Galgenmaal

Vandaag een heerlijke laatste dag gehad, prachtig weer en op een bijna verlaten strand gezeten. Want overal wordt alles opgeruimd, de strandtentjes zijn allemaal dicht, dus nergens wat te eten. De ligbedjes en parasols zijn (bijna) allemaal opgeruimd. Veel restaurants zijn dicht, maar onze favoriet is gelukkig nog open. Met de auto van de baas werden we er heen gebracht en na afloop weer thuisgebracht. Waar vind je dat soort service? En nog lekker eten ook en buitengewoon vriendelijke mensen. Morgenochtend maken ze koffie voor ons en zullen ze ons uitzwaaien. De koffers zijn deels ingepakt, de laatste restjes drank gaan in de glazen en morgen om deze tijd zitten we thuis en gaat de open haard aan, want het zal koud in huis zijn. Misschien doet de Engelse Amerikaan de kachel voor ons aan. Wij hebben hier een prachtige tijd gehad, mooie dingen en bijzondere zaken gezien en dat is toch het leuke van dit soort reisjes.

Regen?

Gisteravond zaten we heerlijk te eten in ons favoriete restaurant (mevrouw J. porkfilet met creme saus en voor de KannieBaal gebakken Griek,  ohnee..... overheerlijke moussaka, toch thuis ook weer eens maken, dat lusten het kleine meneer en mevrouwtje ook vast wel) begon het ineens te regenen, dus iedereen met bestek en bordje met eten naar binnen en daar verder eten. Het gaf een heel gezellig sfeertje. Maar het was al snel weer droog. Maar toen we weer thuis in ons appartement waren kwam er toch een hoosbui, met windstoten en onweer. Het water kwam met bakken naar beneden. Maar met een half uurtje was het ook weer over. En vanmorgen scheen de zon weer volop en was het te warm om te wandelen. Morgen laatste dag.

Laatste dag met de auto

Vanochtend was het zwaar bewolkt en volgens mevrouw J. zou het ook nog eens gaan regenen. Laten we maar naar Nicopolis  gaan, dan zien we onderweg wel hoe het allemaal loopt. Dus spullen ingeladen in de auto en op weg. Onderweg werd het toch nog aardig weer, dus toen we een afslag zagen naar een mooi strandje zijn we daar ingeslagen. Maar we hadden ons nog maar net geïnstalleerd of het betrok weer helemaal. Dus weer verder, op naar Nicopolis. Gesticht door Octavianus na zijn overwinning op Marcus Aurelius en Cleopatra (zie https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Nicopolis_(Epirus) ). Ze hebben daar een prachtig museum gebouwd en ook de opgraving,  waar nog steeds gewerkt wordt, is deels toegankelijk.  Mooie mozaïeken lagen er. Het theater is helaas niet toegankelijk maar dat hadden we ooit wel eens gezien toen we vroeger een keer in Levkas waren. Het museum staat gelukkig naast de Liedel, dus konden we daar wat verse waren aanschaffen en ook een kijkje nemen in de Griekse Liedel. Veel dingen waren aanwezig, alleen hadden ze hier geen stroopkoeken. En daar verlangde de KannieBaal erg naar. Op de terugweg kregen we nog een fikse regenbui op ons kop, maar gelukkig zaten we in de auto, dus dat was niet zo erg. Morgenochtend  om 9 uur de auto inleveren. En dan nog 2 dagen lopen, maar dat is niet zo erg.

Sturen

Dat heeft de KannieBaal vandaag gedaan. Eerst naar een opgraving geweest van Necromantium in Mesopa appeltje.  Mooi, niet zo groot, maar wel een heel interessant gebouwd geheel. Enorme grote stenen werden gebruikt om de muren de bouwen. En mooie vazen stonden er ook nog. Hier https://en.m.wikipedia.org/wiki/Necromanteion staan wel wat foto's en wat info, in het Engels.  Heb geen Nederlandse pagina gevonden. Daar gingen we naar de de bron van de rivier de Acheron,  waarvan  men beweert dat dit de Styx https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Acheron_(rivier_in_Griekenland) uit de oudheid is. Het leek de Drome in Frankrijk wel, zelfde landschap, zelfde soort rivier. Soms zagen in kleine stilstaande stukje het water opborrelen. Maar we hebben een leuke wandeling langs de rivier gemaakt. Tot we door het water moesten gaan waden om verder te komen en dat ging de KannieBaal veel te ver. Daarna wilde mevrouw J. wel een boottochtje maken op die Acheron. Die beginnen bij de plek waar hij in zee uitmondt. Daar lagen wel bootjes, maar varen homaar....Seizoen is blijkbaar voorbij. We hebben daar wat rondgelopen en zijn uiteindelijk naar het strand gegaan. Ligbedjes gevonden en lekker een uurtje n of wat gelegen. Daarna terug naar onze kamer gegaan, wat gedronken en toen weer verder met de auto naar het kasteel van Ali Pasha gegaan wat hier boven op de heuvel ligt. Prachtig uitzicht over het dorp beneden, de eilanden en de zee. Geen foto's vandaag.

Weer terug op basis

Vanochtend in ons hotel in Kalambaka kregen wij een superontbijtje. En de avond daarvoor waren wij in het restaurant van de echtgenoot van de hoteleigenaresse al verwend met een heerlijk diner met 3 gangen. Een beetje onduidelijk misschien: het is een grieks -Nederlands echtpaar, zij runt het hotel en in de stad heeft hij een restaurant. En wij hadden een package-deal gesloten, namelijk slapen in het hotel met ontbijt en diner in het restaurant. Had mevrouw J. allemaal geregeld via het internet. Vandaar dus dat superontbijtje. En toen weer op naar de meteoren. We wilden in ieder geval nog 1 zo'n klooster in en kozen voor het enige vrouwenklooster. Maar dat was niet zo groot en viel eigenlijk een beetje tegen. Maar we hadden het ook wel een beetje gehad met die kloosters, het gebied en de meteoren zelf zijn veel interessanter. Dus we hebben wat rondgereden en rondgewandeld en gekeken. Prachtig allemaal en buitengewoon bijzonder. En toen hebben we de terugweg aanvaard, maar onderweg nog een uitstap naar Dodoni gemaakt. Dat is een plaats waar een orakel aan de hand van het ruisen van de grote eikenboom die er stond en de vogels die erin zaten de toekomst kon voorspellen. En er was nog een theater,  kleiner dan in Epidauris en ook erger vervallen, maar toch mooi. Hier https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Orakel_van_Dodona staat wat te lezen daarover. We hebben lekker rondgelopen, een appeltje gegeten en toen weer verder gereden.  Nog een mooi strandje opgezocht en nu zijn we weer thuis. Morgen weer een tochtje met de auto maken, zegt mevrouw J. De KannieBaal zal sturen.

Lezen

Hier https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Meteora_(kloosters) staat het 1 en ander te lezen over de meteorenkloosters en nog een foto.

Verderop

Zit de KannieBaal zomaar een heel stuk verderop in Griekenland, in Kalambaka om precies te zijn. Hier liggen de meteorenkloosters. Bovenop enorme zandsteen rotsen, buitengewoon merkwaardig van vorm en kleur, hebben vanaf de 12de eeuw monniken hier zo'n 23 kloosters gebouwd. De meeste zijn vervallen en verdwenen, maar er zijn er nog een paar over, bewoond en nog intact. En ook bezoekbaar,  voor een paar euro's kan je ze bezoeken, elke dag is er wel 1 gesloten dus je moet het goed plannen. Wij zijn vanmorgen rond 9 uur vertrokken en tegen 1 uur waren we in het gebied van de meteoren. Je ziet die enorme klompen van ver al liggen, een buitengewoon merkwaardig verschijnsel, het doet een beetje denken aan Monument Valley. Maar daar is alles rood en hier is alles grijs en zwart, maar ook geel er tussendoor. Eerst hebben we wat rondgereden, er ligt een schitterende weg door het gebied, maar overal was het hartstikke druk. We gaan eerst naar ons hotel, checken daar in en dan gaan we terug, zei mevrouw J., dan is het veel rustiger. Leuk hotel met een mooie kamer en drie vrolijke kleuters die ons van alles in het Nederlands vertelden. Hun moeder, eigenaresse van het hotel is namelijk een nederlandse, dus dat maakt het allemaal makkelijker. En toen weer terug naar de meteoren. We besloten naar de grootste te gaan, die was tot 5 uur open en goed te bereiken. Wel een zooi trappen klimmen, maar dat was goed te doen.  In vroeger tijden werden bezoekers omhoog gehesen, want die kloosters waren volstrekt ontoegankelijk.  Maar nu dus trappen overal. Heel bijzonder allemaal,  de KannieBaal heeft zijn ogen uitgekeken. Hieronder een paar foto's van de meteoren en hun kloosters. Morgen gaan we er nog 1 of 2 bezoeken. Foto's  lukt niet, te druk hier, zal het morgen nog eens proberen.

Bewolkt

Vandaag was het ernstig bewolkt, maar qua temperatuur aangenaam. We hebben wat bij het strand en het zwembad liggen lezen. Morgen vroeg wordt de auto gebracht en gaan we naar de meteorenkloosters landinwaarts. Het is 3 uur rijden, maar we komen onderweg ook nog wat bezienswaardigheden tegen dus hoe het allemaal precies gaat lopen merken we wel. We hebben daar een hotel geboekt voor één nacht, dus we kunnen zowel morgen als maandag naar de meteoren. En de auto hebben we voor 4 dagen geboekt dus dan kunnen we als we terug zijn nog wat tochtjes maken en leuke plekken bezoeken. Maar dat zien we allemaal nog wel, eerst op naar de meteoren. Het fototoestel gaat mee en in het hotel hebben we ook wifi zegt mevrouw J. dus dan moeten we wel een blogje kunnen maken. En lukt het niet dan doen we dat we als we weer terug zijn. Geen foto vandaag.

Weer wandelen, maar ook varen!

Het was wat bewolkt vanochtend, sluierbewolking heet dat geloof ik, maar een lekkere temperatuur. Laten we maar gaan wandelen zei mevrouw J. en de KannieBaal kon zich daar wel in vinden. De wandeling begon echter in het stadje en om daar te komen moeten we een steile hellingen beklimmen. We nemen een bootje zei mevrouw J. voor € 2,= per persoon, dat kan Bruin wel trekken. Aan een drijvende steiger meert het taxibootje aan, snel erin klimmen en dan gaat hij verder. Dat was wel een leuk tochtje, maar na een kwartiertje waren we al op de plaats van bestemming. Afgerekend, een broodje gekocht en toen aan de wandeling begonnen. Allemachtig...wat een klote pad. Door de regen is het grotendeels weggespoeld en glibberig van aard. Maar op een gegeven moment werd het beter en liep het makkelijker. We kwamen een kerkje tegen met een zoldering waar men zich vroeger kon verstoppen als de albaniers of de noormannen weer eens kwamen roven. Ook waren er 2 Grieken bezig om de netten die ze onder de olijfbomen hadden gelegd aan elkaar te nazien.  Daar hadden ze een apparaat voor, uiteraard met elektrieke aandrijving (van de Grieken kun je leren: alles wat je handmatig doet kan ook machinaal )en zo naaiden ze alle netten aan elkaar. Handig als er straks geoogst gaat worden, er gaat geen olijf verloren. Uiteindelijk kwamen we in het volgende dorp terecht. Wat er ook gebeurd zei mevrouw J. ik ga niet teruglopen en dat klote stuk afdalen, dan breek ik mijn benen. Maar gelukkig zaten er al een paar schippers te wachten in een restaurantje en om 2 uur konden we mee terug varen. Dat gaf ons de gelegenheid om wat te drinken en te eten en lekker op een zonbedje te liggen. En om 2 uur hadden we een schitterende tocht terug. Daarna hebben we nog even lekker gezwommen in ons  zwembad bij het appartement. Straks lekker uit eten.

Uit eten

Wij zitten hier in een appartementencomplex, 2 gebouwen van 3 hoog met allemaal appartementen, een zwembad en een restaurantje. Dat is van een Griekse familie die in de stad ook een restaurant hebben. Moeder van in de 60 staat in de keuken, vader doet een beetje bediening, maar het meeste bedieningswerk wordt gedaan door een paar zonen. En wat het restaurant betreft, maar ook de manier waarop wij hier op het appartementencomplex behandeld worden, is er niets veranderd in Griekenland. Het is allemaal hartelijk en vriendelijk, precies zoals we dat vroeger meemaakten toen wij met de Engelse muzikant en de Amerikaanse Engelsman hier waren. Altijd een glaasje ouzo, een hapje appel toe en veel aandacht voor je. De KannieBaal houd daar wel van. Vanavond ontdekte hij de moeder van het geheel, 90 jaar, die bij het restaurant woont. Hij heeft haar even een hand gegeven, maar converseren ging, ze sprak alleen maar Grieks. Maar dat gaf niet, ze vond het leuk dat er iemand naar haar kwam kijken en we werden bij vertrek door haar uitgezwaaid. En verder merken we eigenlijk niet dat het slecht gaat in Griekenland, maar wij zitten natuurlijk in een toeristische omgeving en daar wordt altijd wel geld verdiend. En de problemen spelen zich af in de hoofdstad en andere grote steden en op het platteland waar geen toeristen komen. Maar hier is het nog al vanouds......