Verwijderen

Afgelopen twee weken heeft de KannieBaal wat stukjes geschreven in een land waar hij verbleef. Die stukjes gaat hij de komen de dagen nog eens nalopen op gebruikte namen. Die moeten namelijk nog even verbasterd worden, zodat ze niet meer met de google of een andere zoekmachine gevonden kunnen worden. Dan kunnen die verbasteringen nog wel gevonden worden maar dat is niet zo erg. Want wie gaat er nu zoeken op lopitie, om maar eens wat te noemen? Dat doen alleen sukkels, dus als die de KannieBaal vinden dan is dat niet zo erg. Wellicht zet de KannieBaal er nog wat foto's bij, maar dat is niet erg waarschijnlijk, bedenk ik nu. Misschien gebruikt hij de foto's die hij gemaakt wel voor nieuwe stukjes. We zien het wel.
Een foto bij dit stukje zetten is nog steeds lastig omdat er allemaal omwegen gemaakt moeten worden. We werken hard aan een oplossing.....

Weer thuis

Nu de KannieBaal weer thuis is, moet hij de blog wel goed gaan oppakken. Want anders vergaat hem de lust om elke dag en stukje te maken. Als je in den vreemde bent ben je genoodzaakt om wat te schrijven, al is het alleen maar om het thuisfront op de hoogte te houden. Maar als je zelf ook thuis bent is er geen thuisfront meer, als je begrijpt wat ik bedoel. Eerst maar even terug naar de laatste dag. Die verliep niet helemaal naar behoren. We kwamen terug van de excursie naar de oulikoulia-vallei, prachtig weer, dus op naar het zwembad. Alleen hadden de fransen blijkbaar vrij gekregen, althans hun kinderen en die waren dus in grote getale op komen dagen. Een gekrijs en geschreeuw van jewelste leverde dat op, zeker toen de franse moeders zich er ook nog mee gingen bemoeien. Machtig.....wat kunnen die franse wijven schreeuwen! We zijn maar weg gegaan en hebben een rustig plekje opgezocht. Later op de kamer kreeg J. een aanval van buikloop, ze lag te trillen en schudden in bed van de koude koorts. Ze ging ook niet mee eten, dus de KannieBaal ging met het nederlands/belgische animatieteam eten. Maar later kreeg de KannieBaal ook last van buikloop, dus het werd een onrustig laatst nachtje. En om 6 uur 's morgens ging de wekker. Gelukkig had de Ronit zijn zwarte werk gedaan dus geen last van buikloop meer. Alleen waren we allebei bijzonder gammel. En het wachten op bus, vliegtuig ( met ook nog een tussenstop in Adagir), koffers, nog een keer bus maakte het allemaal niet veel beter. Tegen zessen 's avonds waren we thuis. En later kregen we nog amerikaanse verhalen te horen. Heel spannend allemaal, dat willen wij ook wel mee gaan maken.

Oulikoulia

Vanochtend om half zeven!!! ging de wekker van de KannieBaal al af. Douchen, aankleden en ontbijten (dat kan vanaf 7 uur) want de bus ging om half acht vertrekken. Prachtige nieuwe bus, maar ja.....dan moet hij eerst alle hotels af om mensen op te halen. Dus rond half negen gingen we uiteindelijk op weg naar de Oulikoulia-vallei. Wel een schitterende tocht, steeds hoger de bergen in. In Oulikoulia zijn we uitgestapt, want daar was een soek ofwel een markt. Allemachtig...wat een geweldige hoeveelheid meuk wordt daar verkocht. Ook wordt je voortdurend aangeklampt door allerlei snurkers die van alles aan je willen slijten, van kettingen tot sigaretten en van telefoons tot fossielen. Het terrein van de markt is heel groot, zeker een hectare. En alles zit overzichtelijk bij elkaar, dus alle eetstalletjes bij de eetstalletjes, de groenteboeren bij de groenteboeren en de kippenboeren ook allemaal bij elkaar. Handig, want zo kan je snel prijzen vergelijken, vooropgesteld dat je wat zou willen kopen. Maar dat wilde de KannieBaal helemaal niet! Daarna gingen we verder met de bus naar een vrouwencollectief die allerlei soorten noten aan het pellen waren. Die werden vervolgens in een soort molen met een molensteen gemalen, zodat de olie eruit kwam. Althans, dat deden de vrouwen zolang wij stonden te kijken. Zodra wij weg waren ging dat natuurlijk machinaal, want waarom zou je je handen er op stuk slaan? Uiteindelijk werden daar allemaal zalven voor hamamamams gemaakt en esoterische oliën voor de cosmetica-industrie. Daarmee was ook een eind gekomen aan de excursie en werd de terugtocht ingezet. Rond enen waren we weer terug in het hotel. Omdat we lunchpakketjes meegenomen hadden hoefden we niet te eten en konden we gelijk door naar het zwembad. En een dutje doen......
Vanavond inpakken en morgen wegwezen. Eind van de middag zijn we weer thuis. En dan gaat het gewone leven weer beginnen.

Laatste dagen

De  Amerikanen zijn weer thuis, wij hebben nog 2 dagen te gaan. Morgen gaan we een excursie maken naar de Oulikouli-vallei. We moeten vroeg op en zijn rond 3 uur weer terug. Ik kan daar morgen dus nog over vertellen en dan gaan we zelf dinsdagochtend ook naar huis. Vandaag dus de  laatste luierdag, heerlijk weertje, zo'n 24 graden. Beter dan bij jullie thuis zag ik, want daar sneeuwt het volgens de weer online. We hebben eerst vanochtend onze ochtend wandeling gemaakt, tevens de laatste. We hebben hier heerlijk gewandeld, leuker dan we voor mogelijk hadden gehouden. Daarna plaatsjes bij het zwembad ingenomen en lekker zitten lezen.
Ik zou nog wat over onze bustocht naar de stad vertellen. De bus van het hotel (eigenlijk zijn er twee, met vader en zoon als chauffeur) rijdt verschillende keren van hotel naar de stad en terug, op vaste tijden. Als hij naar de stad gaat is er halverwege een soort versperring van de lopitie (je weet wel....die lui die je in de genissevang zetten). De bus wordt daar altijd vriendelijk doorheen gewoven, doorrijden...... Afgelopen donderdagavond gingen wij dus met de bus naar de stad, zoon chauffeur was een tijdje weg terwijl wij al in de bus zaten. Plotseling kwam hij opduiken met een grote krat, gevuld met flessen water, dingen die  KannieBaal niet kon zien en bovenop een schaal met koek, zoals altijd bij het dessert staat. Zoon chauffeur ging direkt rijden, met de krat voorin. Bij de versperring aangekomen stopte hij, sprong uit de bus, pakte de krat op en zette die bij de stoelen en de parasol van de lopitie neer. Rende terug naar de bus, sprong achter het stuur en verder gingen wij...... Nu snapten wij gelijk waarom de bus altijd door kon rijden. Dit proces schijnt zich, volgens ingewijde. bronnen, elke avond te herhalen.

Majorellen

Vanochtend ging de wekker vroeg af bij de KannieBaal. Onder de douche en ontbijten en daarna met de hotelbus mee naar de stad. We wilden de Sjardin Masjorelle gaan bekijken. Deze tuin is in 1924 aangelegd door Sjaak Masjorelle en in 1947 opengesteld voor het publiek. Later is de tuin overgenomen door Yves Sint Laurens (familie van neef Lau) de modekoning. Die heeft de boel weer helemaal later restaureren en nu wordt de hele zaak beheerd door de stichting die zijn erfenis beheerd. Mooie tuin, veel kaktussen die over de hele wereld vandaan gehaald zijn. Daarna zijn we doorgewandeld naar de stad en zijn we in het artisanale centrum wezen kijken. Daar worden veel souverniers die in de stad verkocht worden voor vaste prijzen aangeboden. Dus je hoeft niet af te dingen en dat scheelt een hoop tijd en een hoop gedoe. Twee leuke prenten gescoord en iets voor in de vitrinekast in de hal. Ik zal daar morgen foto's van maken en hier publiceren. Nu even een foto van de bloeiende amandelstruik en een foto van de folder van de majorellentuin. Morgen zal de KannieBaal nog wat vertellen over de bustocht afgelopen donderdagavond.

Plein van de hemelse herrie

Zoals de KannieBaal gisteren al vertelde dus naar het grote plein midden in de stad gegaan. Aan het eind van de middag wordt daar een enorm openlucht restaurant opgebouwd met tientallen eettentjes, die allerlei verschillende dingen maken. Wij daar dus met de hotelbus naar toe. Er gingen nog 2 belgen mee
plus de belgies/nederlandse reisleiding. We werden bij de minarettoren afgezet en een klein stukje lopen en toen waren we op het plein. Een drukte van belang daar, maar daar kwamen we niet voor. We gingen rechtstreeks naar een eettentje waar onze reislijders elke week komen, dus we werden met open armen ontvangen. Plekjes gezocht en op de eetkaart gekeken. Brochette mixte ging het worden voor ons beiden. Met een cola light (alcohol is daar niet te krijgen) en vervolgens maar wat foto's maken. Eerst kregen we brood met 2 schaaltjes waar een soort saus op zat, tomaten en zo te zien hele hete saus. Daarna kregen we nog een schaaltje met wat groente, paprika, aubergine en iets wat op aardappel leek. En daarna kregen we zes spiesjes met gegrild vlees. Wel lekker, maar geen overweldigende hoeveelheid. Toen we alles verorberd hadden kwam de rekening. De KannieBaal moest 180 dirhammen betalen, zeg maar € 18,= Rijkelijk veel voor een karige hap, maar het ging om de beleving. Daarna hadden we vrij en mochten we zelf over het plein struinen. Overal groepjes mensen, die rond een verhalenverteller zitten. Maarja, die verhalen verstaan wij niet. Trommelaars en dansers, verkopers van van alles en nog wat, tot losse sigaretten aan toe. Na verloop van tijd maar naar de verzamelplek gegaan. Het belgiese stel had een koptelefoon gekocht en die moest even uitgeprobeerd worden. Maar die bleek niet te werken, dus gingen ze verkoper opzoeken om te ruilen. Wij gingen vast naar de plek waar de bus ons op zou halen en later kwamen de belgen ook. Ding was geruild, maar of het nou werkte....? Er valt nog veel meer te vertellen maar dat moet een andere keer gebeuren. Vanochtend weer een leuke wandeling gemaakt en nog weer tegen een gefonden foorwerp aangelopen. Wie weet wat er staat mag het vertellen. Maar het is ongetwijfeld huiswerk....

Vooruitlopen

Dat mag de KannieBaal natuurlijk nooit. Althans op de zaken. Toch een kleine vooruitblik. Vanavond gaan we niet in het hotel eten maar op het grote plein in de stad. Met de bus van kwart voor acht en dan zien we het wel. De KannieBaal kan daar dus pas morgen over vertellen. Over vandaag kunnen we kort zijn. Heerlijk gewandeld. We wilden nog wat foto's maken van de opnieuw besneeuwde bergen van de Atlas. Dus hotel uit,  rechts af en toen weer rechtsaf, de velden in. Maar het viel niet mee om een mooi plekje te vinden voor een foto. Uiteindelijk na een fikse wandeling op het balkon van het hotel een aardig plekje gevonden voor een foto. Zal er zo meteen nog 1 maken en bijsluiten.
Uit Amerika verhalen over snowboarden gelezen en foto gezien van panda die van de glijbaan afging. Daar is het bijna afgelopen en gaan ze terug naar SF en dan naar huis. Jammer, maar volgens mij hebben ze daar wel mooie avonturen meegemaakt en dat is ook wat waard. Wij hebben gelukkig nog een paar mooie dagen in het vooruitzicht.......
Helaas is op de foto geen sneeuw te zien. Slechts wolken.

Chefonden foorwerpen

Was het gisteren regenachtig (af en toe stevige buien, die we ontweken hebben) vandaag zag het er beter uit. Eerst maar onze ochtendwandeling gemaakt en daarna nog even door de tuin van het hotel gewandeld. Daar staan een paar amandelbomen en die willen we graag zien bloeien. Dus even gecontroleerd en als het warme weer aan houd dan gaat dat wel lukken. Daar zal de KannieBaal zeker foto's van maken en hier publiceren. Afwachten dus. Gisteren heeft de KannieBaal een mozaieksteentje van de vloer uit de hamamamam van het lapeis van de sultan meegenomen. En tijdens de wandeling van vanochtend vond hij nog een mooi stukje glazuursteen. Ook dat verdween in de zak van de KannieBaal. LVT zullen we maar zeggen. De KannieBaal moet nog een trap in F. bewerken en daar gaat hij beide steentjes voor gebruiken. Met nog een heleboel andere die hij inmiddels verzameld heeft en nog gaat verzamelen.
Foto's van beide glazuurstukjes staan onderaan. De KannieBaal zal onder de inzenders van het juiste antwoord welk steentje uit de hamamamam komt een gratis rondleiding door het lapeis van de sultan verloten. Reiskosten komen wel voor eigen rekening........
Verder was het vanmiddag stralende zon en strakblauwe lucht, dus lekker bij het zwembad gezeten en gelezen. En de Amerikanen ploeteren door de sneeuw zag de KannieBaal in een twiet. Lekker voor ze......!

Cats and dogs

Vanochtend regende het. Toch met de bus naar de stad gegaan, we waren daar nog lang niet uitgekeken. Eerst naar het Museum van Karramech gegaan. Prachtige gewaden, mooie zilveren dolken en zwaarden en prachtig karromaans aardewerk werd daar tentoongesteld, afgewisseld met hedendaagse kunst. Maar nog veel mooier is het gebouw zelf, een voormalig paleis van een grootvizier, met geplaveide binnenplaatsen, bogengalerijen, salons en alkoven. Echt schitterend om te zien. Daarna zijn we naar de medersa Ben Youssef gegaan, een voormailge koranschool. Dit was wel het meest adembenemende gebouw wat de KannieBaal ooit aanschouwd heeft. Ik jat even een foto uit een boekje zodat jullie een klein beetje indruk krijgen van wat hier te zien is. Later zal ik hier wel eens een zooi foto's gaan bijzetten, maar dat komt wel als we thuis zijn.
Tussen de buien door weer naar het hoofdplein gegaan en daar weer bovenop het terras wat gedronken. Kaarten voor klein meneertje en mevrouwtje op de post gedaan die we gisteren gekocht hadden. Daarna naar het elBadi.paleis gegaan, maar dat is grotendeels een ruïne. Wat een gigantisch gebouw is dat geweest! Daar waren vroeger meer dan 360 kamers en en binnenplaats van van 135 bij 110 meter. Grappig waren de grote hoeveelheid ooievaars die op dit complex hun nesten gebouwd hebben. We hopen dat daar nog een fiks aantal naar onze thuisomgeving gaan komen, al was het alleen maar voor de aanwas.......

Paleis (niet van justitie)

Vanochtend vrij vroeg, voor ons doen natuurlijk, opgestaan, want we gingen met de bus naar de stad. Het hotel heeft een shuttle bus, die op vaste tijden naar de stad (ongeveer een half uur rijden) gaat. Je moet van tevoren een kaartje halen met de tijden van vertrek en wanneer je teruggaat. Dus na het ontbijt de spullen gepakt, wat geld mee en hup.....de bus in. Het weer was bewolkt, maar dat was ook volgens de verwachting. In de stad zijn we bij de Koutoubia moskee uitgestapt. Prachtige toren uit de 12de eeuw. Daarna zijn we naar het Jeema el Fna-plein gegaan en daar wat rondgekeken. Slangenbezweerders, dansende apen, trommelaars, verklede mannen en allegerande vriemderige tiepjes lopen daar rond. Heel vermakelijk. En toen op zoek naar het Paleis de la Bahia. Adembenemend mooi, het ene vertrek nog mooier versierd en bewerkt dan het andere. Veel doet denken aan het Alhambra in het spaanse Andalusie, maar dat is ook allemaal door de moren (die grotendeels hier vandaan kwamen) gebouwd. We hebben onze ogen uitgekeken en mooie foto's gemaakt. Die zal ik later wel laten zien. Vervolgens door smalle straatjes met allerlei winkeltjes weer terug gegaan naar het Jeemaplein. Daar op een terras boven op een restaurant wat gedronken en de bedrijvigheid op het plein bekeken. Donderdagavond gaan we ergens in de buurt van het plein eten. Ook morgen gaan we weer naar de stad, naar de koranschool en andere dingen.
Vervolgens hebben we de bus weer opgezocht en ons terug laten brengen. En uurtje bij het zwembad gezeten maar het werd te koud dus terug naar de kamer. Daar nog een suikerbolletje gegeten en straks gaan we eten. Maar nu eerst even dit bericht plaatsen....

Do the walk

Vanochtend bij het opstaan bleek dat het helemaal bewolkt was. Na het ontbijt hebben wij onze verplichte vrijwillige wandeling gemaakt. Een ander pad ingeslagen en door prachtige landerijen gelopen. Er ligt hiet een irrigatiesysteem wat vreselijk verwaarloosd is, kapot en niet langer bruikbaar. Vreselijk zonde, maar de oorzaak is de lage grondwaterstand. En dat is onze schuld. In ieder geval van de toeristen, want die willen golfbanen en zwembaden. En daar wordt dat water voor gebruikt en de landbouw is daardoor ernstig in verval geraakt. Je ziet ook heel veel dode palmbomen, gewoon door watergebrek. Droevig om te zien allemaal. Maar aan de toeristen wordt meer verdiend, dus schakelen ze daar op over. En in ons hotel lopen heel wat kamermeisjes, kofferdragers, obers, koks en zwembadschoonmakers rond en die verdienen hier allemaal een boterham. Is ook wat waard, zullen we maar denken.
Vanmiddag met het animatieteam een wandeling gemaakt door het dorpje wat hier achter het hotel ligt. Wij waren daar al eens langsgelopen op één van onze wandelingen, maar we waren nog niet echt het dorp ingeweest. Rivea had snoep gekocht wat ze aan de kinderen uit wilde delen, alleen had ze wat te grote pakketjes laten maken, waardoor ze snel van haar snoep afwas. Maar de snoep viel wel in goede aarde. Noep, noemde het kleine meneertje dat, voor hij hij goed kon praten. En hij wist precies in welk kastje dat zat. Dan wees hij met zijn vingertje en zei: noep, noep. En dat kreeg hij dan.....

Eldorodorodol

Zo ongeveer heet het hotel waar we zitten, een eind buiten de stad, maar dat is wel zo rustig. Elke ochtend maken we een wandeling van ruim een uur, tot het te warm gaat worden. Op merkwaardige plekken komen we, bouwputten en vinekslocaties om maar eens wat te noemen. En iedere keer een ouwe hond die met ons mee loopt. Ik heb 'm al een paar keer weggestuurd, maar dan blijft hij op 50 meter afstand achter ons lopen. Vandaag kwamen we langs een plek waar een aantal huizen gebouwd werden. En daar zaten een stuk of 5 honden te wachten. Aan ons werd geen aandacht besteed, maar onze achtervolger werd onmiddelijk aangevallen. Met de staart tussen de benen vloog hij er vandoor. Na een kwartiertje gingen wij dezelfde weg terug en daar was de hond weer. En weer ging hij achter ons aan, tot we in de buurt van zijn aanvallers kwamen. Dat vertrouwde hij niet en we zagen hem niet meer. Maar toen we in de bewoonde wereld kwamen was hij er ineens weer. Kennelijk een grote omweg gemaakt en de andere honden ontweken......
Ons hotel heeft wifi, maar alleen in de hal. Meestal ga ik daar zo rond 6 uur even zitten, haal de mail op en kijk naar de weersverwachting. Dan maak ik mijn blogje op de kamer en ga weer terug naar de hal om dat weg te sturen. Ik zet er nu even een fotootje van de hal bij, kunnen jullie zien waar ik zit. En dat mannetje is  Bregt, alleen schrijf je dat anders,een belgische animator van het animatieteam. Aardige jongen. Hij heeft ook nog een collega, Rivea, uit de achterhoek, een superboerin dus. Graafschap....nou dan weet je het wel

Zwembad

Beloofde ik gisteren foto's van het zwembad en aanverwante artkelen dan gaan we nu de belofte inlossen. Tot vandaag was het rustig bij het zwembad, maar nu in grote delen van Europa de vakanties los gebarsten zijn is het gedaan met de rust. Er zij hier 2 zwembaden, 1 voor iedereen en 1 alleen voor volwassenen. Maar de kinderen houden zich daar niet aan, met als gevolg dat het een gekwetter en geschreeuw van jewelste is. Ik heb nu alleen maar foto's van het volwassenenzwembad gemaakt, vanochtend toen het nog rustig was.
Na het ontbijt hebben we eerst ons ochtendwandelingetje gemaakt. Nu de andere kant op en daarna links af, van de weg af. Al snel kwamen we in een dorpje terecht, waarvan we niet wisten dat dat daar lag. Armoedige huisjes afgewisseld door luxe bungalows en grote huizen. De weg ernaar toe is een ramp, vol kuilen en steenslag. En af en toe een winkeltje, vaak niet meer dan 2 vierkante meter groot, waar vanalles verkocht wordt. We gaan direct eens wat geld wisselen om zodoende wat dirhams te verkrijgen. Dan kunnen we ook eens wat kopen. Wat weet ik nog niet maar dat zien we wel.
Gisteravond was er, ter gelegenheid van Sint Valentijn een prachtig versierd buffet, waarvan vooral het dessertgedeelte bijzonder uitbundig was met aarbeien, aardbeientaarten en mooi versierde valentijntaarten. Heel lekker allemaal. En de wijn is ook prima, dus we vermaken ons hier uitstekend.

Onverrichte zaken

Wilde we vandaag eigenlijk naar Karramech (het hotel heeft een shuttle busje wat je er heen brengt) bleek gisteren op weeronline dat het vandaag prachtig weer zou worden. En bij het opstaan bleek dat ook zo te zijn. En de verwachting was 23 graden, te warm in de stad rond te lopen, vonden wij. Dus na het ontbijt eerst maar onze ochtendwandeling gemaakt en toen voelden we het al: warmer dan gisteren. Toen heb ik nog een tijd de fleecetrui aangehouden, maar die had ik nu al snel uit.  Maar heerlijk gewandeld, wetend dat jullie waarschijnlijk in de sneeuw rond zouden wentelen. Wat voor weer het bij de Amerikanen is weten we niet, maar dat hopen we gauw te horen. Na de wandeling even op het terras van het hotel wat gedronken en daarna spullen gepakt en naar het zwembad getogen. Daar was het goed uit houden. Ik zal morgen even wat foto's maken van het zwembad en die morgen op het blog zetten dan kunnen jullie daar van genieten. Wat bij de preview van het weer van morgen zazg ik dat het morgen ook weer warm zou worden, nog warmer dan vandaag. Dus blijven we wel hier, later in de week zou het minder worden, dus dan gaan we wel naar Karramech.........
Even wat info over het eten. Gisteravond was het marrokaanse avond, met veel tajines, dat zijn stoofpotten met vlees of kip, met allerlei groenten er doorverwerkt. Ze hebben er van die speciale aandewerkpotten voor, die naar boven taps toelopen. We willen nog een keer een kookcursus van een ochtend doen in het hotel waar ze je leren hoe je dat moet maken. Maar dat horen jullie nog wel......

Gapen en kamelen

Vanochtend na het ontbijt hebben. we een wandeling gemaakt. Het hotel uit en rechtsaf, als jullie snappen wat ik bedoel. Kamelenfarms, waar de kamelen buiten werden gezet voor de toeristen. Eigenlijk zijn het geen kamelen maar dromedarissen. Quads (van die open brommers op 4 wielen) stonden te huur, maar allengs werd de weg stiller en kwamen we steeds meer in de onbewoonde wereld. Nog een keer een hotel, ver van de weg, dus nog meer in de bushbush dan wij zitten met ons hotel en daarna sporadisch een huis. Regelmatig een herder met een zooi schapen. En in de verte de besneeuwde toppen van het Atlasgebergte. Dat was een magnifique gezicht, volgende keer neem ik een fototoestel mee om dat vast te leggen. En m'n tablet neem ik nog een keer mee, dan kan ik daar ook wat foto's mee maken en op de KannieNalenblog zetten. Ik moet eens op zoek naar een dingsigheidje waarmee ik foto's van mijn Nacon op mijn tablet kan zetten, dan zou alles een stuk makkelijker maken. Dus helaas geen foto vandaag. Morgen willen we naar de stad, naar Karramech. Dat kan vanuit het hotel, die hebben een bus en zetten je midden in de stad af.

All aboard

Vanochtend om 2:28 uur ging de wekker af. De KannieBaal was nog bijkans bewusteloos, maar hij moest toch z'n warme bedje uit. Onder de douche om wakker te worden, aankleden en de laatste spullen in de koffer proppen  en even over drieën gingen we, met een temperutuur van min 5, op weg naar Hipschol. Daar de voiture op het lang parkeer gedeelte gezet en met de bus verder gegaan. Ingecheckt en plaatsje aan het raam geregeld en dan maar wachten. Vliegtuig ging op tijd en een paar uur later stonden op de luchthaven van Karramech. Lange rij met veel wachten om een stempel in ons paspoort te krijgen en toe op zoek naar de bus die ons naar het hotel zou brengen. Rond 11 uur waren we in hotel, kamer gekregen en toen zijn we wat gaan rondlopen. Heerlijk weertje, zonnetje en zo'n 20 graden.....kijk, daar doe je het allemaal voor. Om half één gelunched en daarna plekje bij zwembad gezocht met een ligbedje. Wat gelezen, maar prompt in slaap gevallen.....heerlijk allemaal. Heb net gecheckt dat er wifi is dus ga zo dit bericht de wereld in slingeren. Met een foto vanaf ons balkon. In de verte het Atlasgebergte.

Sniw

Komt de KannieBaal vanochtend naar beneden, ligt de tuin weer helemaal vol met die witte troep. Dat wilde ik gisteren schrijven en dat was ook zo (van die witte troep) maar dat kwam er verder niet meer van. Waarom, dat weet een eenvoudige KannieBaal niet, maar hij heeft al eens eerder gezegd dat er meer is wat hij niet weet dan wel weet. Maar toen kregen we nog foto's uit Amerika en die zagen er nog sniwweriger uit dan de foto die hij van de tuin maakte. Dus zet ik alles hieronder neer: de foto van de eigen tuin en de foto uit Amerika. Want de heren die door Amerika zwerven hebben het zwaar gehad met de sneeuw. Maar alles is goeg gegaan en ik moest iedereen de groeten doen. Bij deze dus. Morgen gaan we naar onze tante in Marokko of daaromtrent en gaan we eens kijken of we daar nog wat leuks gaan zien. Dat zal ik daar vandaan proberen te melden, maar misschien doen we dat ook wel via de mail. Maar dat merken we wel en jullie dus ook.

Auto

De KannieBaal was vanmorgen in Leiden, want we moesten oppassen op het kleine meneertje en mevrouwtje. En daar was vlak om de hoek een Epolgarage. Nu had de KannieBaal laatst een foto gezien van een Mocca (hoe verzin je zo'n naam, maar dat terzijde) en dat leek hem wel wat. Dus met buggy en inhoud naar de garage. Ze hadden hem niet binnen staan, alleen buiten. Maar omdat de KannieBaal een automaat wil, gaat dat feest niet door omdat hij dan ook  een diesel moet nemen. En daar heeft de KannieBaal niets aan. Daarnaast is hij ook nog eens veel te duur. Maar een gaaf autootje is het wel. Nu gaan we naar de Kai kijken, want dat schijnt een auto te zijn die vaak langs de kant stil staat. Althans....dat hebben wij van horen zeggen.
Maar dat wordt volgende week, alhoewel daar ook weer twijfels over zijn omdat er poffers gekakt moeten worden.
Uit Amerika zijn nog geen berichten te melden dus daar zal alles wel goed gaan

Twijfels

De KannieBaal weet het even niet. Moet hij nu vertellen over de smakelijke hap of over de amerikaanse reizigers? Welnu laten we het allebei maar doen, dan hebben we ook wat te vertellen. Gisteren zei ik al dat we geen zin hadden om te koken en dat we vernomen hadden dat in Bafé Coeien op de woensdag indisch eten was. Dus geen gehaktdag maar serieus indisch eten. Dat wilden we wel eens proberen. Een wijntje vooraf en we kregen dus een nasi rames, ofwel een nasi met verschillend gerechten. Dat waren eieren telor, rendang, sambal goreng boontjes en kip met prei. En nog een schaaltje met fruit in zoetzure saus, pindarotsen (zonder chocolala) en een soort atjar. Dat was bijzonder smakelijk allemaal, we hebben onderling nog wat uitgeruild, omdat de eieren wat pedis waren en de hoeveelheid was zodanig dat er nog een klein beetje overbleef. En dat voor €30,=, daar kan je zelf niet voor koken.
En uit Amerika kregen we foto's van walvissen. Onze wereldreizigers die daar verblijven hadden een whalespotting-tripje gemaakt en stuurden wat foto's. Ik zal even proberen die foto's hier neer te zetten, alsmede een foto van de SUV waarmee ze rond rijden.
Zo te zien is dat allemaal gelukt dus die staan hieronder.

Update: 1 foto verwijderd, daar stonden toch wat te veel privacy-gevoelige gegevens op en dat wil de KannieBaal niet, zoals jullie weten. Geen namen, geen foto's met herkenbare personen en geen reacties plaatsen......Het leven is al ingewikkeld genoeg.

Toevoeging

Komt er gelijk commentaar vanuit Amerika. Dat het daar mooier is dan Woordnijk. Omdat er bergen zijn. En het strand witter en de zee blauwer. Met een foto als bewijs. Nou voouit dan maar. Hier is het bewijs: het is daar hoger, witter en blauwer en het gras is ook nog groener

Toch verder

Vandaag kregen wij weer een foto uit Amerika (Amerika, Amerika....driemaal in de rondte van je hopsasa, zingen wij altijd met het kleine meneertje en mevrouwtje) en dat was een foto van een zonsondergang. Nu viel het niet mee om die foto van de Instagram te jatten, want die willen dat niet. (Instagram kun je gebruiken om foto's in je tweets op twitter te publiceren). Maar de KannieBaal had weer geen zin om Instagram te installeren. Dus via een omweg een screencapture gemaakt en die in de blogger gezet. Zo komen we er ook wel.....
Enfin, de foto van de zonsondergang van Santa Monica doet in de verre verte wel denken aan een zonsondergang in bijvoorbeeld Woordnijk, maar toch niet helemaal. Want je ziet wel degelijk een voorgrond die sterk doet denken aan.........Santa Monica. Alhoewel de KanniBaal daar nog nooit geweest is, heeft hij toch een stille hoop dit eens te mogen zien.
Omdat mevrouw J. geen zin had om te koken en de KannieBaal ook niet gaan we straks indisch eten bij Jan H.Nu vertrouw ik Jan H. best wel, maar ik hoop wel dat hij dat niet zelf gekookt heeft. Jan H. ziet er meer uit van opeten dan van eten maken, za'k maar zeggen. Maar morgen zal de KannieBaal er alles over vertellen en ook of hij het aan of afraad.

Where do I begin?

Gaan we het toch weer eens proberen met de Blogger en de KannieBaal? Te lang stilstaan is ook niet goed dus laten we het maar proberen. Uiteindelijk was het lollig en het gaf de KannieBaal inzicht in zijn eigen leven. En aangezien we nu over een tablet beschikken is het ook makkelijker om te bloggen dan voorheen. Want toen moest ik altijd naar boven om achter de pc te kruipen en nu kunnen we gewoon als couchpotato blijven zitten. Wat zo zijn voordelen heeft.
Alleen hebben we nu weer wat andere problemen, bijvoorbeeld met een plaatje erbij zetten. Hoe gaan we dat aanpakken? Welnu, dat zijn zaken die de KannieBaal eens rustig uit gaat zoeken want we hebben nu ook een ander scherm waar je niet zo makkelijk kan switchen naar een andere webpagina. Maar de KannieBaal heeft voor hetere vuren gestaan, dus dit gaan we ook oplossen. Overigens kreeg de KannieBaal een foto van een tram in San Francisco, met op de achterzijde een stukje nederlandse historie.  De maker van de foto zwerft nu ergens door San Francisco of wellicht is hij nu al verder getrokken, dat horen we nog wel. We gaan straks die foto hier bij plaatsen. Dan snappen jullie wel wat ik bedoel.....

Allen is nu nog niet duidelijk waar die foto precies komt te staan. Ik zou graag willen dat die na "ik bedoel......" en de vorige zin komt te staan maar dat is geen garantie, merk ik nu ik zo bezig met de android blogger. Het valt allemaal niet mee!
De KannieBaal heeft het even uitgezocht, maar zoals jullie zelf ook zien staat de foto onderaan. Dit wetend zullen we daar rekening mee houden.