gelegenheid nog wat in LA rondkijken, maar dat zal niet lang duren denk ik zo. We zijn aardig moe geworden van het vroege opstaan, toch redelijk laat naar bed en de vele, vele enerverende dagen met fantastische natuurverschijnselen. We zijn blij dat we deze reis gemaakt hebben. Bij vertrek zag het er door de shutdown donker uit. Dat is toch nog aardig meegevallen, alleen Yosimity en Death Valley werden niet wat we voorgeschoteld hadden gekregen. Soms zit het mee, soms zit het tegen, zullen we maar denken.......

Sinter Diejego

Vanmorgen half acht opgestaan. Koffie gemaakt en wat gegeten en toen met de bus de city tour doen in SD. Eerst zijn we naar Coronado geweest, het strand en het militaire vliegveld. Sinter Diejego is een grote marine stad, de Navy Seals zitten hier en er liggen 2 vliegdekschepen. Bij Coronado is een schitterend hotel, met kamers met prachtige veranda's. Kosten zomaar $ 3000,= per nacht, maar er zijn ook wel goedkopere kamers. Even naar binnen gelopen om van het toilet gebruik te maken, dat was al heel deftig. Doorgereden naar de haven waar de Midway ligt, een uit de vaart gehaald vliegdekschip, nu een soort museumschip geworden. Even er langs gelopen, machtig....wat een gevaarte. Daarna naar een ander plekje gereden waar we foto's konden maken van de skyline van SD. Verder naar het Balbao Park (in 1915 heeft men daar de wereldtentoonstelling gehouden zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Panama-California_Exposition ) waar we een plattegrond hebben gehaald van de stad. Prachtig park waar we even hebben rondgelopen. Toen naar de Old Town, een soort openluchtmeseum van oude gebouwen uit SD. Grappig allemaal, oude stallen met postkoetsen van Wells Fargo, oude winkeltjes, sigarenwinkels en oude saloons. Veel restaurantjes en andere eetgelegenheden. Toen we terug naar het hotel. We stonden even in dubio of we weer terug zouden gaan naar het strand, maar de KannieBaal had geen zin meer om te lopen. Het was fantastisch weer, maar het strand ver weg. En we hadden een zwembad bij het hotel, er zat geen hond, dus we zijn daar neergestreken. Goede plekjes uitgezocht, wat te eten besteld en heerlijk gezwommen. Dutje gedaan en wat met andere reisgenoten gekletst die ook het zwembad opgezocht hadden. Vanavond uit eten geweest en morgen gaan we naar Los Angelos. Het einde nadert.

Op naar Sinter Diejego

Vanmorgen hoefden we niet zo vroeg op te staan, pas om half acht kwam de wake-up call. Ontbeten op ons terrasje met een yoghurtje en koffie en toen naar de bus. Een lange reis voor de boeg met weinig interessante zaken van zo'n 600 kilometer. Zitten, wat lezen, dutje doen, ipad opladen (dat kan in de bus, bij elke stoel zit een aansluiting voor een stopkontakt. Met de internationale stekker die we bij ons hebben, kun je batterijen, ipads, telefoons en dergelijke opladen. Reuze handig. Er is zelfs een internet aansluiting, maar die is zo traag dat de KannieBaal dat opgegeven heeft) naar buiten kijken, dat zijn de opwindende zaken van zo'n dag. Gestopt bij een benzinestation voor koffie zo tegen elven. Wij hoeven geen koffie, slappe handel, dus we lopen wat rond. Tussen de middag worden we vaak naar een plek gebracht waar een aantal restaurantjes bij elkaar zitten. Meestal een groot winkelcentrum. Dit keer hebben we bij Mimi's gelunched. Verrassend lekker, een tunasandwich met salade en een bakje vers fruit, dat zullen we onthouden. Daarna weer rijden tot we zo tegen 4 uur nog een stop in een park hebben gehouden. Een voorbijganger werd gestrikt om een groepsfoto te maken met de bus als achtergrond. Die krijgen we later via de mail, heeft Derk, onze reisleider toegezegd. En toen door naar Sinter Diejego, waar we in het Wyndham Garden Hotel zitten. Een kamer met schuifdeuren en een heuze bank, waar we samen op zitten. Mevrouw J. leest nu de (oude) krant, terwijl de KannieBaal zijn blogje schrijft. We hebben wat te eten en te drinken gehaald in de supermarkt hier om de hoek, straks nog een wijntje en morgenochtend een stadstour. 's Middags zijn we vrij, waarschijnlijk gaan we wat bij het strand kijken, maar dat weten we nog niet. Ohja, onderweg vreemde rotsformaties waar de KannieBaal een foto van heeft gemaakt. Vanuit de rijdende bus dus de voorgrond is wat wazig door de snelheid.

Van de grote canion naar het schottendal

Vanmorgen kwam de wake-up call weer ijselijk vroeg, om 6 uur stond de KannieBaal weer naast zijn bed. Douchen, aankleden en ontbijten en toen naar de bus. Mevrouw J. bleef thuis, koffer weer in orde brengen en boodschappen doen voor de lunch. En de KannieBaal? Die werd naar het vliegveld gebracht. Met de Grand Canyon Airlines zou hij een vlucht over de Grand Canyon gaan maken. Ruim op tijd waren we bij het vliegveld, in de bus moesten we ons gewicht opgeven voor een goede verdeling van het gewicht in het vliegtuig. Op het vliegveld kregen we een echte boardingpass en tot zijn grote vreugde zat de KannieBaal op stoel 2A, hetgeen betekende dat hij aan het raam zat. Er zijn drie stoelen naast elkaar, 2 aan het raam en ééntje moet dus in het midden zitten en dat zijn natuurlijk de mindere plekken. Na de kortste veiligheidsinstructies die de KannieBaal ooit heeft meegemaakt ( het duurde nog niet eens een minuut) waren we klaar voor vertrek. Een korte aanloop van de Havilland Twin Otter en we waren in de lucht. Op de koptelefoon konden we kiezen voor uitleg, zelfs in het nederlands, over de GC en de vliegmaatschappij waar we mee vlogen. En dan maar uit het raampje kijken. Fantastisch natuurlijk om zo over de canyon te vliegen, beneden zag je af en toe helicopters vliegen, die blijven een stuk lager, af en toe de schaduw van het vliegtuig zelf. Na drie kwartier ( en de tijd vloog om) werd de daling ingezet en kwamen we weer terug op de aarde. Een fantastische ervaring rijker. Voor vertrek was de KannieBaal nog gefotografeerd met de piloot en die foto hing klaar in de vertrekhal. Maar de KannieBaal zag er erg sukkelig uit (zoals gebruikelijk natuurlijk) dus dat bespaarde hem weer 20 dollaren. Weer terug met de bus naar het hotel, mevrouw J. en de koffers opgehaald en toen weer verder. Naar de Green Canyon, die inderdaad erg groen was, maar een flauwe afspiegeling was van de GC en maar heel klein. In Sedona de boterhammen opgegeten die mevrouw J. gekocht had en in het dorp rond gelopen. Weer verder, naar de cactussen gekeken en nu zitten we in Scottsdale in het hotel Cottonwoods. De natuurparken zijn op, we hebben nog wat steden te gaan, maar daar vertellen we morgen wel over. Zojuist bij de mexicaan gegeten, nu nog een neut en dan snurken. We hoeven niet zo heel vroeg op. Jullie liggen nog op 1 oor aan de tijd te zien.

Grote Canion met hoefijzers en anti lopen

Het kan niet op, lijkt het wel, de ene superdag volgt de andere op. Vanmorgen vroeg uit de veren, we hoefden nog niet de koffers naar de bus te brengen, dat kwam later wel. Met de bus 500 meter verder gebracht en daar stonden open jeeps te wachten. Daarmee werden we naar de Antelope Canyon gebracht. Daar uitgestapt en toen die canyon in. Nou...goegel daar maar eens op, dan vind je vast prachtige afbeeldingen. Werkelijk schitterend uitgeslepen rots formaties, heel glad, maar ook heel grillig. Prachtige uitleg van een Navajo indiaan, alleen verstond de KannieBaal daar weinig van. Maar schitterend om te zien. De hele kloof is zo'n 500 meter lang, heel hoog en soms heel nauw.. Daarna terug naar het hotel, koffers gehaald en met de bus verder naar de Horse Shoe Bend. Dat is een kronkel in de Colorado rivier in de vorm van een hoefijzer. IJzingwekkend hoog en helemaal beneden zie je dan de rivier. Bootjes met mensen erop, nog kleiner dan mieren. En toen gingen we op weg naar de Grote Canyon. Eerst gelunched bij de indianen (dit hele gebied is allemaal indianenreservaat, dat hebben ze gekregen als een soort genoegdoening omdat de blanken ze uit hun eigen land hebben verdreven). We gingen naar de Bright Angel Lodge. Daar konden we overstappen op busjes van het reservaat. Dan wordt je een stuk de route verderop gereden en kan je terug lopen. Wij zijn bij Hopi Point uitgestapt. Achteraf hadden we nog 1 halte verder moeten gaan want dan hadden we naar het condornest kunnen kijken  bij Mohave Point. Maar goed....vanaf Hopi terug gelopen, langs Powell Point, Maricopa Point en verder naar Trailview Overlook. Daar zie je beneden allemaal paden lopen, er staan ook hutten waar je kunt overnachten. Je moet namelijk een ontzettend eind naar beneden afdalen en je loopt niet zomaar weer naar boven. Maar het was een schitterende wandeling, prima te lopen, met fantastiese vergezichten. Wij hebben thuis nog een afgeschreven fotoboek van de bieb, daar zullen we met andere ogen naar kijken. Nu zitten we in Flagstaff en hebben we de laatste hindernis genomen. Op onverklaarbare wijze is de koffer van mevrouw J. op slot geraakt en is de code gewijzigd. Wat we ook geprobeerd hebben, met geen mogelijkheid kregen we de koffer open. Heel beroerd, temeer omdat onze devices daar in zaten. En zonder device kan de KannieBaal geen Kanniebalenblog maken. Maar met bruut geweld is het gelukt om de koffer open te krijgen. Hij kan nog wel dicht, maar niet meer op slot. Maar dat is van later zorg, mevrouw J. kan weer bij de schone kleren

Hoever en Monumenten

Vanochtend vroeg vertrokken, na een aardig ontbijtje in de Quality Inn. Richting Monumenten Vallei, maar eerst zijn we langs de Hooverdam geweest. In het informatiecentrum rondgekeken en toen over de brug lopen. Mevrouw J. had daar niet zo'n zin in, gezien haar ervaringen met de GoudenGatBrug, dus die heeft zich per bus over de brug laten rijden. Het was inderdaad erg hoog, maar de KannieBaal heeft al aardig wat "hoogtevaringen" opgedaan deze dagen, dus had hij er niet zo'n last van. Daarbij zat er een hoog en stevig hek voor, dus geen enkel risico. De Coloradorivier, want daar gaat het hier om, wringt zich op deze plaats door een smalle kloof en dat was de aanleiding om hier een dam aan te leggen om zo elektriciteit op te wekken. Interessant dus. Daarna een lange rit naar Monument Valley, waar we om 3 uur met open busje, bestuurd door een Navajo indiaanse, door dit park hebben gescheurd. Letterlijk, want af toe zette deze dame er, onder luid gehiho, stevig de sokken in. Must be a male driver, zei ze dan als er weer een auto te  langzaam naar haar zin reed en ze er voorbij scheurde. Maar ze vertelde ook verhalen, over gebruiken van haar stam, bij geboorte en dood en op een gegeven moment stonden we naar een paar enorme rotsen te kijken toen ze een indiaans liedje ging zingen. Ze vertelde wel waar het over ging maar de KannieBaal stond net te ver weg om dat te verstaan. Maar het was heel aandoenlijk. En Monument Valley is werkelijk adembenemend (dat heb ik al van Bryce gezegd, maar het is nu eenmal zo). Enorme hoge rotsen die ineens uit de grond lijken op te zwellen als asperges uit de koude grond. Daarna weer een lange rit terug en nu zitten we in Page en het beste western hotel aldaar.

Tussen zion en breis

Er zijn van die dagen dat je denk: wie ben ik dat ik dit mee mag maken, waar heb ik dit aan verdiend. Het was een superdag. Nee, supersuperdag. Of eigenlijk een supersupersuperdag. Eerst vertrokken uit Laas Vegaas, dat kon geen kwaad. Onderweg bij de walmarkt eten ingeslagen, want lunchen zat er niet in. En toen naar Zion National Park. Dat was dus vandaag voor het eerst open. We kregen een kaart mee, toen we bij Zion Lodge weggingen. Wij kozen voor de Temple of Sinewava. Daar zijn we natuurlijk niet helemaal gekomen, want op een gegeven moment moet je door het water waden en dat was ons te gortig. Dus terug naar het busje, langs de Great White Throne en langs de Wide Bend en bij de Zion Lodge nog even en andere kant op gelopen. Toen moesten we helaas weer met de bus mee. Jullie moeten maar even goegelen op de namen, dan vind je het wel en anders aan HJ vragen, want die heeft daar wel foto's van. Maar ongelooflijk mooi. Toen door naar de Red Canyon, bezoekerscentrum was dicht, maar even rondgekeken en toen weer verder naar de Bryce Canyon National Park, Utah. Ja, wat zal ik daar van zeggen. Adembenemend? Onvoorstelbaar? Ongelooflijk schitterend? Ja, hier zijn eigenlijk geen woorden voor.We zijn van Bryce Point naar Inspiration Point gelopen, ruim drie kilometer. Ongelooflijke vergezichten, letterlijk honderden kilometers ver. En beneden dus die canyon. Ik maak een foto van de folder, dan krijgen jullie een idee, maar op afbeeldingen googelen met deze namen moet voldoende stof opleveren. En tot slot kregen we een gratis diner aangeboden omdat het hotel waar we zouden slapen gesloten was. Geen warm water. Diner dus in Ruby's Inn, een buffet. Best lekker allemaal. En nu slapen, buitengewoon moe.

Circus,circus en nog meer gekkigheid

Vandaag heeft de KannieBaal met mevrouw J. rondgelopen in Laas Vegaas. Kaartjes gekocht voor de bus, zodat we kunnen hoppen en toen naar eindpunt gereden. In Egypte uitgestapt en daar de pyramide bekeken. Met de luchttram naar het volgende hotel, daar weer rondgekeken. Veel gelopen, dus op een gegeven moment maar in de bus gaan zitten om uit te rusten. Toen naar Venetië, naar de gondelvaarders gekeken en naar binnen geweest. Daar hebben ze dus een avondsfeer gemaakt, zodat het lijkt alsof je 's avonds in Venetië rondloopt. En buiten is het San Marcoplein nagemaakt met toren en standbeelden van David en de draak en de leeuw.Je weet niet wat je ziet. Verder naar Rome geweest met het colosseum en naar het Schateiland. Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel, hebben we ons omgekleed en zijn we naar het zwembad gegaan. Vanavond naar de lichtshow in het oude Vegaas. En zojuist de heuglijke mededeling gekregen dat Zion en Bryce Canion open zouden zijn. Alleen moeten we eerder opstaan. Maar dat vinden we niet erg. Oja, we wilden ook nog naar een shoppinmall, maar die kon mevrouw J. niet vinden. Dus helaas geen nieuwe klen voor de KannieBaal......

Doodse Vallei

Vanochtend zijn we uit Bakkersveld vertrokken, richting Het Vegaas. Maar dan moet je eerst door de Doodse Vallei, waar het zomaar 50 graden overdag kan worden. Wel in de zomer en nu is het najaar, dus dan wordt het heerlijk weertje, zo rond de 20 à 25 graden. Wat een schitterende tocht was dat vandaag. De KannieBaal heeft al vele mooie dingen gezien, maar dit komt zeker in de toptien. Ergens op de twaalfde plaats bijvoorbeeld. Ik heb met de Ipet van mevrouw J. even een foto gemaakt, die zal ik hieronder zetten, dan krijgen jullie een beetje een indruk. Rotsen in alle kleuren van de regenboog, grillige formatie, vreemde stapels stenen, je kijkt je ogen uit.
Daarna zijn we doorgereden en uiteindelijk in het vegaas terecht gekomen. En wel in het circus circus hotel. op de 17de verdieping, dus behoorlijk hoog. er zijn 4000 kamers in dit hotel en we hadden dus nog op de 35ste verdieping dterecht kunnen komen. dat is mevrouw j. gelukkig bespaard gebleven..ik doe er nog 2 foto's bij vanuit onze kamer genomen, de eerste bij daglicht, de tweede net genomen. en nu gaan ik snurken want ik heb het end in de bek.

Bakkersveld

Vanochtend vroeg, na een redelijk gesorteerd ontbijt, vertrokken richting Jossimmittie.  Dat was dus dicht, maar we mochten er wel door heen rijden. Nergens stoppen, nergens uitstappen. Ook niet naar die grote sekooja bomen. Dat zat er allemaal niet in. En toen begon het ook nog te sneeuwen, maar dat duurde gelukkig niet lang. Prachtige natuur, maar je wil er graag even aan ruiken en aan voelen. Maar geen sprake van. Op de belangrijke kruisingen waar je naar de bezienswaardigheden kon gaan stonden rangers die elke poging tot ongewenst gedrag de kop indrukten. Dus we moesten het doen met uit het raampje kijken en vandaar wat foto's maken. Wel jammer, maar het is niet anders. Na de lunch ( bij de burgerkoning) zijn we door gereden (ruim 400 kilometer) naar Bakkersveld, waar we nu in het hotel zitten. Bij de Sislie gegeten, nou....dan weet je het wel. Morgen weer vroeg op en het hotel is zo rumoerig als de neten. De KannieBaal kan zij gehoorapparaten uitdoen, maar mevrouw J. heeft daar vast last van. De KannieBaal is even poolshoogte gaan nemen, maar het personeel was met bedden aan het sjouwen. Raar tijdstip van de dag, maar daar zullen ze toch niet de hele nacht mee door gaan??

Héhé......Monteree

Vanmorgen hebben we Sinter Francisco verlaten en zijn we naar Monteree gereden. Een deel van de groep ging op walvisjacht, wij gingen naar de Fishermanwarf en later zijn we doorgewandeld naar de CanneryRow. In het verleden stonden daar allemaal fabrieken die sardientjes inblikten. Vlak bij de haven en de fabriek aan zee, dan kon de onbruikbare gedeelten van de sardientjes gelijk de zee ingespoeld worden. Milieuvriendelijk is anders, maar zo ging dat in die tijd. Die fabrieken zijn allemaal dicht en de gebouwen worden voor andere zaken gebruikt, voor zover ze nog bruikbaar zijn. Maar de meesten zijn nog bruikbaar en zijn omgebouwd tot restaurants, outletshops of zoals we gisteren in SF zagen tot museum en speelhal. Ook in Monteree is een fabriek omgebouwd tot tropisch aquarium. We hebben een heel stuk langs de kust gelopen, dolfijnen gezien, zeeleeuwen, maar ook zeehonden die in een soort zeehondenopvang zaten dat bij de universiteit hoorde. Een meneertje die daar ook rondliep vertelde ons er van alles over.
Na de lunch zijn we met de bus verder gereden naar Pebbles Beach en de 17 miles kustweg. Daar hebben we een flink stuk van gereden. Een prachtige kust, maar ook veel huizen langs de kust. Grote, dure huizen van hele rijke knakkers, maar de KannieBaal zou er voor geen goud willen wonen. Inmiddels zitten we in het hotel in Modesto. Morgen zouden we naar het Yosimite Park gaan, maar dat is door die achterlijke jenken gesloten. De reisleider zegt een alternatief plan te hebben, maar de KannieBaal heeft daar weinig vertrouwen in. We zullen het zien.....

GouwenGatBrug

Vanochtend, na een uitgebreid ontbijt( bekertje koffie, een kraswantje en een muffin) met de bus de SF rondtour gemaakt. Prachtige huizen hebben ze hier, foto's staan alleen weer op fototoestel, dus daar hebben we voorlopig niet veel aan en een grote chinatown. Hebben we allemaal gezien, evenals de fisherman's wharf. Maar toen gingen we dus naar DE brug. Eerst erover heen en toen aan de andere kant uitstappen. Flesje water bij chauffeur Broes gekocht en toen maar lopen over dat ding. Machtig...... wat een gevaarte. En hoog! Mevrouw J. had behoorlijk last van de hoogte maar ze heeft zich er vrouwmoedig doorheen geslagen. Vervelend is dat er ook fietsers overheen rijden op hetzelfde pad waar wij liepen. De meeste fietsen rustig aan (met een soort doodsangst in de ogen) maar je hebt ook de racefanaten, fluitje in bek, die hard blazend naar de andere kant scheuren. Maar de KannieBaal vond het prachtig op de brug.
Daarna met de bus verder en we zijn bij Pier 39 afgezet. Dat even bekeken, gelunched en de zeeleeuwen bekeken. Wat een geblaf van die beesten en stinken......3 uur in de wind. Heerlijk rondgelopen, bankjes gezeten, gekken en dwazen gekeken en toen met de tram terug naar het hotel. Daarna geld gepind en boodschappen voor morgenochtend gedaan. En vanavond lekker taais gegeten. Mevrouw J. heeft haar portie die over was in de dokkiebek meegekregen.
Maar wat een brug!

San Francisco

Vanochtend o. 4 uur ging die pokkewekker af. Douchen aankleden en koffer dicht doen, laatste spullen erin en op naar Hipschol. Ingechecked en hup de lucht in. Groenland is fantastisch vanuit de lucht, zie hieronder voor een foto, met gletschers, enorme ijsvlaktes enzovoort. Dat hebben we op de lijst gezet, daar gaan we nog eens naar toe. Na de landing moesten we door de immigratiedienst: vingerafdrukken en en foto maarrrrrr...... we mochten het land in. Derk de reisleider stond ons al op te wachten, de bus in en naar het hotel. En toen naar de fishermanswarf, maar we waren ook wel moe. Dus nu liggen we op de kamer, straks gaan we wat eten ( het is hier nu 20 over 6 's avonds en bij jullie 20 over 3 nacht. Slaap lekker allemaal.