Vrije dagen

De KannieBaal kwam er ineens achter dat iedereen nu vrije dagen heeft. Vandaag en morgen ook nog. De KannieBaal wist dat niet, hij houdt dat tegenwoordig niet zo goed meer bij. Sinds de overheid in het kader van de volledige verplichte werkafschaffing voor pensionades alle ATV, roostervrije en andere vrije dagen geschrapt heeft, bestaan er dus geen vrije dagen meer voor de KannieBaal. Maar andere mensen hebben dat (gelukkig voor ze) nog wel en dat betekent dat dat men in grote getale de bossen en velden in trekt. Nu moest de KannieBaal vandaag, vergezeld door mevrouw J. naar de eigenaar van de netsoekees, omdat die 2 dozen wijn had ingeslagen (hij had er overigens nog veel meer ingeslagen, maar dat even terzijde). Dus onderweg wilden wij in de Koningshof bij Overveen wat gaan wandelen. Dat lag namelijk op de route naar die flessen. Maar daar hadden meer mensen aan gedacht. Dus het parkeerterrein stond al aardig vol. Maar er was nog voldoende plaats voor ons. Een leuke wandeling gemaakt en toen we terug kwamen was de hele parkeerplaats vol. Mooie landhuizen staan daar, 1 in de renovatie en 1 al helemaal af, maar daar mochten we niet bijkomen. Wel een foto gevonden, die staat hieronder.

En in het dorp van de netsoekeesmeneer ook nog even een nostalgies rondritje gemaakt. Omdat de KannieBaal (en ook mevrouw J.) daar nu eenmaal vandaan komt.
 En omdat iedereen nu toch vrije dagen heeft hebben jullie ook geen tijd om dit blog te lezen. Dus neemt de KannieBaal het er even van en verschijnen er de komende dagen geen berichten. Jammer hè.....

Opgesnaaid

Mevrouw J. had  2 chocolala paashazen aangeschaft.Die stonden op de mantel van de open haard. Enigszins aan de hoge kant dus. We vroegen ons af hoe lang het zou duren voor het kleine meneertje en mevrouwtje die zouden ontdekken. En wie de eerste zou zijn die ze zou ontdekken. Ze waren amper binnen, jassen net aan uit of het meneertje zei: "Daar staan 2 paashazen". Die heeft altijd razendsnel door als er veranderingen aangebracht zijn of als er iets nieuws staat. Later gingen we naar zolder waar nog veel speelgoed staat. Het mevrouwtje merkte op dat er wel heel weinig speelgoed voor meisjes tussen zat. En ze merkte op dat als oma nog eens wat centjes zou krijgen dat ze daar dan meisjesspeelgoed van moest kopen. Helaas worden we alleen maar gekort door die haagse boeven. De hazen waren overigens snel verdwenen.

Kan goeroe

Wordt de KannieBaal zo maar uitgescholden voor kangoeroe. Nou daar weten deze mannen alles van als u begrijpt wat ik bedoel. Niet dat de KannieBaal zich er iets van aantrekt, maar het was wel even verassend (of is het nou verrassend?). Verder blijft het hier onaangenaam koud, de KannieBaal, als echte inboorling, blijft dicht bij de kachel zitten. Bijna zou hij ook de open haard nog aan gaan doen, maar dat kan niet. Dan smelten de haaspazen namelijk en dat mag niet gebeuren. Want die zijn voor het kleine meneertje en mevrouwtje bestemd. Ze weten dat nog niet en dat moeten we nog even zo houden, maar morgen gaan ze dat wel ontdekken. Het is te hopen dat het morgen beter weer is, want we moeten ook nog even met ze naar het strand en naar de visboer. Want dat lusten ze wel...... een gebakken visje. Moeten we wel even zien te voorkomen dat ze eerst die paashazen helemaal opknagen. Want dan hoeven ze even niets meer.

En in zijn speurtocht naar passende kan goeroe afbeeldingen kwam de KannieBaal deze ook nog tegen. Twee plaatjes en een link in 1 bericht is wel veel maar het is bijna Pasen, dus dan mag je als KannieBaal ook wel eens uitpakken. En het is beter voor het chlosterol dan eieren eten. Of die kangoeroes lekker zijn weet de KannieBaal niet, hij heeft ze nog niet gegeten. Wel volstruis zoals de Zuidafrikaners de struisvogel noemen. En die was baaie lekker.

Aanpassingen

De KannieBaal heeft de hele dag zitten werken aan het KannieBalenblog. Diverse aanpassingen gedaan, sommige doorgevoerd en andere direct weer teniet gedaan. Sommige aanpassingen zijn ook wel verbeteringen, maar dat vindt de KannieBaal natuurlijk zelf. Belangrijk is natuurlijk wat jullie er van vinden. Niet dat de KannieBaal daar nu in geïnteresseerd is, in dier voege, dat hij niet van plan is om zich iets van  jullie mogelijke aanbevelingen aan te trekken. In ieder geval zijn de kopjes van een ander letterype voorzien. Dat is niet echt een vooruitgang, maar voorlopig laten we dat zo. Ook zijn de kleuren van de lettertypen aangepast, alsmede de bovenkant. Misschien komt er binnenkort nog een ander plaatje, maar dat is nog niet zeker. In ieder geval heeft de KannieBaal het er vreselijk druk mee gehad. Overigens is het binnenkort Pasen, dus de hazen zijn ook weer bezig. Wij hebben voor het kleine meneertje en mevrouwtje voor vrijdag alvast een verrassing op de schoorsteenmantel gezet. Ben benieuwd of ze dat snel zien, maar dat zal vast wel.
Andere dingen zagen we ook nog vandaag, zoals onderstaand.

Meenemen

De KannieBaal was vanmorgen heftig aan het rekenen. Er moet namelijk een bedbank aangeschaft worden voor Frankrijk bij de Ekia. Het probleem is het volgende. Dat bed bestaat uit een pakket van 73 (b) X 17 (h) X 146 (l) en dat pakket geeft niet mee. Ik bedoel dat het in een harde doos zit en niet kan buigen ofzo. De vraag was dus, past dat in de auto. En de KannieBaal maar meten met de rolmaat en rekenen, maar naar alle waarschijnlijkheid past het er net in, maar dan wel rechtop en schuin in de auto gezet. Dan kan er dus nog wel van alles bij, maar lekker in de binnenspiegel kijken is er niet bij. En er moet dan wel ruim 1000 kilometer zo gereden worden op de buitenspiegels. Dan bestaat de mogelijkheid nog om dat bed in Frankrijk aan te schaffen, dan hoeven we maar 150 kilometer te rijden en dat is natuurlijk korter. Of we kunnen de aningwagen lenen dan is het allemaal nog makkelijker. De KannieBaal weet het nog niet.......

Wijsrijk

Vandaag was de KannieBaal weer naar de cursus over kunst aan de Koot Dazuur. Vandaag ging het deels over Henk Tamisse, die aan de Koot gewoond en gewerkt heeft. Op 27 maart 2010 (zie aldaar) is de KannieBaal, in gezelschap van mevrouw J. naar de Termihage in Adam geweest en daar heeft hij toen de tentoonstelling Tamisse tot Valemitch gezien. En daar zagen we toen dit schilderij hangen

               

                  

en dat vond de KannieBaal erg mooi. En dat kwam nu weer in de cursus ter sprake. Tamisse is bekend als de grondlegger van de Wilden ofwel de Fauvisten, waarover gezegd werd: Uitgenomen de gebruikte materialen, heeft dit alles niets meer met schilderwerk te maken. Het zijn barbaren die men bij ongeluk verf in handen gaf, kinderen die men naar hartenlust met een schildersdoos liet morsen.… Nu kreeg de KannieBaal voor zijn verjaring een boek (dat had hij nog niet) dat de prachtige titel heeft: Dat kan mijn kleine zusje ook met als ondertitel: Waarom moderne Kunst Kunst is. Kijk….zo komen alle dingen weer mooi samen en gaat de KannieBaal binnenkort van dat boek genieten en staat ook een tocht naar de Koot Dazuur op het reisprogramma van dit jaar. Maar dat was ook de reden om naar de cursus te gaan. Of gingen we naar de Koot Dazuur omdat we naar de cursus…….enfin, we gaan, hoe dan ook! Mevrouw J. heeft van alles geregeld, hotel incluis, alleen moeten we zelf rijden. Maar dat is pas in september of daaromtrent.

Geen woord frans bij

Las de KannieBaal vandaag de krant, zag hij het volgende staan: se non è vero, è ben trovato. Hij heeft de rest van de dag doorgebracht met uitzoeken wat dit wel zou kunnen betekenen. En nu heeft hij besloten dat deze uitspraak het nieuwe motto van het KannieBalenblog gaat worden. Hij zal vandaag of morgen het blog zodanig aan gaan passen dat deze uitdrukking er op komt te staan. Nu vragen jullie je natuurlijk af wat deze uitspraak behelst. In het vorige blogje zei ik al: giyf. En dat betekent dat google je vriend is, dus dat je daar alles kunt vinden. Ik denk dat je deze uitspraak daar ook wel kunt vinden, dus zoeken maar. Maar het is natuurlijk wel een leuke uitspraak, vandaar dat het tot nieuw motto van het blog gebombardeerd gaat worden. Maar dat zien julie wel veranderen. Nu nog een mooi plaatje erbij zoeken en de KannieBaal heeft zijn taak van vandaag er weer opzitten. Ik plaats het bericht vast even, dan kan ik straks dat plaatje gaan zoeken. Dus over een half uurtje terugkomen dan staat het er wel.

Baas??

Zat de KannieBaal vanmiddag ineens aan de bar. En bestelde nog een biertje ook. Belgies bier van de tap. En toen kreeg hij een discussie. Met 2 leden van een shantykoor. Dat moet tot problemen leiden, want ze waren van verschillende shantykoren. De gemiddelde leeftijd van een shantykoor, zo heeft de KannieBaal van een shanty-kenner (die ook veel van netsoekees weet, maar dat terzijde) geleerd, is 5 jaar. Dan is er ruzie òf over het repertoire òf over de kledij òf over de ondersteuning door muzikanten. Meestal over alle drie en een gemiddeld shanty-koor splitst zich dan op. De heren aan de bar waren niet uit een gezamenlijk koor gekomen, dus de vrede was snel getekend. De KannieBaal kon een discussie over repertoire snel de kop indrukken. Tot de één het niet kon laten om te vertellen dat hij ook nog zwaaibaas was. Waarop de KannieBaal jankend ter aarde stortte. Hoe kom je in vredesnaam als volwassen man op de term zwaaibaas. Dan moet je toch wel over een soort humor beschikken die de KannieBaal niet kan bevatten. Maarja, de KannieBaal beschikt maar over enkele hersencellen.

Haul on the Bowline, Kitty lives in Liverpool….ik bedoel maar.

 

                              

Gelukkig mag de KannieBaal vanavond naar live jazzmuziek luisteren. En zal in de pauze nog wat mijmeren over The Arabella. Of misschien beter over Bebo Valdés, want die is niet meer onder ons. GIYF

Boek

De KannieBaal had nog een aantal koekenbonnen liggen, dus vanmiddag naar de boekhandel om iets aan te schaffen. Mevrouw J. was ook mee (een rijm, maar dat even terzijde) en die wist wel wat. Want in de cursus hadden ze het ook over een netsukee-boek van meneer de Laaw over de familie waar de KannieBaal laatst over geschreven heeft. Die familie had een villa aan de Koot Dazuur en daar spaarden ze netsukees. Of zoiets, de KannieBaal heeft het boek nog niet gelezen, dus hij weet het fijne er nog niet van. Maar zodra het boek gelezen is zal hij er meer over vertellen. Zeker aan de man die netsukees spaart alsof het rijpe bananen zijn. Inmiddels heeft hij een verzameling van zo’n 80 van die dingen. We zullen niet vertellen wie het is, want de praaivasie is een belangrijk goed op het KannieBalen-blog, maar een fotootje jatten van zijn website….dat kunnen we dan wel even doen.

En misschien drijft dit de verkoop wel een beetje op, je weet maar nooit. En binnenkort moet de KannieBaal bij die spaarder langs, want hij doet ook in wijnen en heeft twee dozen voor de KannieBaal ingekocht.

Als dat maar goed gaat……..

Deze komt dus uit de verzameling. Wat ze precies aan het doen zijn is niet helemaal duidelijk, maar als het boek gelezen is weten we meer.

Cursus

Vandaag weer naar de cursus geweest over de kunst aan de Koot Dazuur. Onderwerp was de schilder Piet Augustus Renwaar die in Kagnes woonde, tussen Anti-bès en Sint Jan Kaap Verraad in, zeg maar. Zijn huis is nu een museum geworden dus daar wil de KannieBaal wel gaan kijken, wellicht kan dat deze zomer nog gebeuren. Dat zou buitengewoon leuk zijn, maar het moet wel in het schema passen. In ieder geval was de les vandaag weer heel leerzaam, ik kan daar natuurlijk niet al te veel over uitweiden (en anders doen jullie die cursus toch lekker zelllef!!) dus de KannieBaal vermaakt zich daar prima. De cursus wordt gegeven in het museum van Wijsrijk, dat vorig jaar helemaal verbouwd is. De vorige cursus hebben we daar ook gedaan maar toen was de verbouwing nog gaande. Nu helemaal klaar, alhoewel..... her en der staan nog emmertjes om het lekwater op te vangen. Ze zullen wel een uitstekende aannemer in de arm genomen hebben.

Zo zag z'n vriendin er uit......gaaf hoedje wel??? In werkelijkheid was ze veel slanker, maar hij schilderde graag stevige dames. Zelf zag hij er maar magertjes uit, maar misschien wel daarom....

Liman - Ran Semo

Zat de KannieBaal vanmiddag naar de fietserij te kijken zag hij ineens het hotel waar hij vorig jaar in september een paar dagen gezeten had. Als de KannieBaal geweten had dat de eerste voorjaarsklassieker langs het hotel zou rijden dan was hij natuurlijk wel gebleven. Want dan had hij een schitterend uitzicht gehad op de mannen op de fiets. Dan had hij ze uit de verte aan kunnen zien komen

rijden,  daar in de verte aan het begin van die weg. Dit was het uitzicht van ons balkonnetje. En dan wist hij dat ze er aan zouden komen, dan kon hij op zijn gemakje naar beneden lopen, aan de weg gaan staan en dan had hij ze op 1 meter afstand langs zien komen. Maar ja.......dat wist de KannieBaal niet en of we dit jaar in Ilatië komen, da's maar zeer de vraag. Maar wellicht volgend jaar, want die Ligurische kust is wel heel mooi.
Om dat te bewijzen nog een paar foto's.

 Dit was het hotel waar we zaten, aan de weg dus, maar ook aan het strand. Er was daar een tunneltje waardoor je onder de weg door zo het strand op kon. Alleen toegankelijk voor hotelgasten, want die hadden de code van het hek.

En tijdens het maken van een tochtje de bergen in zagen we in de verte nog net de zee. Er zijn nog wel meer foto's maar die kan ik hier niet allemaal neer zetten, daar is de ruimte te beperkt voor.

Bibbren van de kou

Het wil nog niet erg lukken met de temperatuurstijgingen. Het blijft koud, alhoewel er vandaag voor de verandering eens geen sneeuw viel. Het stond ook in de krant en dat mag ook wel. De KannieBaal is dus lekker binnen gebleven, in de buurt van de kachel. Daar was het wel uit te houden. Nog niet zo lang geleden zongen we voor het kleine mevrouwtje over het schaapje met de witte wol. En het kindje dat bibbert van de kou. Dat vind ik zo'n leuk liedje, zei ze toen.  We zullen eens kijken of ze dat nog steeds vind als we één dezer dagen op moeten passen. Nog een paar weken, dan mag ze naar school. Dat zal ze zeker leuk vinden.

Weer thuis na sneeuwstorm

Waren we enkele dagen naar Dalfsen en omgeving, wilden wij vanochtend nog een wandeling maken bij de Oostvaardersplassen. Verkeerde afslag genomen en daar zaten we: met de handen in het haar. Terug rijden en 26 kilometer extra doen of een andere oplossing. Gelukkig hoefden we niet te kiezen want al snel kwam er donkere lucht op ons af en jawel hoor.....daar was die witte troep weer. Dus de barre tocht naar huis maar aanvaard, terwijl de sneeuw bleef vallen. Gelukkig was er op de weg niet veel van te merken, boven nul dus het was al weg voor het op de weg viel. Dat was in Frankrijk dus wel even erger, las de KannieBaal in de krant. Nu we weer thuis zijn regent het nog steeds, maar er valt geen sneeuw meer. En dat moet zo blijven.
Wat we ook nog even gedaan hebben was de tentoonstelling russiche kunst in het Krents Sumeum in Bssen bekijken. Zeer de moeite waard, ik zal zo even een plaatje jatten en dat hieronder neerzetten.

De bovenste had als bijnaam de russische Mona Lisa. Nu heb ik die nooit gezien (komt nog wel een keer, één keer bijna gezien, maar toen hadden we het wel gezien, als je begrijpt wat ik bedoel) maar dat lijkt me toch wel van een andere orde.

Weer nix deze keer???

Gisteren was het weer nix met het maken van berichten. Te veel te doen, cursus, vergadering, boodschappen, dingen halen, enfin....je kent dat wel. Moet natuurlijk niet te vaak gaan gebeuren, zoveel werkzaamheden maar soms is het niet anders. In het najaar kreeg mevrouw J. het lumineuze idee  om een cursus te gaan volgen over de Koot Dazuur en dan met name over de kunst daar. Nou, daar voelde de KannieBaal wel wat voor, dus hebben we ons ingeschreven. En gisteren was de eerste cursus dag.  En die ging grotendeels over een gebouw wat hier onderaan staat. Het is een villa in de buurt van Sint Jan Kaap Verraad en laten wij daar nou eens naar toe willen dit jaar. Dan kunnen we gelijk die villa eens nader inspecteren om te kijken of die fransen dat een beetje netjes onderhouden. Die villa is gebouwd in opdracht van een telg uit het beroemde geslacht van Roodschild alleen heeft ze er zelf nauwelijks gewoond, omdat haar echtgenoot vlak na de bouw kwam te overlijden. En omdat ze geen kinderen had heeft ze het aan de franse staat (of een onderdeel daarvan) nagelaten. Zo zie je maar dat rijkdom ook niet alles is. Maar de tuin die er om heen ligt moet heel erg mooi zijn. Zodra we alles daar gezien hebben zullen we er op het KannieBalenblog over schrijven.

Gnoom aan de deur

Werd de KannieBaal in het holst van de nacht wakker gemaakt. Er stond iemand aan de deur te bellen.

Voorzichtig deed de KannieBaal de deur open en daar stond een soort kabouter, in een regenpak. Een volstrekt onverstaanbaar verhaal kwam uit haar mond, maar ik begreep dat ze de verkeerde krant in de bus gedaan had en nu wilde ze die weer terug hebben. Als ik dan eerst de goeie krijg zei ik, waarop ik de juiste in de handen gedrukt kreeg. En de verkeerde had ze razendsnel van de mat geplukt. Huppelend ging ze weer verder. Ik ben maar weer naar bed gegaan. Krant was gelukkig droog. Dat kwam omdat ze grote fietstassen had. En dan moet hier een overloopje komen naar een ander verhaal, maar dat verhaal ga ik nu niet meer vertellen. Daar heb ik geen tijd meer voor en het is al laat. Wat ik nog wel heb voor jullie is een foto van de markt in de Oulikouki vallei. Daar zullen jullie wel blij mee zijn.

Drom en darissen

Die zagen we dus veel, zei ik gisteren al. Als wij aan het wandelen waren kwamen we vaak een groepje tegen. Begeleid door een touareg en op de rug allemaal toeristen. Die gingen dan ook een eindje wandelen (die dromedarissen natuurlijk, de toeristen zaten boven op). Dat zag er erg schommelend uit, om het zo maar eens uit te drukken. Mevrouw J. wilde al helemaal niet en dat kwam de KannieBaal goed uit, want hij had er ook niet veel zin an. We stonden eens te kijken naar het opstappen. Die drom gaat dan op z'n knieën zitten zeg maar, dan klimpt de toerist er op en dan gaat de drom staan. Maar die doet eerst z'n achterpoten, toerist schiet naar voren en dan doet de drom zijn achterpoten, toerist schiet naar achteren. En dan gaat het geheel lopen, maar dat is een soort deinen, waardoor de meesten binnen de korste keren zeeziek zijn. Voorwaar geen pretje dus, vandaar dat mevrouw J. het niet zag zitten (en de KannieBaal dus ook niet).

Ook nog even een foto van het eetstalletje op het grote plein in de stad. Die jongen waren het gewend dat ze op de foto kwamen, ze gingen er gelijk voor staan. Maar op deze foto hadden ze nog niet door dat ik een foto ging maken en dat is wel wat leuker.

Let ook even op het selderieblad achter zijn oren. Op deze foto gaat hij er al helemaal voor staan.

Und jetzt kommen ....

die grosze kamelen, zeiden we vroeger, als er iets spectaculairs zou gaan gebeuren. Dat gebeurde nooit en kamelen zag de KannieBaal ook niet. Maar in Karommo zag hij er elke dag wel een paar. Soms in colonne met toeristen erop, veelal in blauwe gewaden. En soms zoals deze, alleen maar in een omheininkje. Tegenover ons hotel was namelijk een bedrijf wat dromedarissen (want dit is geen kameel natuurlijk) verhuurde. Daar kon je dan een tochtje op maken. Mevrouw J. wilde dat niet dus dat ging aan de KannieBaal zijn neus voorbij. Dus heeft hij maar een foto gemaakt. Dat bedrijf verhuurde ook quads. Maar daar heeft de KannieBaal geen foto van. Herriemakers. En die dromedarissen hoorde je niet. En dat is goed want de KannieBaal is op zijn rust gesteld.
En die andere foto is een pilaar. In het lapeis van de tulsan gemaakt. Mooi pilaartje?

Huisje kopen

De KannieBaal heeft in Karommo leuke huisjes zien staan. Daar zou hij wel een botje op uit willen brengen. Vooral die blauwe is erg leuk, maar dat grote ding heeft ook interessante mogelijkheden. Veel kamers, dus jullie kunnen allemaal komen logeren, wel zelf je eigen ticket betalen. Het ligt ook een stuk in de bergen, dus 's zomers, als het tegen de 50 graden aan gaat lopen is het daar niet zo heet. De KannieBaal weet het nog niet welke het gaat worden, misschien kunnen jullie een wijze raad geven. Dat grote ding heeft 1 nadeel: het ligt aan de weg. Toen de KannieBaal laatst het kleine mevrouwtje naar de peuterspeelzaal bracht (geen school zeggen, dat is helemaal fout) zei ze achter in de auto: je weet wel goed de weg, opa. En daar was opa best trots op.....

Weer nix

De snit is er even uit. Zaterdag nix, zondag nix en maandag nix, dat gaat niet goed zo. Natuurlijk kan de KannieBaal allerlei reden opgeven waarom er nix geplaatst is, maar daar gaat het niet om. Het gaat om de discipline! De discipline van elke dag een stukje maken en plaatsen. Of het onderwerp nu van belang is of niet, er moet een stukje komen. Het liefst met een foto. Die foto blijft nog steeds een probleem, want met de tebbled foto's van het net halen is niet zo eenvoudig. En steeds zelf foto's maken is ook niet zo handig, te meer daar er bepaalde personen zijn die niet op de foto willen. En de KannieBaal heeft nog wel zo'n mooi programma daarvoor, een app zogezegd. En die app kan mooie foto's maken met een vintage look. Maarja, als je niemand hebt om te fotograferen dan houdt het allemaal op. En dan kan de KannieBaal dus geen stukje maken. Waarvan akte.....

Kat in de zak

Gisteren opgepast op het kleine meneertje en mevrouwtje. Wij hadden een tas met spullen bij ons, die het mevrouwtje wel interessant vond. En daar viste ze mij tebbled uit. Gaan we een spelletje doen?, vroeg ze aan de KannieBaal. Tuurluk. Eerst tekenen, dat werd een mooie auto. En daarna memory. Buitengewoon behendig is ze daar in, in een mum van tijd zijn alle plaatjes omgedraaid. Spelletjes waar een muziekje bij zit vind ze ook erg leuk, dan staat ze mee te dansen. Later was er nog een ander die de tas ook erg leuk vond. En dat vond de KannieBaal dan weer grappig....