Weggetjes2

Weer een wandeling gemaakt vanmorgen op een weggetjes waar we nog nooit geweest zijn. In het begin erg steil, dat viel wel tegen (volgende keer zetten we de auto wat verder naar boven, zei mevrouw J.) maar daarna ging het minder steil omhoog. En hoe hoger je komt, hoe verder je kunt kijken, dat is natuurlijk wel leuk. En op de terugweg even naar de farmacie geweest, we moesten voor een Noordwijkse dame bodylotion kopen (in Nederland niet te krijgen, vandaar) en voor de KannieBaal een nieuwe poire om te oren te schonen (in Nederland niet te krijgen, vandaar) en bij de bakker een brood gescoord. Toen was het geld op en moesten we weer naar huis. Lekker zitten lezen en niet al te veel gedaan. Mevrouw J. ging nog wel even zwemmen, maar ze kwam rillend en bibberend weer terug, veel te koud dus voor de KannieBaal. Het einde van het zwemseizoen is in zicht.
Nog steeds geen foto gemaakt van de takkenstort, misschien komt het er morgen van. Het begint al aardig in te klinken, volgend jaar zien we er niets meer van.

Weggetjes

Vanmorgen een wandeling gemaakt. In het kader van het project: "Weggetjes waar we nog nooit geweest zijn",  zoeken we een weggetje op hier in de buurt. En dan gaan we wandelen. Vanmorgen hadden we de auto aan de kant van een weggetje neergezet, wandelschoenen aan en gaan lopen. In de middle of nowhere dachten we, maar we waren de hoek nog niet om of er stonden heel wat huizen, sommige nagelnieuw, andere verbouwde boerderijen, met grote hekken er om heen en lange oprijlanen. Grote campers stonden er ook. Blijkbaar een soort goudkust, een stukje van de doorgaande weg naar Crest af, maar vanaf die doorgaande weg niet te zien. Je ontdekt nog eens wat.
En omdat we honger hadden gekregen zijn we even doorgereden naar de Etap (dat heet tegenwoordig anders, maar dat terzijde) voor een smakelijke lunch. Vooraf taboulet met garnalen en rozijnen en zeekraal, heel lekker. Vervolgens een vleesspiesje met patat en groente en toe een mousse van noga.  Heerlijk gegeten. Daarna zijn we lekker gaan uitbuiken. Daarna de fatbooi in de tas gedaan en andere dingen opgeruimd. En weer geen foto gemaakt van de stortplekken met takken. Misschien morgen, maar dan moeten we eerst naar de bakker en de farmacie. Daarna dan. Wie weet.

Donker

De KannieBaal zou een foto maken van de stortplekken,  maar dat is er niet van gekomen. En nu is het te donker om dat te gaan doen.  Morgen dus. En hij heeft even het laddertje opgehaald om de nestkastjes uit de bomen te halen. Vorig jaar zaten daar een paar zevenslapers in die dachten een mooi overwinteringsplekje te hebben gevonden. Maar dat ging dus mooi niet door, ze werden er pardoes weer uitgezet. Daar zijn nog foto's van, die zullen we eens gaan opzoeken. Maar morgen gaan we de kastjes uit de bomen halen. Van 1 kastje is de voorgevel verdwenen, dus die zullen we moeten repareren. Gelukkig lag de gevel onder de boom, dan hoeven we geen nieuwe te gaan zagen. Morgen gaan we ook de standaard van de fatbooi uit elkaar halen en in de tas doen. Daar gaan we toch niet meer in liggen. Zaterdag gaan we naar de kust bij Toulon in de buurt. Mevrouw J. heeft een hotel geboekt voor 3 dagen,  met een kamer met uitzicht op zee. Daar heeft de KannieBaal wel zin in, even ergens anders naar toe en de zee zien. En waarschijnlijk ook wel zwemmen in zee. Maar dat horen jullie nog wel.

Afwassen

Zullen we even gaan afwassen, zegt mevrouw J. Nu weet de KannieBaal wel leukere dingen om te doen, maar hij komt er niet onder uit. Vanmorgen moest hij al stofzuigeren, koffie zetten, brood smeren en takken knippen. Vooral dat laatste is een wederkerende taak, het groeit hier namelijk, ondanks de droogte, als kool. De KannieBaal heeft het al eens eerder gezegd: als je het niet in toom houdt hebben we over 5 jaar geen open wei meer voor onze neus, dan is het één grote dichtgegroeide wildernis. En dat willen we in geen geval, dus is het snoeien geblazen. En sjouwen met de takken. Er zijn nu boven 2 stortplekken gemaakt waar we die takken kwijt kunnen. We hebben besloten niet meer te gaan branden, het mag nog wel, maar liever niet. En vandaag of morgen komt het decreet dat het officieel niet meer mag en dan loop je tegen een boete op als je het wel doet. En er vliegen dagelijks helikopters (kopmolen zei het kleine meneertje vroeger) en kleine vliegtuigen over en die geven wel door als er rook te zien is. Dus stapelen we de boel op. Volgens voorjaar, als er nog geen bladeren aan de struiken en bomen zitten gaan we dat ook nog even doen, dat ruimt allemaal lekker op. De KannieBaal zal morgen eens een foto maken van de stortplekken, dan kunnen jullie het zien. Maar het is nu te donker.

Tripje

Vanmorgen bijtijds vertrokken, via Felines en Truinas richting Bourdeau gereden. Onderweg een prachtige wandeling gemaakt, het was nog redelijk koel, maar allengs werd het warmer. Toen naar Bourdeau gegaan voor de lunch. We wilden bij de Rode Mus eten, volgens Internet alle dagen open, maar toen we voor de deur stonden waren ze op maandag altijd gesloten. Maar mevrouw J. wist dat er nog een ander restaurant was, vrij nieuw dat le Table d'Aimé heette. Daar hadden ze een mooie lunch voor € 15,= en dat leek ons wel wat. Vooraf een flan de picodon,  hoofdgerecht kip met champignons, aardappelgratin  en tomaten en toe een heerlijke pruimenjoghurt. Heel smakelijk, we gaan nog eens terug. Daarna via Soe terug naar huis voor een dutje en een zwempartij.  Het water is wel afgekoeld door de mistral, netaan 21 graden, maar de zon schijnt volop dus dan kun je na het zwemmen lekker in de zon opdrogen. En vanavond nog even wat boodschappen gedaan, geld gepind en de benzinetank volgegooid. Morgen een platte dag, want het wordt heel warm. En de KannieBaal is voorlopig ontheven van zwembadtaken en dat is ook wel prettig, want hij heeft wat last van zijn schouder.

Ezel

Gisteravond waren we bij de kampieng voor een feestelijke maaltijd, een schitterende salade vooraf, plakken gebraden vlees met pasta en een soort ratatouille, kaasplank en chocoladecake met koffie toe en heerlijke wijn bij het eten. We moesten alleen binnen eten, buiten was te koud. Dat is nadelig voor de KannieBaal want de acoustiek is daar abominabel, maar dat terzijde. Er was ook een belgiese echtpaar met 2 kindjes die met een ezel op stap waren. De eerste dag stopte de ezel halverwege de tocht en was niet meer vooruit of achteruit te krijgen: hij stond waar hij stond en daar bleef hij. Niets hielp, ze liepen eerst een stukje verder, misschien  zou hij dan wel achter hen aankomen, maar nee hoor, geen beweging in te krijgen. In arren moede hebben ze het ezelverhuurbedrijf opgebeld en die hebben een andere ezel gebracht. Dus konden ze weer verder met hun tocht. Even later hoorden ze een harde knal......Grapje Opa, zou het kleine meneertje zeggen.
Maar door die verhalen was de KannieBaal helemaal vergeten om zijn stukje te maken, dus hadden jullie gisteren niks te doen. Ook niet erg. Maar de KannieBaal raakt daar wel van in de war, hij heeft dan het idee dat hij 2 stukjes moet maken, maar dat gaat natuurlijk niet werken. Dan raken we de draad kwijt en hebben we geen overzicht meer. Dus blijft het bij: gisteren geen stukje, vandaag wel een stukje. Helaas niet over het dievaais van de KannieBaal,  want daar valt nog veel over te vertellen, maar dat mag nog even niet van mevrouw J. Maar morgen gaat de KannieBaal daar wel over vertellen, veel te leuk.

Petiet marsjee

Was er in het dorp waar wij wonen een petiet marsjee. Dat is dus een kleine markt. Een aantal lieden uit het dorp die producten maken staan daar op de markt en verkopen hun waren.  Een boer met knofloken, een worstenmaker, een knakker die paddestoelen kweekt (geen paddo's of misschien ook wel, maar die gaan dan onder de toonbank door) onze buurman/buurvrouw met sjemmetjes en vruchtentaart, een kaasboer en een mevrouw die sieraden verkoopt. Heel vermakelijk allemaal. En ze hebben een bar waar wijn, bier en frisdrank verkocht wordt en je kan een bonnetje kopen voor een patatje met gegrilde worst,  een stukje kaas en een punt fruittaart. Dat kost € 8,= en de hoeveelheid is ruim voldoende voor mevrouw J. en de KannieBaal. Koop je 2 bonnetjes dan is het veel en veel te veel dus dat doen we niet meer. Glaasje wijn voor een euro en de boel is compleet. En er zijn altijd wel wat Nederlanders aanwezig (of Nederlands sprekende fransen merkten we vanavond) dus we hebben ons wel vermaakt. En de KannieBaal mag het van mevrouw J. niet meer over zijn dievaais hebben, op straffe van inhouding van zijn zakgeld. Maar morgen ga ik daar toch nog wat schrijven, ze merkt het toch niet.

Dievaais 2

De KannieBaal heeft het al beloofd: de komende weken gaan we het over het nieuwe speeltje van de KannieBaal hebben. Het is een Aaifoon 6 met 32 GB geheugen en de KannieBaal heeft er gelijk een abonnement bijgenomen zodat hij ook kan internetten. Want dat kan dus ook met dit apparaat, vermits je natuurlijk een beetje in de buurt van een 4G mast zit. En laten we die nu hier in de buurt hebben, de KannieBaal kan hem in de verte zien staan. Dat komt omdat we in de buurt van de TGV zitten, de lijn van Falans naar Marzeije. En omdat de mensen in die trein moeten kunnen werken en bellen staan er langs die spoorlijn om de paar kilometers van die grote 4G masten. Daar heeft de KannieBaal dus veel profijt van. Niet dat hij nu zoveel aan het bellen is, een dove als de KannieBaal stelt het telefoneren zoveel mogelijk uit of gaat het uit de weg, maar de krant lezen, dat kan wel. En zoals gisteren is gesteld ook watsappen. Zo werd hij gisteravond door de Engelse Amerikaan  op de hoogte gehouden van de stand van zaken bij de voetbal en dat is toch wel prettig (ook gelet op de uitslag). En de KannieBaal heeft dus inmiddels een aardig aantal appjes op dat apparaat gezet, maar daar gaan we het morgen wel over hebben.

Dievaais

De KannieBaal stipte het al eerder aan:  hij heeft een nieuw device. Dat kwam zo. Mevrouw J. had een ouwe nookja met een prepaid simkaartje erin. Dat werkte wel, maar met het oog op een oudere in D. is het toch handig om wat meer speling te hebben in het belgebeuren  (om het maar even zo te noemen). Dus werd er een Aaifoon aangeschaft. En de KannieBaal werd ongelooflijk jaloers op mevrouw J. en begon een partij te zeuren, net zo lang tot hij er ook eentje mocht bestellen. Wat een prachtig apparaat zeg! En honderdduizend verschillende schuifjes en knopje en ook veel apps voorgeinstalleerd. En als je die niet wilt dan keil je ze er gewoon af. Huppetee weg ermee. Dit in tegenstelling tot dat samsoengding van de KannieBaal waar apps op staan die hij helemaal niet wil, maar toch door zijn strot geperst krijgt. En verwijderen? Vergeet het maar! Dus zit je in lengte van dagen met meuk die je niet wilt. Nooit meer zo'n samsoengding. Maar die Aaifoon is wel prachtig hoor. Watsappen en en feestaaimen, noem maar op, alles kan de KannieBaal met dat dievaais. De komende weken gaan we het hier op het blog over dat ding hebben.

Schrijven

De KannieBaal moet wat schrijven maar hij heeft geen flauw idee waar hij het over moet hebben. Vanmorgen boodschappen gedaan, schitterend onderwerp nietwaar? Zwembad onderhoud gedaan, prachtig onderwerp, toch? Vanmiddag lekker zitten lezen bij het zwembad én lekker gezwommen, interessant toch? De KannieBaal weet het even niet, dus zit er weinig anders op dan te stoppen met schrijven. Mevrouw J. hoort, terwijl de KannieBaal zit te schrijven, allemaal verontrustende geluiden uit het bos komen. Wat hoor je dan, vraagt de KannieBaal,  want die hoort niets. Nou gepiep en gekrijs, zegt ze dan. Oh, zegt de KannieBaal geruststellend, dat is een beest wat een ander beest opeet. Het is hier buiten nu eenmaal een jungle en het is eten of gegeten worden en daar zijn ze druk mee bezig. En morgen zie je er niets meer van, want dan is alles op. En morgenavond beginnen ze opnieuw. Ze moeten toch wat te doen hebben die beesten? Ook hoort ze de uil. Nou, die lust wel een paar muizen en die piepen voor ze opgegeten worden. En de uil piept gewoon terug.
Nou ja, al met al is het toch wel  weer een stukje geworden waar jullie even de tanden op stuk kunnen bijten. Een stukje literatuur zou je bijna kunnen zeggen. Niet overdrijven meneer de KannieBaal.

Takke takken

Gisteren al een beetje begonnen met het opschonen van de wei voor ons huis en vanmorgen verder gegaan. Terwijl mevrouw J. op het veld bezig was heeft de KannieBaal een paar Spaanse aken gekortwiekt, die groeien namelijk als kool hier en voor je het weet zijn ze meters hoog. En dan kan je er niet meer bij om ze in toom te houden. Het enige wat er dan op zit is is aan de onderkant een hele tak weg zagen. Of een laddertje tegen de boom zetten, maar dat is linke soep. Want erg sterk zijn die aken niet en voor je het weet breekt er een tak af en lig je op je platte gaffel. En daar houdt de KannieBaal niet zo van. Maar op een gegeven moment wordt het te warm om nog verder te werken. Dus tijd voor koffie en dan moet de KannieBaal  aan de slag bij het zwembad, want dat staat ook op de lijst. Stofzuigeren,  filters schoonmaken,  skimmers legen, water testen......voor je het weet ben je een half uur verder. Maar het zwembad ziet er spic en span uit en daar gaat het om.

Gisteren

Om onduidelijke redenen kwam het er gisteren niet van om iets te schrijven. Ook vandaag kwam het er bijna niet van. Maar toch moet het gebeuren. Blijkbaar zit de routine er nog niet goed in. Er gebeurd ook niet zo veel hier. We zitten wat bij het zwembad, we eten wat, de KannieBaal  gaat  even naar  de bakker voor een flute, we lezen veel, straks moeten we, wegens ontstentenis van een machine, de afwas doen, we plegen onderhoud aan het zwembad en dat is het wel zo'n beetje. De eerste paar dagen had de KannieBaal wat extra werk aan het zwembad door achterstallig onderhoud, maar alles doet het nu prima,  zelfs het schepnet is weer gerepareerd.
Voorlopig blijft de voornaamste bezigheid lekker lezen. Een flinke stapel tijdschriften, een stapel boeken uit de bieb, mevrouw J. heeft nog wat oud spul van huis meegenomen dat na lezing weg kan, genoeg te doen. En dan staat er nog wat op de ierieder, we vermaken ons wel. En 's avonds kijken we een filmpje op de oude laptop die we hier hebben staan, maar nu eerst afwassen. En geen foto.

Snurkers

Rare snurkers kom je hier soms tegen. Vanochtend wilde de KannieBaal even iets in de achterkast leggen en stapte bijna over de achterkering heen. Gelukkig  keek hij goed uit zijn doppen (meestal doet hij dat niet, met allerlei kwetsuren tot gevolg) en zag hij iets op de grond liggen wat daar niet thuis hoorde. Fluks het fototoestel gepakt en mevrouw J. er bij gehaald om het één en ander vast te leggen. En na een paar keer op de grond stampen werd het ongedierte wakker en gleed weg de struiken in. En een paar weken geleden lag dit beest bij Menno op de stoep. Het was nog een jonkie en later was hij weg.
Overigens zien we op dit moment erg weinig vleermuizen. Meestal krijgen we wel een leuke show van een aantal vleermuizen als de schemering in valt en zien we ze over het veld op insecten jagen, maar nu zien we er maar eentje. Moet de KannieBaal toch een vleermuizenkast gaan maken?

Nieuwe wandeling

Van de week waren we even een stukje in Otisjamp gaan lopen toen mevrouw J. bij het wegrijden een ander wandelpad zagen dat we nog niet kenden. Het begon bij de parkeerplaats, dus dat zijn we vanmorgen gaan proberen. Het eerste stuk was heel leuk, daarna moesten we een oude weg op die er heel slecht uitzag. Hobbelig, grote stenen en veel losse stenen en het ging ook nog eens flink naar beneden. Daar heb ik niet zo'n zin in zei mevrouw J. Dus we zijn weer terug gegaan en een andere weg ingeslagen. We kwamen langs een soort feestterrein, grote wijnvaten stonden er, of er iets in zat konden we niet zien. Ook was er een soort mountainbike circuit aangelegd,  heel interessant allemaal. Maar omdat de zon ook zijn werk aan het doen was kregen we het warm. We zijn nog even naar de boerderij gelopen waar ze ook wijn maken en toen hebben we de terugweg aanvaard. Volgens het device wat de KannieBaal draagt hebben we 3,03 kilometer gelopen en daar 50:42 minuten over gedaan. Waarvan acte.

Wandeling

We gaan wandelen, zei mevrouw J. vanmorgen. De zon schijnt, het waait wel maar niet hard en het is nog niet zo warm. Dus de wandelschoenen aangedaan en de wandelapp op het device van de KannieBaal  gestart (om de route, de afgelegde afstand en het stijgingspercentage vast te leggen) en daar gingen we op pad. Bizar om te zien hoeveel buxusmotten er weer zijn, blijkbaar zijn die allemaal uit hun cocon gekomen. Er zijn nauwelijks nog buxusstruiken waar wat groen aan zit, maar ze zitten nu ook op de eikenbladeren. Of de rupsen dat lekker vinden is niet bekend, het is echter niet te hopen want dan is heel Frankrijk volgend jaar kaal. Maar terug naar de wandeling, eerst een stukje over de pipeline en toen naar het veld met de jeneverbesstruiken. En daarna door naar de Mikolo en zo weer door naar huis. Volgens de app hebben we 2,75 kilometer gelopen en daar hebben we 55 minuten en 58 seconden over gedaan met een gemiddelde snelheid van 2,95 km/ h. Het hoogteverschil is 82,80 meter en we hebben 266 calorieën verbrand. Toch wel handig zo'n app. De route heeft hij ook nog netjes bijgehouden, dus de KannieBaal kan precies zien waar hij gelopen heeft. Maar om dat nu hier neer te gaan zetten dat gaat wat te ver. Toch?

Mistral

Jawel hoor, het is weer zover. Een behoorlijke mistral, gelukkig nog niet koud, dus het is nog te doen. We kunnen om de hoek zitten, daar zitten we redelijk in de luwte en als we het zat zijn gaan we even naar binnen. Morgen is het Maria Himmelfahrt en het is feest in het dorp. Kermis en dergelijke dingen, maar dat laten we wat aan ons voorbij gaan. De buren blijkbaar ook, want voor het eerst in 20 jaar zijn ze nog niet gearriveerd. Maar misschien komen ze morgen, je weet het nooit met die lieden. In ieder geval brandt het licht binnen al, blijkbaar vergeten uit te doen.
Een ander nadeel van die mistral is dat er veel bladeren in het zwembad waaien. En na verloop van tijd komen die in de mandjes van de skimmers terecht. En de skimmers zorgen er voor dat het water afgezogen wordt en door het filter loopt en zo wordt het vuil uit het water gehaald. Maar die bladeren vertonen de boel en dat is niet de bedoeling. Dus moet je als badmeester wat vaker naar het zwembad lopen om alles weer te legen. Zo houd je wat te doen zullen we maar denken.

Zwembad

De KannieBaal  is de laatste dagen bezig geweest met het zwembad. Water was aan de troebele kant en een beetje  groenig. Verkeerde spullen in het water gedaan was een belangrijke oorzaak. En niet goed schoonmaken, maar dat was het gevolg van een handel (handle voor de goede lezers) die afgebroken was. De KannieBaal heeft een alternatieve handel gemaakt en toen kon de boel weer schoongemaakt worden. En en passant het schepnet voorlopig gerepareerd, zodat dat ook weer gebruikt kan worden. De handel is in bestelling en zal een keer geleverd worden, maar het is natuurlijk wel vakantietijd in Frankrijk, dus dan gebeurt er niet zo veel.
Afgelopen was het prima weer, maar vandaag kregen we even een regenbui op onze kop. Vannacht regende het ook al, maar daar heb je niet zo veel last van als je slaapt. Maar vanmiddag moesten we echt naar binnen. Gelukkig hadden we wat te doen. En er komt mistral aan, daar zijn we niet zo blij mee. Geen foto, die heeft de KannieBaal nog niet gemaakt.

Laatste bericht

Het laatste bericht is van februari. Schandalig natuurlijk om de blog zo te verwaarlozen, dat kan niet. Hier en daar kreeg de KannieBaal verwijten en aansporingen om toch vooral door te gaan met het blog. Ook mevrouw J. zei dat dit niet langer kon, ze dreigde het zakgeld van de KannieBaal  in te gaan houden. En de KannieBaal zelf? Die miste vooral het even terug kunnen lezen van wat er gebeurd was en waar hij met wie geweest had en wat hij waar gedaan had. Dus gaan we ons leven beteren en de draad weer oppakken, temeer daar het eenvoudiger is om stukjes te plaatsen sinds de aanschaf van een ander mobiel device. Daar gaan we het nog wel eens over hebben, nu gaan we even terug naar afgelopen donderdag. Toen vertrokken we, richting Diesjon om daar de nacht door te brengen in de Iebis. Maar bij Namen kwamen we in een file terecht en stonden we een tijdje stil. Er was een ongeluk gebeurd en dat was de reden van het oponthoud. Daarna ging het redelijk voorspoedig en rond half zes waren we bij de Iebis. Een dutje en een biertje en vervolgens de stad ingegaan voor een smakelijk diner. Het voorgerecht (lauwarme geitenkaas en soldaatjes met kip en peccorini) hebben we gedeeld en de rest ging vanzelf naar binnen (vis voor mevrouw J. en boef boerginjon voor de KannieBaal). Tot slot smakelijke toetjes, daar konden we goed op slapen. Voor we de stad in gingen was er nog een klein probleem. De KannieBaal wilde de divisies verstoppen en wilde die boven de kast leggen. Dat bleek een holle ruimte te zijn waar die dingen dus in vielen. Ja, zei mevrouw J. bel de technische dienst maar. Maar de KannieBaal zag dat niet zo zitten, hij had zijn zakmes al ter hand genomen, daar zit namelijk ook een schroevendraaier aan. Helaas was er geen schroef te zien. De KannieBaal voelde eens wat en vervolgens gaf hij een stevige ruk aan de plank. En die kwam netjes los en bleek met een paar klemmetjes vast te zitten. Dus de plank weer v vastgezet, device laten liggen en opgelucht konden we de stad in.