Gepakt (en gezakt)

Gelukkig niet door de belastingdienst (daar was de broer van de KannieBaal nog bang voor) en ook niet gezakt voor rijbewijs of zwemdiploma, maar wel koffers en rugzakken. Want morgen gaan we vertrekken, de ingenieur komt ons halen en HJ past op huis en haard (en kat). We zijn er dus helemaal klaar voor en hebben er zin an. Vanochtend zijn het kleine meneertje en mevrouwtje nog langs geweest. Ze hadden hun moeder meegenomen. Poesie kijken, autootjes spelen, boekjes lezen, zingen en tekenen stonden vandaag op het programma. Toen de KannieBaal bij het koek eten ging zingen van smakelijk eten, smakelijk drinken, werd hij vermanend toegesproken door het kleine meneertje. Dat mag namelijk alleen op de speelzaal, dat moest Opa toch weten. Dat was hij even vergeten, dat krijg je als Opa, dan vergeet je wel eens dingen. Maar het werd hem gelukkig niet erg kwalijk genomen. Andere liedjes mochten we wel zingen, het kleine mevrouwtje begon al met: rijen rijen rijen in een wagentje. En toen we dat gezongen hadden zei ze: nog een keer. Het is ongelooflijk dat die kleine dreumes al zo goed kan praten. Als je boekjes met haar leest kan ze bijna van alles wat ze ziet zeggen wat het is. Maar één plaatje is favoriet: met een schommel en een glijbaan. Daar kan ze een hele tijd naar kijken. De KannieBaal moet zelf maar een glijbaan in de tuin gaan bouwen, dat zal wel in de smaak vallen. Zoets bijvoorbeeld:

                    

Dat moet toch in een uurtje te maken zijn? De KannieBaal heeft nog wel wat hout in de schuur liggen. Jammer dat de tuin zo klein is, want dit gaat er niet in passen. Jammer…..

Nog even

Nog even en dan zitten we in het vliegtuig op weg naar Acapulco. Niet echt natuurlijk, maar het klinkt altijd erg mooi, vindt de KannieBaal. En je schijnt er mooi te kunnen duiken. Zelfs Elvis heeft hier van de kliffen afgedoken. Of hij dat echt zelf deed is niet waarschijnlijk, er werd vast gebruik gemaakt van een stuntmannetje. Maar de KannieBaal gaat ook duiken, alleen met een snorkeltje. Omdat het rubberen bandje helemaal verteerd was, moest ik een nieuw bandje gaan halen. Gelukkig zit hier een winkel die dievenpost heet of zoiets en daar verkopen ze dat soort bandjes. Alleen raadde het winkeljongetje mij een bandje aan van klittenband. Dat gaat nooit stuk, meneer, vertelde hij. Die rubberen banden verteren na een paar jaar, hier doet u uw hele leven mee. Kijk, dat zijn uitspraken waar de KannieBaal wel van houd. Dus dat hebben we aangeschaft. Zal ik het er even aan doen, vroeg het winkeljongetje ook nog. Doe jij dat maar, zei ik, je kan dat vast beter dan ik. En dat was zo.

                              

Dus de KannieBaal gaat de onderwaterwereld verkennen, met een zo goed als nieuwe snorkel. En van zo’n rots als hierboven afspringen. Je moet wat op je vakantie, toch? Maar niet in Acapulco….

Toch maar weer!

Had ik gisteren aangekondigd dit blog, wegens hersenvernietigende invloeden, te gaan sluiten, vandaag is de KannieBaal op dit besluit teruggekomen. Nog enkele dagen resten ons alvorens we gaan onderzoeken hoe het met de mexicaanse griep staat, dus dan ligt dit blog toch al tijdelijk stil. En de KannieBaal kan dan eens nadenken over hoe het verder moet (dat heeft hij al eens eerder gedaan en daar kwam  nix bijzonders uit) met dit blog. Maar zonder blog valt er eigenlijk ook niet te leven, dus de kans is groot dat we doorgaan. Daarbij, zolang het internet nog steeds een bron van vermaak is, komt de inspiratie vanzelf omhoog borrelen. Over borrelen gesproken, de KannieBaal zag een mooi filmpje op het internet over een inbouwgeval voor in de auto. Dat leek de KannieBaal wel wat, dus dat gaan we onderzoeken. Hier staat dat filmpje.

                    

Je kunt dit in elke auto inbouwen (of inzetten eigenlijk) zodat je in een mum van tijd je voertuig omgebouwd hebt tot een café bijvoorbeeld. En dan kan je dus gaan borrelen. Of koffiedrinken. Of onder de douche, maar je moet dan wel je kleren aanhouden, zag ik. En tot slot dus borrelen.

Deze tekst heeft 226 woorden en dat is net voldoende om je hersenpan niet aan te tasten volgens de verwijswijzer en ben je niet te ziek om de  inburgerinkscursus te volgen.

Hier valt niets meer te lezen

De KannieBaal zit net een recensie te lezen over een boek dat Het Ondiepe heet met als ondertitel: Wat het internet doet met onze hersenen. Welnu, dat blijkt desastreus te zijn. De overvloed aan elektronisch gekoppelde informatie zal niet alleen ons geheugen, maar ook ons denkvermogen wegvreten. Uit onderzoek is al gebleken dat bij taxichauffeurs die op satelliet-navigatie-systemen (Kwam-Kwam bijvoorbeeld) vertrouwen een deerlijk aangetast en in sommige gevallen een totaal vernietigd oriëntatievermogen hebben. Mensen die boeken en lange gedrukte teksten lezen hebben een betere breinbedrading dan personen die alleen maar sms-jes en korte teksten (zoals op de KannieBaal staan, als hapklare brokken) tot zich nemen. Dit nu wetende heeft de KannieBaal besloten dat het roer dus om moet. Nu staat de KannieBaal dus voor een moeilijke keuze: óf we gaan met de stukjes de diepte in, dus we gaan hier diepgravende artikelen over moeilijke onderwerpen schrijven (we zullen dan even het motto van dit blog aanpassen) óf, en daar voelt de KannieBaal meer voor, we  beëindigen dit blog. Dan worden jullie hersens niet langer aangetast en hoeft de KannieBaal zich niet langer schuldig te voelen dat jullie in het ondiepe zitten te peddelen.

                       

Schilder

Het huis moet hoognodig geschilderd worden. Van boven tot onder, alle kozijnen, beneden alle deuren, het hele trappenhuis en de schuifpui. En de KannieBaal heeft geen zin om het zelf te doen. Altijd dat geknoei met verf, altijd die troep aan je handen en je kleren. En waar het wel moet komen daar druipt het of daar bladdert het. Kortom...schilderen is niet de hobby van de KannieBaal. Dus heeft hij iemand in de arm genomen. Geen noordpool of zuidpool, maar echte huisschilder die af en toe een klusje doet. Voor hem is het een klusje, voor de KannieBaal zou het een levenstaak zijn. Dus gaan we eerst met vakvakvakvakantie en als we terug komen gaat hij aan de slag. De kleur hebben we ook al uitgezocht, het wachten is even op de prijsopgave, dat zal wel even schrikken worden. Maar dat moet maar.

En vanavond hebben we opgepast op het kleine meneertje en mevrouwtje. Hun moeder had lekkere appeltaart gekocht voor bij de koffie. Het kleine meneertje had zijn stuk in no-time naar binnen gewerkt en toen kwam hij bij opa staan. "Lust je nog een hapje?" vroeg ik. Hij knikte en hapte een stuk weg. En hij wilde nog wel een hap. Toen het stuk van opa op was, ging hij nog even op zoek. En ja hoor, hij vond nog het stuk van het kleine mevrouwtje. Die hoefde het blijkbaar niet (terwijl die wel van eten houdt). Dus dat verdween ook fluks naar binnen. "Ik heb plakhandjes", zei hij tegen oma. Dus die moest zijn handen schoonmaken.

Grunning

Vandaag eens een cultureel dagje: we zijn naar de tentoonstelling “Het Onbekende Surland” geweest in het Moninger Gruseum. Je zit een tijd in de trein, maar het is de moeite waard. Gelukkig hadden we snelle verbindingen, dus we waren er in een mum van tijd. Er is daar een prachtige verzameling oriëntalistische schilderkunst van 1850 tot 1920 opgehangen. Onder andere dit schilderij van Vasili Vasiljevifiets Veredinges, dat De Deuren van Timoer heet. Het stelt 2 bewapende wachters voor die voor het mausoleum staan van de heerser Timoer Lenk (nou, daar moet je maar eens op goegelen, want dat was een hele frisse jongen). Als je dan toch aan het goegelen bent dan bij de afbeeldingen zoeken naar de Apotheose van de Oorlog, dan weet je het wel.

 

                             

Maar de schilderijen die er hangen zijn buitengewoon prachtig en heel kleurrijk. En je leert van het bestaan van de Tsezen, Karatinen, Bezjten en de Genoechen, bevolkingsgroepen in Dagestan. De KannieBaal had van al deze mensen nog nooit gehoord, maar er is nu eenmaal meer wat hij niet weet, dan wat hij wel weet. En dat zal wel zo blijven. Maar hij zou daar wel eens een kijkje willen nemen, daar in Oezbekistan en die contreien. Maar of dat er ooit in zit…….?

                       

Verstoppertje

Met het kleine meneertje en mevrouwtje naar het park gewandeld. Onderweg had ik me al een paar keer verstopt, waar ze erg om moesten lachen. Toen we even later in het bos waren verstopte ik me achter een boom. Het kleine meneertje vond dat wel spannend. Bij de volgende boom kwam hij bij me staan. Ik fluisterde tegen hem: als oma en het kleine mevrouwtje komen, roepen we hard: boe. Jajaja, dat gingen we doen, hij bibberde zowat van spanning. En toen ze langs kwamen en roepen: ja, daar zijn ze, schrok hij zelf het meeste en vergat nog boe te roepen ook. Maar hij moest er ook erg hard om lachen. Nog een keer, riepen ze allebei. Maar dat roepen ze ook als ik op de terugweg in de auto een liedje zing. En nog een keer en nog een keer.

 

                              

Alles-doet-ut-nog?

Maar het muziekje niet meer. Helaas gesneuveld in het kader van de privacy. Want ik had dat muziekje op een website gezet, waardoor de naam van de KannieBaal te achterhalen was. En dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Dus heb ik nog even wat anders geprobeerd via http://cjoint.com/ waar je tijdelijk bestanden kan neerzetten. Of zo’n site er in het nederlands is weet de KannieBaal niet, zal vast wel. Maar of dat allemaal naar behoren werkt weten we niet. De eerst gebruikte methode werkte het best, maar dan kwam de naam in beeld. We gaan wel weer eens een keer uitproberen hoe het echt moet, maar niet nu.

Wel kun je via de link hieronder  het bestand downloaden als je dat leuk vind http://www.mijnbestand.nl/Bestand-XPKTEHIRRMTO.mp3 Dan moet je het dus ergens op je pc zetten en dan kan je het wel afspelen met plediamayer of een ander spelertje. Dit zijn nu eenmaal de gevolgen van het besluit dat de gegevens van de KannieBaal niet zomaar over het net mogen marcheren. We moeten echt de privacy in acht nemen, anders krijgen we problemen.

Aan de praat

Na veel 5-en en zessen heeft de KannieBaal het muziekje van gisteren aan de praat gekregen, althans, bij hem zelf werkt het. En op de zoldercomputer werkt het ook, dus dan zal het bij jullie ook wel zo zijn. Tenzij jullie een rare computer hebben, maar daar kan de KannieBaal natuurlijk niets aan doen. Eerst ging het fout met dat muziekje omdat de naam niet goed was en het niet op de juiste plek stond. Maar dat is allemaal aangepatst en het werkt. Dat is dan weer een voordeel van die Wrive Liter, dat hij dat er zo in kan knutselen.

En je kunt mooie smiley invoegen, alleen krijg je dan een extra regel wit en daar zitten we niet op te wachten. Ook kan je een fotoalbum toevoegen en dan de miniatuurtjes hier neerzetten. De KannieBaal gaat dat allemaal binnenkort proberen, net als alle andere items zoals tekstmarkering en andere tekstuele opfrissers. Dat maakt het allemaal een stuk leuker, want die tekstverwerker van de blogger beviel niet erg. Daar kon je wel een andere kiezen, maar die werkte weer niet goed. Dus dit is een hele verbetering.

            

En de KannieBaal kan eindelijk zijn huis vanuit de lucht laten zien. Leuk hè? Weliswaar met de bong map generator, maar dat verschilt niet veel met die andere maps. Wat prettig zou zijn is dat je oude berichten nog eens zou kunnen editen (alhoewel dat natuurlijk niet mag, stond in dat boek wat de KannieBaal ooit las) zodat je wat verbeteringen aan zou kunnen brengen. Dat gaan we nog eens uitzoeken.

---

Classic Jazz

Vanochtend met de advocaat en de ingenieur naar de classic jazz club in S. geweest. Daar traden 2 mannen op, een pianist en een saxofonist, die hele oude nummers speelden, eigenlijk van voor de jazzperiode. Dus muziek van 1850 tot 1917 zo’n beetje. Er werd begonnen met ragtimes, daarna kwamen de novelties aan de beurt. Maar ook de Rapsodie in Bloe van Gerswin kwam voorbij. Boogie-woogie, charleston en jitterbugs, deze mannen speelden van alles. En tussen elk nummer werd er even uitgelegd wat er gespeeld ging worden, wat de oorsprong was en wie het maakte en met wie hij dat in het verleden gespeeld had. Het was een prachtige zondagschool met gewijde muziek waar we veel op hebben gestoken. En nog hilarische opmerkingen tussendoor, dus we vermaakten ons kostelijk.

Ik heb even een klein stukje opgenomen met mijn mp3 spelertje, nu gaan we kijken op de Wrive Liter in staat is dit op het KannieBalen-blog te zetten. Hier is dus muziek, de KannieBaal weet niet meer hoe het heette en de kwaliteit is natuurlijk van bedenkelijk niveau, maar het gaat om het idee.

Ik ben benieuwd of het werkt.

Update: dat werkt dus voor geen meter.  Wellicht proberen we nog wat anders.

Maar de KannieBaal snapt er geen hout van. Wellicht heeft iemand die er voor gestudeerd heeft, er wat over te zeggen??

Opgepast

Van de NIGbank kregen we een uitnodiging om naar de kunstbeurs in A’dam te gaan, dus hedenochtend met de trein daar naar toe geweest. De tentoonstelling was in de vertrekhal van die grote cruiseschepen bij het het Oosterdok en het Java-eiland. Een heel grappig gebied met gerestaureerde veemhuizen die nu als woningen gebruikt worden, maar ook veel nieuwbouw. Het was jammer dat het weer nu zo mee werkte. Maar we gaan daar nog eens een keer heen om alles nader te bestuderen, want het is de moeite waard.

                      

Ook was er een tentoonstelling van het Ments Druseum, wat nu verbouwd wordt en op de kunstbeurs tijdelijk hele mooie kunst liet zien. Dus zodra dat klaar is gaan we een kijkje nemen in Assen.

Gisteravond hebben wij op het kleine meneertje en mevrouwtje gepast, omdat ouders uithuizig waren. Ze worden steeds grappiger en leuker door de dingen die ze doen en zeggen. Op een gegeven moment waren ze met klei aan het spelen en het meneertje vertelde dat hij een krokodil ging maken. Het mevrouwtje moest dat natuurlijk ook, alleen noemde zij dat een krokokó. Maar dat is net zoiets als chocolala, wat ze ook graag lust. En televisie kijken is ook leuk, met TikTak en dan komt er een schaap,  nog een schaap, nog een schaap, nog een schaap….

                  

De dolsaat van Hooranje

Gisteravond is de KannieBaal met de advocaat en de ingenieur naar de dolsaat van Hooranje geweest. Een prachtig spektakel in een uitverkochte zaal (1100 zitplaatsen). De KannieBaal zou graag eens een kijkje achter de schermen willen nemen, want dit is een staaltje decorbouwen waar je diep je pet voor af kan nemen. Als we even wat gegevens van het net jatten dan blijkt dat de draaischijf  waar de tribune op staat een doorsnede heeft van 33 meter en 40 ton staal bevat en 225 ton weegt. Er is een decor gebouwd van 3600 vierkante meter. Het publiek op de tribune draait dus om dit decor heen. Een vreemd gevoel, de eerste keer denk je: wat gebeurt hier? Maar het gaat heel soepel en het is spannend omdat je in het begin niet weet waar je naar toe draait.  Verder is een decorgedeelte wat het strand voorstelt met een waterbassin  van 300.000 liter water. Dat heeft een golfslaginstallatie, zodat er een levensechte branding ontstaat. Je moet gaan kijken om het te beleven.

                      

Ook leuk is deze, maar niet te lang kijken want dan gaat het vervelen. En of het echt lukt weten we niet met dat invoegen in de Wrive Liter. Maar we proberen het, lukt het niet dan is het helaas, gemalen aardolienoten.

 

Update, dat lukt prima zo te zien, dus die Wrive Liter gaan we wel houden, dat is een verrijking van het KannieBalen-blog. Nu nog eens zien dat we er geld mee gaan verdienen. Maar dat zal er wel niet inzitten, want dan moet je een heleboel volgers hebben en advertenties op de KannieBaal laten zetten. Daar zitten jullie niet op te wachten en ik al helemaal niet.

Weer wat nieuws

De KannieBaal heeft de Windoos Wrive Liter ontdekt en gaat hier nu mee experimenteren (je moet toch wat nu de twitter verdwenen is en er geen suggesties van volgers komen). Maar of dit een verbetering is weten we nog niet. De vraag is wat er met de opmaak gaat gebeuren: verandert dat of blijft alles stabiel zoals we het opgezet hebben. Zodra we dit bericht gepubliceerd hebben zullen we het weten.

Inmiddels dus gepubliceerd en dat gaat heel handig uit. Hier kunnen we wel wat mee, dus de komende dagen is de KannieBaal wel van de straat. Je kunt plaatjes makkelijk toevoegen (morgen proberen), hyperlinken (morgen proberen) video’s plaatsen (overmorgen proberen) en nog veel meer zaken die nu nog achter geheimzinnige knopjes verborgen zitten.

't Is weg en 't blijft weg.

Zoals jullie kunnen zien is de twitter nu defintief van de KannieBaal gemikt. Dus er valt niets meer te twitteren. Het experiment was bijzonder leerzaam. De KannieBaal gaat de komende weken de hei op om na te denken wat hij nu precies geleerd heeft. Want het was wel overweldigend, zowel physiek als psychisch. En jullie weten: physiek is altijd psychisch.
En de KannieBaal moet nu gaan uitkijken naar een nieuw experiment om het blog wat op te leuken. Mochten jullie suggesties hebben voor opleuking, dan graag in het daarvoor bestemde postvakje doen. Zoals jullie wel gezien hebben is het plaatje op de voorpagina veranderd. De KannieBaal kwam een spotprent tegen van landvoogd Alva als kannibaal. Ach, dat waren nog eens goede tijden toen landvoogd Alva het hier voor het zeggen had. Maar dat herinneren jullie je nog wel. Nu moeten we het doen anderen die het hier voor het zeggen hebben. En dat is geen vooruitgang. De KannieBaal kan hier natuurlijk niet over uitweiden, dat gaat te ver.
Voorts gaat de KannieBaal naar de dolsaat van Oranje (daar heb je ze weer) en zal daar één dezer dagen uitgebreid verslag van doen.



Als voorproefje vast een foto van de dolsaat van oranje, de KannieBaal zal zijn fototoestel meenemen en meer foto's maken en die hier publiceren. Nu maar hopen dat we het fototoestel door de security krijgen. Want die schijnt buitengewoon streng te zijn, er gaan al verhalen rond van mobiele telefoons, webcams en fototoestellen die platgetrapt zijn.

de securitymedewerker

Dat is het ei-einde, dat doet de deur dicht!

De KannieBaal had al zo zijn twijfels over het twittergeval op het KannieBalenblog en heeft nu definitief besloten dat het gaat verdwijnen. Op het internet las ik een discussie over het nut van twitter en daar stelt iemand:

stel jezelf de vraag waarom je flutberichten zou willen sturen naar onbekende vrienden en zogenaamde volgelingen.
wil je graag gehoord worden?
denk je dat je wat toe kan voegen aan de wereld?
ben je wel van belang?
of ben je slechts een vuller van schijven en verspiller van stroom?
doe iets als je er nut van hebt

Welnu, afgezien van het kromme Nederlands, moet de KannieBaal alle vragen/opmerkingen grinnikend met nee beantwoorden. Dus dat is het einde van het zinloze experiment met de twitter, te meer daar deze grafiek ook nog eens duidelijk aantoont dat het allemaal tijdverspilling is.



Voor uitleg vatbare grafiek, maar daar kan de KannieBaal niet aan beginnen, vertaal zelf maar met vertalen.nu dan kom je er ook wel uit. En anders laat je het zitten, want veel wijzer word je er toch niet van.

Nog even over Keulen

Je moet, als je zo een paar dagen in een stad rondloopt, van tijd tot tijd gaan eten. Anders val je om van de honger. Of je krijgt de hongerklop. En dat is niet aangenaam. Nu weet je natuurlijk niet van tevoren waar je aardig kunt eten. Maar in Keulen hebben ze een paar brouwerijen die ook een restaurant hebben. Wij hebben bij Brauhaus Sion gezeten, maar deze hieronder is veel leuker. En redelijk eten. De KannieBaal wilde even weten hoe groot dat gebouw nu echt was en liep dus wat rond. Wel, dat bestaat uit wel 7 verschllende eetzalen, van behoorlijke omvang. En het was een gaan en komen van gasten. En ook nog een lekker biertje.

Keulen

Zoals al eerder gezegd was de KannieBaal een paar dagen met de trein naar Keulen (Köln), onder andere om de Dom te zien en het Ludwig Museum aldaar. En om een biertje te drinken natuurlijk, want we liepen wel een paar nieuwjaarsrecepties mis. Het eerste wat je ziet als je uit de trein stapt op het Hauptbahnhof is.....de dom. Machtig, wat een gevaarte. Je kijkt je ogen uit. Vorig jaar waren we al in Metz geweest en hebben daar de kathedraal bekeken, maar dat is maar een kleine jongen hierbij vergeleken.



Later zijn we erin geweest, er was op dat moment een dienst vanwege DrieKoningen. Stampvol, met veel sinterklazen en hulpklazen. We hebben er uren rondgelopen. Vrijdagochtend naar het Ludwig Museum en dat was minstens zo mooi. En ook groot. En vol prachtige dingen, waarvan we sommige al tijdens de cursus in den Haag gezien hadden. En zij stond er ook:



en haar collega's zagen we eerder in Rotterdam in de HunstKal (zie bericht van 4 december 2010) want dat is van de zelfde maker.

Verjaring en meer

Net terug uit de Keulse Pot (waar het goed toeven was, morgen meer daarover) of we vielen met de neus in de boter. Want het kleine meneertje werd vandaag 3 jaar. Dus nog even snel wat zaken aangeschaft (we hadden al een speelkleed met wegen en rotondes erop gekocht) zoals wat auto's en nog een memory-spel. En voor het kleine mevrouwtje nog een hond aan een touwtje, die ook nog geluiden kan maken. Dat viel allemaal wel in de smaak, zeker het speelkleed. En dan had hij al een kraanwagen van de ouders gekregen en van de andere opa en oma een hele mooie brandweer. Je zal maar drie jaar worden. Gelukkig hadden de ouders, wijs als ze zijn, al een heleboel speelgoed weggezet, zodat er veel ruimte was voor de nieuwe spullen. En als het meezit krijgt de KannieBaal dus weer zijn eigen brandweerauto terug, die het kleine meneertje een paar maanden geleden had meegenomen. Uiteindelijk heeft hij nu een mooie nieuwe en de KannieBaal heeft er geen meer.
Er hingen slingers en ballonnen en met die laatste kan je ook heel leuk spelen. Tot je erop gaat liggen want dan zeggen ze K N A L!

De Agrippijnse KannieBaal

Een speciaal bericht voor Rooz' die aan het ziekbed gekluisterd is, want wij vertrekken morgen naar Germany. Naar de stad waar de Zwaan vandaan kwam, bekend van:
Mijn wensch behoede u onverrot,
O , STOK en stut, die geen' verrader ,
Maar 's vrijdoms stut en Hollands Vader
Gestut hebt , op dat wreed schavot;
Toen hij voor 't bloedig zwaard moest knielen,
Veroordeeld als een Seneca,
Door Nero's haat en ongena ,
Tot droefenis der braafste zielen.
Gij zult nog , jaren achtereen ,
Den uitgang van dien Held getuigen :
En hoe Geweld het Recht dorst buigen ,
Tot smaad der onderdrukte Steen.
Hoe dikwijls strekt' gij onder 't stappen
Naar 't hof der Staten stadigaan
Hem voor een derden voet , in 't gaan
En klimmen op de hooge trappen ;
Als hij , belast van ouderdom ,
Papier en schriften , overleende ,
En onder 't lastig landspak steende !
Wie ging , zoo krom gebukt , nooit krom !
Gij ruste van uw trouwe plichten
Na 't rusten van dien ouden STOK ,
Geknot door 's bloedraads bitteren wrok ;
Nu stut en stijft gij nog mijn dichten.

Dus dan heeft hij weer wat te lezen en te overdenken en dat leidt allemaal af van lichamelijk zaken. En hij kan ook even goegelen op onderstaande afbeelding, want die vond ik wel leuk.
De komende dagen zijn derhalve geen KannieBalenbloggen te verwachten, tenzij wij daar een computer aantreffen, waarop een internetverbinding zit. En nu op naar de volgende nieuwjaarsreceptie.

Nieuwjaarsrecepties

Vanavond en de komende avonden is de KannieBaal op pad. Nieuwjaarsreceptie hier, nieuwjaarsreceptie daar. Overal een paar biertjes, een paar wijntjes, 't is allemaal gratis te krijgen. Je moet even wat knakkers de hand schudden en vrolijk pasen wensen, ze kennen je toch niet en vragen nergens naar. En daarna kan je aanvallen. Sommige recepties hebben ook nog wat lekkers te snaaien, haringen, batterbillen, vlammetjes en dat soort dingen, welnu, die gaan erin als koek. En het stelt ook het moment van ultieme dronkenschap uit. Je moet niet meer dan één receptie per avond doen, anders ben je aan het eind van de eerste al half laveloos en loop je de kans dat je je op de tweede gaat misdragen. Maar dat doet de KannieBaal natuurlijk niet. Proost! Owja.....ook nog de beste wensen voor.....was het nou 2012 of 2011?

Opgeknapt?

In ieder geval ziet de KannieBaal er nu een stuk beter uit, nu 2010 helemaal is ingeklapt. En een snel uiterlijk doet snelle inhoud vermoeden, dat is een oude wet uit de cosmetica. Maar dat legt de lat natuurlijk een stuk hoger voor de KannieBaal, want je kan dan wel een snel uiterlijk hebben dan moet de inhoud daar mee overeenstemmen. Hoe we dat voor elkaar moeten krijgen is nog niet duidelijk, maar we gaan er aan werken.



Voorts, vooruitlopend op een paar keulse dagen, een stevige wandeling door de duinen gemaakt, maar allemachtig, wat was het druk dáár. Of de hele randstad er aan het recreeren was. En dan was er nog niet eens een publieksactie gepland. Maar dat komt wellicht nog.

Eindelijk

Straks, als de KannieBaal dit bericht geplaatst heeft, komt er een nieuw jaar bij in de lijst van blogs. Daar kijkt de KannieBaal al een paar dagen naar uit. Dan kan alles van 2010 dichtgevouwen worden en kunnen we met een schone lei beginnen. En daar heeft de KannieBaal ernstig behoefte aan: met een schone lei beginnen. Dus de ballast van het twitteren gaat over boord, alsmede de raadgevingen van het weblog-boek. Dat werkt allemaal vertragend op de snelheid van de KannieBaal. Dat zijn dus ook de goede voornemens van de KannieBaal, meer snelheid, minder ballast. En vanaf vandaag beginnen we daar mee, met een schone lei.

Straks komen het kleine meneertje en mevrouwtje met nieuwjaarswensen, dus daar gaan we ons op voorbereiden. Later wellicht meer.