Soms kom je grappige dingen tegen op het internet, terwijl je, net doend alsof je druk bezig bent, gewoon maar een beetje dom zit te surfen. Zo zag de KannieBaal vandaag een foto van vogels (flamingo's in dit geval) die met z'n allen weer de afbeelding van een vogel maakten. Ik zag het bericht hier
staan dus als je even op afbeeldingen googeld op de naam van de fotograaf met yucatan erbij dan vind je nog veel meer foto's van die flamingo's. Voor zover je daar in geïnteresseerd bent natuurlijk, maar dat hoor ik graag.

Oppassen en uitkijken

Als gevolg van uithuizige ouders zijn wij aan het oppassen. De KannieBaal had vanmorgen pannekoeken gebakken en die hadden we meegenomen. Want we moesten het kleine meneertje en mevrouwtje voeden en in bed stoppen. Dat voeden ging natuurlijk wel goed: pannekoeken (de KannieBaal is nog van de oude spelling, dat snapt u wel??)gaan erin als koek. Zeker als je er zelf poedersuiker over mag strooien, dan worden ze extra lekker. Naar bed brengen ging ook goed, behalve dat het kleine meneertje even moest huilen en naar zijn moeder vroeg. Maar dat was zo weer over.

Weer een nieuw bericht

Als je dus inlogt op blogger.com, waar ik dus dit webblog heb, dan krijg je een scherm waarin onder andere staat: Nieuw bericht maken. Nu vind ik dat een beetje raar. Zet daar dan: Bericht maken, want iedere keer een nieuw bericht maken, daar word je zo moe van. Maar nu dus weer een nieuw bericht. Want we hadden vanmiddag cursus. Onder andere over het Rideau de fer, ofwel het ijzeren gordijn. Nu klinkt rideau de fer veel mooier vind ik persoonlijk. Net als le doigt d'honneur, ofwel de erevinger. Wie die krijgt moet maar aan het frans denken, dan voel je je minder gekwetst.
Vandaag geen plaatje, want anders krijg ik ook nog een middelvinger!!!

Eindelijk een nieuw bericht.....

Niet dat de KannieBaal nu iets te melden heeft, maar het wordt tijd voor een nieuw bericht. Waar dat over zal gaan is op het moment van schrijven nog niet bekend, maar gaandeweg zal dat wel duidelijk worden. Zo zijn we hedenmorgen naar de oude werkplek geweest. De KannieBaal is namelijk uitgenodigd voor de Kerstlunch, maar daar moet hij wel wat voor doen, natuurlijk. Maar dat ligt in het verschiet, dus daar gaan we later wel uitgebreid over vertellen. De eerste bespreking over de Kerstlunch is in ieder geval achter de rug.



Dan hebben we vanmiddag dingen gekocht voor de Klaasviering, maar dat ligt ook in het verschiet, daarbij moeten we voorkomen dat lezers er achter komen wat we gekocht hebben en voor wie. Want voor je het weet liggen dat soort Klaasgeheimen op straat en dat kunnen we niet hebben, daar zijn ze veel te delicaat voor. Het is al erg genoeg dat ik weet van wie J. het loodje getrokken heeft, erger moet het niet worden. We kunnen er dus niet over schrijven.



Nou, dan wordt het moeilijk voor de KannieBaal, er is geen onderwerp waar over geschreven kan worden. Ik laat het allemaal maar even zitten, wellicht hebben we morgen meer te melden. Overigens is een loodje heel zwaar. En een lootje groeit aan een tak.

Nog steeds geen bericht

De KannieBaal blijft in herhalingen vallen, maar ook vandaag geen tijd om een stukje te schrijven. Deels omdat we nix beleven, deels omdat we allerlei dingen moeten doen die het noemen niet waard zijn. Zo moet ik een paar dozen onderdelen van computers uitzoeken en bekijken of daar nog iets tussen zit om te verkopen via de plarkmaats.
Daar zit van alles tussen, zoals DVD-branders en pc-kaarten. Geheugenbankjes heb ik al weggegooid, omdat de beschrijvingen daarvan veelvuldig onbruikbaar zijn. En of ze het nog doen weet ik ook niet en het kost veel tijd om dat uit te gaan zoeken (pc neerzetten, geheugen eruit halen, andere bankjes erin aanzetten, aanzetten en kijken of het werkt, kijken hoe groot geheugenbankje is, pc uitdoen, bankjes er weer uithalen, in zakje doen erop schrijven wat het is en dan weer de volgende sessie. En als je op de plarkmaats kijkt wat daar te koop staat.....rijen dik!)



Wel is de stucadoor gisteren langs geweest. Hij schatte dat het toch wel meer dan een halve dag werk zou zijn. De kosten vielen mee en hij dacht dat er volgende week wel ruimte was om dit bij ons te komen doen. Begin volgende week horen we dat, hij heeft ons telefoonnummer en zou ons bellen. Als dat waar is dan is die klus nog mooi voor de kerst afgerond. Nu de schilder nog laten komen voor een prijsopgave. Dat zal ik vrijdagavond eens even doen.

Weer geen bericht vandaag

Want de KannieBaal heeft het razenddruk vandaag. Naar de orensmid om hoorapparaat te laten bijstellen. Dan naar de Vogelflat om iets op te halen van de kinderwagen. Vervolgens wat boodschappen doen. Daarna de bestelde stucadoor ontvangen en dan fluks de auto in om naar L. te rijden en daar te gaan eten. Verder vanavond oppassen op een klein meneertje en mevrouwtje. En als het meezit nog wat voetballen kijken, dus een stukje schrijven voor de KannieBalenblog zit er nu eventjes niet in. Dus dat doen we dan maar niet. Maar misschien hebben we morgen wat meer tijd, want je kan dan wel een pensionada zijn, druk blijft het leven wel.

Stucwerk

Maanden geleden hebben we de zolder enigszins laten verbouwen, zodat de wasmachine daar kan staan. Maar alles moet nog netjes afgewerkt worden. Dus vandaag even naar de achterbuurman gelopen. Die heeft een zoon en die zit in het stucwerk. Morgen komt hij langs om te kijken hoeveel werk het is en hoeveel hij ons daar voor in rekening gaat brengen. De KannieBaal is nog even op zoek geweest naar een Loop, die, zoals bekend in Nederland veelvuldig aan het klussen zijn. Maar aangezien er niet zo snel één voorhanden was gaan we (voorlopig) maar met de buurjongen in zee. Tenzij de kosten natuurlijk de pan uitrijzen want dan gaan we alsnog op zoek naar een NoordLoop. Of een ZuidLoop, wat er maar beschikbaar is. In ieder geval hoop ik dat hij een hoedje op heeft.

Vrijdag, zaterdag en zondag

Soms heeft zelfs een KannieBaal het druk met van alles en nog wat en het eerste wat er dan bij inschiet is het blog. Terwijl ik bijvoorbeeld veel beter de maaltijd kan overslaan. Dus wat dat betreft hebben we ons leven nog niet helemaal op orde. Maar goed, vrijdag hadden we cursus, het Pitte Waard en Nijpacker en kwamen we midden in de nacht thuis, zaterdag was daar Klaas en andere dingen dus moeten we het van de zondag hebben. Maar dat begon al snel met een klein meneertje en mevrouwtje die op de stoep stonden. Ze hadden hun schoen gezet en daar had iemand van alles in gedaan. En dat wilden ze ons wel even laten zien natuurlijk. Nu had het kleine meneertje van Klaas een prachtige vrachtauto gekregen als onderstaand



En het kleine mevrouwtje had een mooi serviesje gekregen. Natuurlijk werden wij getracteerd op vele kopjes thee, die we braaf hebben leeggedronken. "Heerlijk", zeiden we dan.



Dus de KannieBaal gaat vanavond zijn schoen ook maar zetten, want je weet maar nooit of Klaas vanavond langs komt. En de KannieBaal wil wel een digitale spiegelreflex-camera met zo'n grote telelens hebben. Daar heb je een flinke schoen voor nodig, maar die heeft de KannieBaal wel......

Emsterdem

Cultureel dagje gedaan vandaag (voor de cultuur helemaal weg bezuinigd wordt) in de hoofdstad. Eerst naar de Merhitage geweest voor de tentoonstelling over Alex de Grote.
Het is niet zo'n grote tentoonstelling, maar zoals gebruikelijk hebben ze weer hele mooie voorwerpen uit Surland laten komen. Het was ook niet zo druk als bij de laatste tentoonstellingen. Maar dat is niet zo erg, dan heb je rustig de tijd en ruimte om alles te bekijken.



Daarna nog naar het Lapeis op de Mad geweest. Dat wilde de KannieBaal al jaren, maar het is niet altijd open. Maar nu wel. Prachtige stijlkamers. Er lag alleen een groot tapijt in de burgerzaal, dus kon je de marmerenvloer met de wereldkaarten niet zien. Dus maar even een plaatje gejat. Die vloer ziet er zo uit.

Koud

Moest de KannieBaal vandaag op de fiets naar de Warkei (daar hadden ze een mooi speelkleed wat wel bij een klein meneertje in de smaak zal vallen) was het vliegend koud vandaag. Gelukkig lagen de thermische hand schoenen klaar dus die fluks aangetrokken. Desondanks bleef het koud. De KannieBaal houdt niet zo van de winter. Als echte KannieBaal loopt hij het liefste in blote k*nt, koppel en assegaai door de rimboe te spankeren. Maar dat zit er dus de komende maanden even niet in.
In ieder geval dus dat speelkleed aangeschaft en nog een zak vogelvoer om de eerder gemelde silo te kunnen vullen. Hebben de vogels weer wat te eten, want die hebben zeker last van de kou.



Ook nog even een stukje in de auto gereden met een klein meneertje en mevrouwtje achterin. Ik zong over Berend Botje en toen ik uitgezongen was, zei het kleine meneertje: "Nog een keer Berend Botje" Dus ik opnieuw zingen. Uiteindelijk kon ik 5 keer Berend Botje zingen. Later zat hij zelf te zingen. En thuis kregen ze peternoten van hun vader.

Sloopwerkzaamheden

De voeding van mijn pc was kapot, althans, dat veronderstelde ik. Dus ik heb even uit de schuur van H. de oude pc van S. opgehaald. Daar de voeding uitgehaald en even snel aangesloten en jawel..... hij ging weer aan. Alleen was die voeding wat te klein (250 Watt, terwijl de oude 300 Watt was) dus had ik daar niets aan. Vanochtend op de fiets gestapt en even een rondje gereden. Uiteindelijk een 350 Watt voeding gekocht voor € 29,95.



Vervolgens de nieuwe voeding in de pc gezet en dat werkte. Voordeel is dat er een grote fan op zit, dus de pc wordt ook wat beter gekoeld. Laatste probleem was dat ik eerst dacht dat de schakelaar defect was (ik had daar al eerder problemen mee gehad) en deze dus gesloopt had. Maar ook de oude pc van S. gaf weer uitkomst.... Daar het schakelaartje met kabeltje naar het moederbord uitgehaald en in pc gezet. Moest alleen een gat in het frontje boren om het schakelaartje daar door heen te laten lopen, want het kabeltje was eigenlijk te kort.
Heb nu een "externe" schakelaar om pc aan te zetten. Met de LG mobiel hier een foto van gemaakt, het is eigenlijk een beetje te donker maar met de zaklamp wat bijgelicht. En ziehier het resultaat. Vlak naast het Windows 7 logootje (dat is van mijn nieuwe pc die er naast staat) zie je dus het stekkertje zitten.



Als je op het plaatje klikt wordt hij vergroot en kan je het wat beter zien. Waar je als pensionada de hele dag zoet mee kan zijn! Ooowja, de echte voeding ziet er ongeveer zo uit. En de oude pc van S. is nu dus definitief onbruikbaar geworden. Erg hè???
Daar staat tegenover dat de schuur van H. weer wat meer opgeruimd is.

Geen staartmezen

Zit de KannieBaal de hele dag uit het raam te kijken of die groep staartmezen nog langs wil komen, zijn ze in geen velden of wegen te bekennen. Daar is de KannieBaal natuurlijk buitengewoon teleurgesteld over. Die beesten moeten zich wel een beetje aan de regels houden, anders zetten we ze het land uit. Maar de teleurstelling ebde snel weg toen de KannieBaal zijn fiets uit de schuur wilde pakken om wat boodschappen te gaan doen. Want zag hij in de bomen op de parkeerplaats??? Dat lijkt wel een specht dacht de KannieBaal. En inderdaad, het was er een. Nog nooit eerder in de wijk gezien. Wel gehoord in het Scheerenhoolbos bij de Bilwert, maar nog nooit zo dicht bij huis. Hij ging wel steeds aan de achterkant van de stam zitten, maar door wat van positie te veranderen kon ik hem toch steeds in het oog houden tot hij wegvloog.



Zoiets maakt de hele dag toch weer goed......

Staartmezen

Keken wij vanmorgen uit het raam, zagen we een hele groep vogeltjes in de bomen in de tuin zitten. Uitvoerige bestudering van de Lars Jonssons "Vogels van Europa" gaf uiteindelijk uitsluitsel over de soort. Het waren staartmezen. Hier kan je het één en ander over deze vogel lezen
De KannieBaal had ze nog niet eerder in de eigen tuin waargenomen, dus dat is wel leuk. Morgenochtend even opletten of ze weer langskomen. De verrekijker ligt inmiddels klaar net als de digitale spiegelreflex-camera met telelens die ik voor mijn verjaardag ga vragen.



Verder waren het kleine meneertje en mevrouwtje vanmorgen op bezoek. Toen vader naar huis ging wilde het kleine meneertje nog wel blijven. Dus dat mocht. Vervolgens ging J. nog wat speelgoed zoeken op zolder. Daar zaten een aantal oude autootjes van het Dinkey Toy type tussen. Die vond hij wel erg mooi. Hij speelde er een tijd mee en vroeg vervolgens of hij er eentje mee mocht nemen naar huis. Dat vonden wij wel goed. Vervolgens vroeg hij van elk autootje of hij die mee mocht nemen. Bij elk autootje zeiden wij dat hij die wel mee mocht nemen. Toen hem duidelijk was dat hij alle autootjes mee mocht nemen wilde hij plotseling wel naar huis. "Papa laten zien" was het doorslaggevende argument. Ik heb hem naar huis gebracht.

Tuinwerkzaamheden

De storm van de afgelopen dagen heeft voor veel vallende bladeren gezorgd, die allemaal bij ons voor de voordeur terecht komen. Kennelijk zitten we in een soort wervelhoek, waardoor alles uit de hele wijk bij ons terecht komt. Nu heeft de KannieBaal daar een prachtig apparaat voor aangeschaft, waarmee de bladeren razendsnel opgezogen worden. En omdat de groene bak vol raakte heeft de KannieBaal ook maar even de groene bak van de buren volgeplempd met bladeren. Uiteindelijk zijn het ook hun bladeren, nietwaar?
Het gevolg van deze activiteiten is dat de buurt er nu weer netjes uitziet.



Was de KannieBaal gisteren eerst nog van plan 2 stukjes te maken van het blog, veranderde hij later toch van gedachten. Dat wordt namelijk teveel van het goede. Wel moeten de stukjes iets langer worden, wellicht met 2 plaatjes erin en nog een tussenstukje zoals bij het blog van gisteren. Maar dat is nog niet helemaal duidelijk, we proberen wat uit en we horen het commentaar wel.
Zo vernamen wij gisteren het één en ander over Vasarely, een echte opart-artiest (kijk maar eens op zijn website die echt schitterend is gemaakt) die dingen maakte die de KannieBaal wel kan waarderen. Zoals onderstaand.



Ook zijn de winterkoninkjes weer in de tuin gesignaleerd. Het wordt dus echt winter. Jammer.

Boompje, beestje.........

Kwamen wij gisteren (dus donderdag) te spreken over een klein boompje wat ooit in de tuin van een beroemde man uit S. geplant was en nu uitgegroeid tot een enorme ceder-achtig gevaarte, citeerde de KannieBaal de eerste regels van een gedicht. Dat kwam niet bekend voor bij de disgenoten. Dus zegde de KannieBaal toe het hier te plaatsen. Hierbij dus:

DE CEDER

Ik heb een ceder in mijn tuin geplant,
gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen.
Een binnenplaats meesmuilt ge, sintels, schillen,
en schimmel die een blinde muur aanrandt,
er is geen boom, alleen een grauwe wand.
Hij is er, zeg ik en mijn stem gaat trillen,
Ik heb een ceder in mijn tuin geplant,
gij kunt hem zien, gij schijnt het niet te willen.

Ik wijs naar buiten, waar zijn ranke, prille
stam in het herfstlicht staat, onaangerand,
niet te benaderen voor noodlots grillen,
geen macht ter wereld kan het droombeeld drillen.
Ik heb een ceder in mijn tuin geplant.

Het is dus niet van Keepel maar van Han G. Hoekstra. Daar kon de KannieBaal even niet opkomen. En omdat het dus druk was gisteren geen bericht kunnen schrijven. Maar wellicht doen we er vandaag 2, dat hangt van de gebeurtenissen van vanmiddag af. Alhoewel het wel tegen de regels is, want eigenlijk mag je maar één bericht per dag schrijven (Uit: de Geheime Regels van de KannieBaal; voorschriften en standaarden voor het webloggen. Uitgeverij de Hongerlap, ISBN 1998 789 132 456)
Dus of dat tweede bericht er nog in zit is maar zeer de vraag.



En omdat er ook nog sprake was van het gedicht over het ezeltje van Savalis bovenstaand plaatje. Dat gedicht moeten jullie zelf maar opzoeken, de KannieBaal is uiteindelijk niet van de werkverschaffing. Als beloning een flesje wijn voor degene die als eerste vertelt van wie bovenstaand schilderij is.

Terug

En weer eens is de KannieBaal terug op het nest (en nog steeds geen antwoord op de vraag of KannieBalen nesten hebben, maar dat is natuurlijk duidelijk: een KannieBaal is een rare vogel, dus Hebban olla uogala nestas hagunnan hinase hi(c) (a)nda thu uuat unbidan uue nu en daar mag je wel even op goegelen) en gaat hij vrolijk door met bloggen. Zo waren we dus bij de kurken, vast van plan om het één en ander te gaan doen. Maar de eerste dagen zouden we even uitrusten, hadden we tegen elkaar gezegd. En naar drie dagen uitrusten zeiden we, morgen gaan we, als het weer wat minder is iets doen. Maar de volgende dag was het weer prachtig weer. Dus zeiden we....morgen. En weer de volgende dag prachtig weer. Dus.....morgen..... Eind van het liedje was dat we dus 10 dagen op onze luie rug gelegen hebben op een veldbedje aan zee. Daar ook af en toe in gezwommen. En lekker veel gelezen, muziek geluisterd en lekker gegeten. Wat wil je dan nog meer???
Op onderstaand plaatje zie je Kaya Belek zoals wij het van ons balkon ook zagen. Het strand is niet zichtbaar, maar dat was er wel degelijk.