Een blog over werkelijk niets. Geen uitgewerkte onderwerpen, geen beschouwingen, geen diepgang.
Geen blog vandaag, de KannieBaal heeft het veel te druk met inpakken. Één koffer is al klaar, de ander doen we morgenochtend wel. Na het ontbijt gaan we nog een uurtje in de zon zitten en dan gaan we om half 12 klaar staan voor de bus naar het vliegveld. Tussenlanding op Las Palmas, dus een lange reis. Tegen elven morgenavond thuis, hopen we........
Ons hotel ligt aan de barranco del ingles. Een barranco is een soort kloof of ravijn, die in zee uitkomt. De kust van Renetief heeft veel van die barranco's en tussen die barranco heb je dus een soort bergen. Bergen en daartussen kloven. Hele mooie kust en erg interessant gebied. Mevrouw J. en de KannieBaal gingen vanmiddag wandelen, het werd bewolkt dus bij het zwembad blijven zitten had geen zin. En dan loop je van de ene barranco naar de andere. Aan het eind van een barranco, op zeeniveau dus, heb je veelal dorpjes. En ook cafeetjes en restaurantjes. Mooie visrestaurants, waar de verse vis in vitrines ligt uitgestald en die zo voor je in de pan gelegd wordt. Het is dat we hier al te veel eten, anders hadden we zo een maaltje vis besteld. Maar we gingen dus wandelen, om die extra kilo's er af te lopen. Bij het volgende dorpje omhoog geklommen en dan sta je dus hoog boven zee. Dit eiland is natuurlijk één groot vulkanisch gebied en dat zie je overal terug, in de aarde, roetzwart en de steensoorten van de rotsen. En overal stenen, zwarte ronde stenen, met gaatjes erin, gestolde lava feitelijk. Ik zal morgen zo'n steen meenemen en op de foto zetten. Maar het was een prachtige wandeling, we vermaken ons hier uitstekend. Nog een hele dag te gaan en een ochtend. Dan zit het er helaas weer op.
Het hotel heeft een busje. Bij de receptie kan je daar kaartjes voor halen. Dan brengt dat busje je, geheel gratis en voor niets en niemendal, naar Playa de las Americas. En als je dan 's middags weer klaar staat brengt het busje je weer terug naar het hotel. Maar dat hebben we dus niet gedaan. Mevrouw J. had een idee, zei ze. Als we nu eens heen gaan met dat busje......dan lopen we terug. Volgens haar was dat best te doen. Dus vanochtend voor het ontbijt kaartjes gehaald, toen ontbeten en daarna de wandelschoenen aangedaan. Met het busje mee naar het strand van de amerikanen. Dat was best een eind rijden, dus de KannieBaal vreesde met grote vrezen. Maar ja...wie aap zegt moet ook beest vangen of zoiets. Dus daar uitgestapt en toen maar gaan lopen. Zolang we de zee maar aan de linkerhand hielden kon er weinig fout gaan, meende mevrouw J. Af en toe een bankje in de schaduw, een fotootje maken en een slokje water en dan maar weer verder. En op een gegeven moment zagen we ons hotel in de verte liggen. De KannieBaal slaakte een zicht van verlichting, we gingen het halen. Nog een terrasje met wat drinken en toen het laatste stukje. Daarna lekker bij het zwembad liggen uitrusten. Goed plan van mevrouw J........
Maar niet voor ons. In de lift hing een plakkaat dat het avondeten was vervroegd van 18:00 tot 20:00 uur. Normaal gesproken gaan wij om half acht eten, maar dat ging dus niet door, want om nu het eten in een half uurtje naar binnen te werken.....dat gaat te ver. Er zijn grenzen, nietwaar?
Gelukkig kwamen we er op tijd achter en hebben we onze plannen voor vandaag wat gewijzigd. We gingen steeds om 3 uur wandelen, gingen ergens op een terrasje zitten en aten iets simpels als een tuna-sandwich met een colaatje en gingen dan weer verder. Dat wandelen hebben we wel gedaan, maar iets simpels eten hebben we maar geskipt. En toch maar om 18:00 uur gaan eten. De reden voor deze verandering is het kerstdiner van het personeel. Alles staat klaar de discolichten knipperen al en de tafels zijn gedekt. Volgens Suzanna, onze serveerster, is het eten heel bijzonder, ze keek er helemaal naar uit. Ik zal zo een foto maken, als ze zitten te eten, misschien dat het lukt om dat vast te leggen. En ze gingen ook nog dansen, vertelde ze. Nou, wij gaan kijken......van boven af natuurlijk.
Het begint een beetje saai te worden hier, maar het was wederom schitterend weer hier. Te warm om veel te doen, dus hebben we onze plekjes bij het zwembad opnieuw ingenomen. Gelezen, geluierd en gezwommen. En tegen 3 uur een stevige wandeling langs de kust. En bij terugkomst nog even staan kijken naar de parapenters die hier op het strand landen. Soms hangen we een stuk of 10 in de lucht, helemaal ingepakt in een zak hangen ze onder hun vliegende matras. Ik denk dat ze er wel een uur over doen om beneden te komen, vandaar dat ze zich inpakken, want ze verdwijnen soms echt in de wolken. Inmiddels is het avond en donker buiten en voor het eerst zien we lichtjes op het eiland La Gomera branden.Ik zal er zo een foto van maken en die hieronder neerzetten. Of dat echt gaat lukken weet ik niet, maar dat zien we wel. Na het diner van vanavond ook nog even naar een verkoper van magic pennen staan kijken. Mooie tekening van hem gekregen, zie ook hieronder.
Gisteren was het prachtig, vandaag was het nog mooier. Strak blauwe lucht, geen wolkje te zien. Wel de besneeuwde top van de Pico del Teide, die net boven de bergen uitpiept (zal daar morgen een foto van maken) was vandaag goed te zien. En de contouren van La Gomera zijn ook goed te zien, dus blijkbaar wordt het steeds helderder. Een foto van La Gomera staat onderaan. Daar willen we graag eens naar toe, maar dat kan alleen vanuit Tenerief en dan moet je met de boot verder. Dat is dus een behoorlijke reis en iets voor het voorjaar. Volgend jaar of het jaar erop wellicht. Maar er staan nog veel bestemmingen op ons lijstje...... Enfin, terug naar vandaag. Zwembad weer dus, de KannieBaal heeft zelfs gezwommen vandaag. Mevrouw J. wel 3 keer, maar de KannieBaal heeft het bij 1 keer gehouden. Je moet uiteindelijk niet overdrijven, nietwaar? Tegen 3 uur vertrokken voor een wandeling langs de kust. Veel parapenters gezien, die vlak bij het hotel de landingsbaan hebben, kennelijk een goede plek voor de landing. Er staat zelfs een windvaan om de windsnelheid en richting aan te geven. Mexicaanse avond in het restaurant met een heuse chocolade fontein. Maar dat hebben we aan ons voorbij laten gaan. Kortom.....een lekker dagje!
Vanochtend bij het ontwaken werd duidelijk dat het een prachtige dag ging worden. Onbewolkt en een heerlijk zonnetje. Na het ontbijt een lekker plekje bij het zwembad opgezocht en lekker liggen lezen. Mevrouw J. heeft gezwommen, de KannieBaal vond het nog te koud voor dat soort dingen. Rond een uur of twee zijn we gaan wandelen langs de zee, er ligt daar een soort wandelpad. Soms is dat helemaal verdwenen, het heeft hier de afgelopen week hard geregend en daar zie je de sporen van. Op een gegeven moment een terrasje opgezocht voor een drankje en wat te eten en toen weer verder gelopen. Bij de terugkomst in het hotel toch maar besloten om weer bij het zwembad te gaan zitten, het was nog heerlijk weer, tot het fris ging worden en toen hebben we ons balkon opgezocht. Foto's gemaakt van ondergaande zon en papapenters die vlak bij het hotel landen. Zie hieronder.
Minstens 15 kilo van het eten vanavond......grapje natuurlijk. We zijn aangekomen op Renetief, mevrouw J. met in haar kielzog de KannieBaal. Vanochtend vroeg door de Amerikaanse Deen naar Schipshol gebracht en daar overgestapt op het vliegtuig naar Renetief. Iets meer dan 4 uur vliegen, dus da's wel een aardige zit, maar goed te doen. En vandaar met de bus naar het hotel gebracht. Daar kregen we een kamer met één bed, met zo'n matras die aan elkaar zit, dus als de één zich omdraait, stuitert de ander ook mee. Dat gingen we dus niet doen, temeer daar mevrouw J. pas nog in een mail naar het hotel had gevraagd om 2 losse bedden. Maar dat had wat voeten in de aarde, uiteindelijk kregen we een free upgrade naar een grote kamer met 2 losse bedden. Goed geregeld dus van het hotel, daar zijn we blij mee. En omdat het lekker weer was zijn we lekker gaan lopen, langs de kust loopt een pad, naar....verderop eigenlijk. En toen kwamen we een cafeetje tegen en de KannieBaal had dorst als een makreel, dus fluks een grote bier gevraagd en een colaatje voor mevrouw J. en daar zaten we.....prinsheerlijk uit te kijken over de zee, in de verte, nauwelijk zichtbaar door de lage bewolking lag La Gomera, visserbootjes gingen langs en de KannieBaal zat heerlijk in zijn camisooltje. Nauwelijk voor te stellen als je 's morgens vertrokken bent met een dikke jas aan. Morgen zal ik wat foto's maken vanaf ons balkon, nu moeten jullie het doen met een foto die ik op Schipshol maakte.
Lekker uitgeslapen vanmorgen, geen wake-up call tenminste. Rustig aangedaan met een kopje koffie en wat joggurt. Zo tegen tienen de deur uitgegaan en met de BBB ( Big Blue Bus) naar de stad gereden. Kosten van een kaartje? Één dollar voor twee personen. omdat we boven de 60 zijn. Vlak bij de pier uitgestapt en naar het strand gegaan. Lekker een tijdje op het strand gezeten en gekeken wat er allemaal voor vreemde amerikanen rondlopen. Wat verder op op een terrasje gaan zitten en wat gedronken. Prachtig strand met een fietspad en wandelpad er achter. Mooie strandhuizen, maar de zee is wel een eindje weg. En toen op weg gegaan naar de Getty villa waar mevrouw J. kaartjes voor had geregeld. Maar op één of andere manier ging het niet goed met de route en kwamen we in een wijk terecht die steeds verder van zee af liep. Hoe het ook zij, we konden het niet vinden en toen we een dame vroegen of ze wist waar het was rolde ze met haar ogen en zei dat het nog een heel eind lopen was.Via haar aanwijzingen kwamen we wel weer op het strand. Maar onze toegangstijd was verstreken dus hebben we de zoektocht maar opgegeven. Wat gegeten en weer terug gelopen naar de pier. In een winkelcentrum nog naar electronicawinkels gezocht maar die waren er ook niet. En de BestBuy winkel die we zochten zat in een andere buurt. Uiteindelijk weer met de BBB terug gereden naar het hotel. Wat een uitgestrekte stad is dat LA. Vanavond wat in het hotel gegeten en nu zit de KannieBaal op de kamer zijn blogje te maken. Met een wijntje erbij. Straks slapen en morgen koffers pakken en tegen twaalfen naar het vliegveld. Dat kunnen we uit ons raam zien liggen, kijk maar....
Voor ons hotel in LA staat een kunsteerk. Dat verandert steeds van kleur en is grappig om te zien. De KannieBaal heeft even een paar foto's gemaakt, zodat jullie dat kunnen zien.
Vanmorgen SD verlaten en op weg gegaan naar LA. Rond 12 uur waren we daar. Direct begonnen met de stadstour en verschillende plekken in LA bezocht. Eerst naar Beverly Hills met prachtige huizen. Er werd een kunstmarkt opgebouwd die morgen open zou gaan, dus wat dat betreft waren we een dag te vroeg. In een andere wijk konden we lunchen en daarna door naar de Sunset Boulevard, Hollywood letters in de bergen en de wok of feem ofwel de straat met allemaal sterren in de stoep met namen van sterren dus. De KannieBaal is daar niet zo goed in, mevrouw J. ook niet maar we ontdekten wel Mikkie Mous en Zsa Zsa, de kakkerlak van Puk van de Petteflet. Ook de sterren van Broes Lie en Klen Miller kende de KannieBaal wel. Daarna nog naar een mexicaans marktje en het oudste huis van LA. En daarna werden we naar het hotel Radisson Lax gereden en was de rondreis voorbij. Afscheid genomen van Broes de chauffeur, een hele beste knakker en van Dirk de reisleider, ook een prima knakker. Prachtige kamer hebben we gekregen op de zevende verdieping, ik zal morgen even een foto maken bij daglicht. Morgen gaan we op eigen gelegenheid nog wat in LA rondkijken, maar dat zal niet lang duren denk ik zo. We zijn aardig moe geworden van het vroege opstaan, toch redelijk laat naar bed en de vele, vele enerverende dagen met fantastische natuurverschijnselen. We zijn blij dat we deze reis gemaakt hebben. Bij vertrek zag het er door de shutdown donker uit. Dat is toch nog aardig meegevallen, alleen Yosimity en Death Valley werden niet wat we voorgeschoteld hadden gekregen. Soms zit het mee, soms zit het tegen, zullen we maar denken.......
Vanmorgen half acht opgestaan. Koffie gemaakt en wat gegeten en toen met de bus de city tour doen in SD. Eerst zijn we naar Coronado geweest, het strand en het militaire vliegveld. Sinter Diejego is een grote marine stad, de Navy Seals zitten hier en er liggen 2 vliegdekschepen. Bij Coronado is een schitterend hotel, met kamers met prachtige veranda's. Kosten zomaar $ 3000,= per nacht, maar er zijn ook wel goedkopere kamers. Even naar binnen gelopen om van het toilet gebruik te maken, dat was al heel deftig. Doorgereden naar de haven waar de Midway ligt, een uit de vaart gehaald vliegdekschip, nu een soort museumschip geworden. Even er langs gelopen, machtig....wat een gevaarte. Daarna naar een ander plekje gereden waar we foto's konden maken van de skyline van SD. Verder naar het Balbao Park (in 1915 heeft men daar de wereldtentoonstelling gehouden zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Panama-California_Exposition ) waar we een plattegrond hebben gehaald van de stad. Prachtig park waar we even hebben rondgelopen. Toen naar de Old Town, een soort openluchtmeseum van oude gebouwen uit SD. Grappig allemaal, oude stallen met postkoetsen van Wells Fargo, oude winkeltjes, sigarenwinkels en oude saloons. Veel restaurantjes en andere eetgelegenheden. Toen we terug naar het hotel. We stonden even in dubio of we weer terug zouden gaan naar het strand, maar de KannieBaal had geen zin meer om te lopen. Het was fantastisch weer, maar het strand ver weg. En we hadden een zwembad bij het hotel, er zat geen hond, dus we zijn daar neergestreken. Goede plekjes uitgezocht, wat te eten besteld en heerlijk gezwommen. Dutje gedaan en wat met andere reisgenoten gekletst die ook het zwembad opgezocht hadden. Vanavond uit eten geweest en morgen gaan we naar Los Angelos. Het einde nadert.
Vanmorgen hoefden we niet zo vroeg op te staan, pas om half acht kwam de wake-up call. Ontbeten op ons terrasje met een yoghurtje en koffie en toen naar de bus. Een lange reis voor de boeg met weinig interessante zaken van zo'n 600 kilometer. Zitten, wat lezen, dutje doen, ipad opladen (dat kan in de bus, bij elke stoel zit een aansluiting voor een stopkontakt. Met de internationale stekker die we bij ons hebben, kun je batterijen, ipads, telefoons en dergelijke opladen. Reuze handig. Er is zelfs een internet aansluiting, maar die is zo traag dat de KannieBaal dat opgegeven heeft) naar buiten kijken, dat zijn de opwindende zaken van zo'n dag. Gestopt bij een benzinestation voor koffie zo tegen elven. Wij hoeven geen koffie, slappe handel, dus we lopen wat rond. Tussen de middag worden we vaak naar een plek gebracht waar een aantal restaurantjes bij elkaar zitten. Meestal een groot winkelcentrum. Dit keer hebben we bij Mimi's gelunched. Verrassend lekker, een tunasandwich met salade en een bakje vers fruit, dat zullen we onthouden. Daarna weer rijden tot we zo tegen 4 uur nog een stop in een park hebben gehouden. Een voorbijganger werd gestrikt om een groepsfoto te maken met de bus als achtergrond. Die krijgen we later via de mail, heeft Derk, onze reisleider toegezegd. En toen door naar Sinter Diejego, waar we in het Wyndham Garden Hotel zitten. Een kamer met schuifdeuren en een heuze bank, waar we samen op zitten. Mevrouw J. leest nu de (oude) krant, terwijl de KannieBaal zijn blogje schrijft. We hebben wat te eten en te drinken gehaald in de supermarkt hier om de hoek, straks nog een wijntje en morgenochtend een stadstour. 's Middags zijn we vrij, waarschijnlijk gaan we wat bij het strand kijken, maar dat weten we nog niet. Ohja, onderweg vreemde rotsformaties waar de KannieBaal een foto van heeft gemaakt. Vanuit de rijdende bus dus de voorgrond is wat wazig door de snelheid.
Vanmorgen kwam de wake-up call weer ijselijk vroeg, om 6 uur stond de KannieBaal weer naast zijn bed. Douchen, aankleden en ontbijten en toen naar de bus. Mevrouw J. bleef thuis, koffer weer in orde brengen en boodschappen doen voor de lunch. En de KannieBaal? Die werd naar het vliegveld gebracht. Met de Grand Canyon Airlines zou hij een vlucht over de Grand Canyon gaan maken. Ruim op tijd waren we bij het vliegveld, in de bus moesten we ons gewicht opgeven voor een goede verdeling van het gewicht in het vliegtuig. Op het vliegveld kregen we een echte boardingpass en tot zijn grote vreugde zat de KannieBaal op stoel 2A, hetgeen betekende dat hij aan het raam zat. Er zijn drie stoelen naast elkaar, 2 aan het raam en ééntje moet dus in het midden zitten en dat zijn natuurlijk de mindere plekken. Na de kortste veiligheidsinstructies die de KannieBaal ooit heeft meegemaakt ( het duurde nog niet eens een minuut) waren we klaar voor vertrek. Een korte aanloop van de Havilland Twin Otter en we waren in de lucht. Op de koptelefoon konden we kiezen voor uitleg, zelfs in het nederlands, over de GC en de vliegmaatschappij waar we mee vlogen. En dan maar uit het raampje kijken. Fantastisch natuurlijk om zo over de canyon te vliegen, beneden zag je af en toe helicopters vliegen, die blijven een stuk lager, af en toe de schaduw van het vliegtuig zelf. Na drie kwartier ( en de tijd vloog om) werd de daling ingezet en kwamen we weer terug op de aarde. Een fantastische ervaring rijker. Voor vertrek was de KannieBaal nog gefotografeerd met de piloot en die foto hing klaar in de vertrekhal. Maar de KannieBaal zag er erg sukkelig uit (zoals gebruikelijk natuurlijk) dus dat bespaarde hem weer 20 dollaren. Weer terug met de bus naar het hotel, mevrouw J. en de koffers opgehaald en toen weer verder. Naar de Green Canyon, die inderdaad erg groen was, maar een flauwe afspiegeling was van de GC en maar heel klein. In Sedona de boterhammen opgegeten die mevrouw J. gekocht had en in het dorp rond gelopen. Weer verder, naar de cactussen gekeken en nu zitten we in Scottsdale in het hotel Cottonwoods. De natuurparken zijn op, we hebben nog wat steden te gaan, maar daar vertellen we morgen wel over. Zojuist bij de mexicaan gegeten, nu nog een neut en dan snurken. We hoeven niet zo heel vroeg op. Jullie liggen nog op 1 oor aan de tijd te zien.
Het kan niet op, lijkt het wel, de ene superdag volgt de andere op. Vanmorgen vroeg uit de veren, we hoefden nog niet de koffers naar de bus te brengen, dat kwam later wel. Met de bus 500 meter verder gebracht en daar stonden open jeeps te wachten. Daarmee werden we naar de Antelope Canyon gebracht. Daar uitgestapt en toen die canyon in. Nou...goegel daar maar eens op, dan vind je vast prachtige afbeeldingen. Werkelijk schitterend uitgeslepen rots formaties, heel glad, maar ook heel grillig. Prachtige uitleg van een Navajo indiaan, alleen verstond de KannieBaal daar weinig van. Maar schitterend om te zien. De hele kloof is zo'n 500 meter lang, heel hoog en soms heel nauw.. Daarna terug naar het hotel, koffers gehaald en met de bus verder naar de Horse Shoe Bend. Dat is een kronkel in de Colorado rivier in de vorm van een hoefijzer. IJzingwekkend hoog en helemaal beneden zie je dan de rivier. Bootjes met mensen erop, nog kleiner dan mieren. En toen gingen we op weg naar de Grote Canyon. Eerst gelunched bij de indianen (dit hele gebied is allemaal indianenreservaat, dat hebben ze gekregen als een soort genoegdoening omdat de blanken ze uit hun eigen land hebben verdreven). We gingen naar de Bright Angel Lodge. Daar konden we overstappen op busjes van het reservaat. Dan wordt je een stuk de route verderop gereden en kan je terug lopen. Wij zijn bij Hopi Point uitgestapt. Achteraf hadden we nog 1 halte verder moeten gaan want dan hadden we naar het condornest kunnen kijken bij Mohave Point. Maar goed....vanaf Hopi terug gelopen, langs Powell Point, Maricopa Point en verder naar Trailview Overlook. Daar zie je beneden allemaal paden lopen, er staan ook hutten waar je kunt overnachten. Je moet namelijk een ontzettend eind naar beneden afdalen en je loopt niet zomaar weer naar boven. Maar het was een schitterende wandeling, prima te lopen, met fantastiese vergezichten. Wij hebben thuis nog een afgeschreven fotoboek van de bieb, daar zullen we met andere ogen naar kijken. Nu zitten we in Flagstaff en hebben we de laatste hindernis genomen. Op onverklaarbare wijze is de koffer van mevrouw J. op slot geraakt en is de code gewijzigd. Wat we ook geprobeerd hebben, met geen mogelijkheid kregen we de koffer open. Heel beroerd, temeer omdat onze devices daar in zaten. En zonder device kan de KannieBaal geen Kanniebalenblog maken. Maar met bruut geweld is het gelukt om de koffer open te krijgen. Hij kan nog wel dicht, maar niet meer op slot. Maar dat is van later zorg, mevrouw J. kan weer bij de schone kleren
Vanochtend vroeg vertrokken, na een aardig ontbijtje in de Quality Inn. Richting Monumenten Vallei, maar eerst zijn we langs de Hooverdam geweest. In het informatiecentrum rondgekeken en toen over de brug lopen. Mevrouw J. had daar niet zo'n zin in, gezien haar ervaringen met de GoudenGatBrug, dus die heeft zich per bus over de brug laten rijden. Het was inderdaad erg hoog, maar de KannieBaal heeft al aardig wat "hoogtevaringen" opgedaan deze dagen, dus had hij er niet zo'n last van. Daarbij zat er een hoog en stevig hek voor, dus geen enkel risico. De Coloradorivier, want daar gaat het hier om, wringt zich op deze plaats door een smalle kloof en dat was de aanleiding om hier een dam aan te leggen om zo elektriciteit op te wekken. Interessant dus. Daarna een lange rit naar Monument Valley, waar we om 3 uur met open busje, bestuurd door een Navajo indiaanse, door dit park hebben gescheurd. Letterlijk, want af toe zette deze dame er, onder luid gehiho, stevig de sokken in. Must be a male driver, zei ze dan als er weer een auto te langzaam naar haar zin reed en ze er voorbij scheurde. Maar ze vertelde ook verhalen, over gebruiken van haar stam, bij geboorte en dood en op een gegeven moment stonden we naar een paar enorme rotsen te kijken toen ze een indiaans liedje ging zingen. Ze vertelde wel waar het over ging maar de KannieBaal stond net te ver weg om dat te verstaan. Maar het was heel aandoenlijk. En Monument Valley is werkelijk adembenemend (dat heb ik al van Bryce gezegd, maar het is nu eenmal zo). Enorme hoge rotsen die ineens uit de grond lijken op te zwellen als asperges uit de koude grond. Daarna weer een lange rit terug en nu zitten we in Page en het beste western hotel aldaar.
Er zijn van die dagen dat je denk: wie ben ik dat ik dit mee mag maken, waar heb ik dit aan verdiend. Het was een superdag. Nee, supersuperdag. Of eigenlijk een supersupersuperdag. Eerst vertrokken uit Laas Vegaas, dat kon geen kwaad. Onderweg bij de walmarkt eten ingeslagen, want lunchen zat er niet in. En toen naar Zion National Park. Dat was dus vandaag voor het eerst open. We kregen een kaart mee, toen we bij Zion Lodge weggingen. Wij kozen voor de Temple of Sinewava. Daar zijn we natuurlijk niet helemaal gekomen, want op een gegeven moment moet je door het water waden en dat was ons te gortig. Dus terug naar het busje, langs de Great White Throne en langs de Wide Bend en bij de Zion Lodge nog even en andere kant op gelopen. Toen moesten we helaas weer met de bus mee. Jullie moeten maar even goegelen op de namen, dan vind je het wel en anders aan HJ vragen, want die heeft daar wel foto's van. Maar ongelooflijk mooi. Toen door naar de Red Canyon, bezoekerscentrum was dicht, maar even rondgekeken en toen weer verder naar de Bryce Canyon National Park, Utah. Ja, wat zal ik daar van zeggen. Adembenemend? Onvoorstelbaar? Ongelooflijk schitterend? Ja, hier zijn eigenlijk geen woorden voor.We zijn van Bryce Point naar Inspiration Point gelopen, ruim drie kilometer. Ongelooflijke vergezichten, letterlijk honderden kilometers ver. En beneden dus die canyon. Ik maak een foto van de folder, dan krijgen jullie een idee, maar op afbeeldingen googelen met deze namen moet voldoende stof opleveren. En tot slot kregen we een gratis diner aangeboden omdat het hotel waar we zouden slapen gesloten was. Geen warm water. Diner dus in Ruby's Inn, een buffet. Best lekker allemaal. En nu slapen, buitengewoon moe.
Vandaag heeft de KannieBaal met mevrouw J. rondgelopen in Laas Vegaas. Kaartjes gekocht voor de bus, zodat we kunnen hoppen en toen naar eindpunt gereden. In Egypte uitgestapt en daar de pyramide bekeken. Met de luchttram naar het volgende hotel, daar weer rondgekeken. Veel gelopen, dus op een gegeven moment maar in de bus gaan zitten om uit te rusten. Toen naar Venetië, naar de gondelvaarders gekeken en naar binnen geweest. Daar hebben ze dus een avondsfeer gemaakt, zodat het lijkt alsof je 's avonds in Venetië rondloopt. En buiten is het San Marcoplein nagemaakt met toren en standbeelden van David en de draak en de leeuw.Je weet niet wat je ziet. Verder naar Rome geweest met het colosseum en naar het Schateiland. Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel, hebben we ons omgekleed en zijn we naar het zwembad gegaan. Vanavond naar de lichtshow in het oude Vegaas. En zojuist de heuglijke mededeling gekregen dat Zion en Bryce Canion open zouden zijn. Alleen moeten we eerder opstaan. Maar dat vinden we niet erg. Oja, we wilden ook nog naar een shoppinmall, maar die kon mevrouw J. niet vinden. Dus helaas geen nieuwe klen voor de KannieBaal......
Vanochtend zijn we uit Bakkersveld vertrokken, richting Het Vegaas. Maar dan moet je eerst door de Doodse Vallei, waar het zomaar 50 graden overdag kan worden. Wel in de zomer en nu is het najaar, dus dan wordt het heerlijk weertje, zo rond de 20 à 25 graden. Wat een schitterende tocht was dat vandaag. De KannieBaal heeft al vele mooie dingen gezien, maar dit komt zeker in de toptien. Ergens op de twaalfde plaats bijvoorbeeld. Ik heb met de Ipet van mevrouw J. even een foto gemaakt, die zal ik hieronder zetten, dan krijgen jullie een beetje een indruk. Rotsen in alle kleuren van de regenboog, grillige formatie, vreemde stapels stenen, je kijkt je ogen uit.
Daarna zijn we doorgereden en uiteindelijk in het vegaas terecht gekomen. En wel in het circus circus hotel. op de 17de verdieping, dus behoorlijk hoog. er zijn 4000 kamers in dit hotel en we hadden dus nog op de 35ste verdieping dterecht kunnen komen. dat is mevrouw j. gelukkig bespaard gebleven..ik doe er nog 2 foto's bij vanuit onze kamer genomen, de eerste bij daglicht, de tweede net genomen. en nu gaan ik snurken want ik heb het end in de bek.
Vanochtend vroeg, na een redelijk gesorteerd ontbijt, vertrokken richting Jossimmittie. Dat was dus dicht, maar we mochten er wel door heen rijden. Nergens stoppen, nergens uitstappen. Ook niet naar die grote sekooja bomen. Dat zat er allemaal niet in. En toen begon het ook nog te sneeuwen, maar dat duurde gelukkig niet lang. Prachtige natuur, maar je wil er graag even aan ruiken en aan voelen. Maar geen sprake van. Op de belangrijke kruisingen waar je naar de bezienswaardigheden kon gaan stonden rangers die elke poging tot ongewenst gedrag de kop indrukten. Dus we moesten het doen met uit het raampje kijken en vandaar wat foto's maken. Wel jammer, maar het is niet anders. Na de lunch ( bij de burgerkoning) zijn we door gereden (ruim 400 kilometer) naar Bakkersveld, waar we nu in het hotel zitten. Bij de Sislie gegeten, nou....dan weet je het wel. Morgen weer vroeg op en het hotel is zo rumoerig als de neten. De KannieBaal kan zij gehoorapparaten uitdoen, maar mevrouw J. heeft daar vast last van. De KannieBaal is even poolshoogte gaan nemen, maar het personeel was met bedden aan het sjouwen. Raar tijdstip van de dag, maar daar zullen ze toch niet de hele nacht mee door gaan??
Vanmorgen hebben we Sinter Francisco verlaten en zijn we naar Monteree gereden. Een deel van de groep ging op walvisjacht, wij gingen naar de Fishermanwarf en later zijn we doorgewandeld naar de CanneryRow. In het verleden stonden daar allemaal fabrieken die sardientjes inblikten. Vlak bij de haven en de fabriek aan zee, dan kon de onbruikbare gedeelten van de sardientjes gelijk de zee ingespoeld worden. Milieuvriendelijk is anders, maar zo ging dat in die tijd. Die fabrieken zijn allemaal dicht en de gebouwen worden voor andere zaken gebruikt, voor zover ze nog bruikbaar zijn. Maar de meesten zijn nog bruikbaar en zijn omgebouwd tot restaurants, outletshops of zoals we gisteren in SF zagen tot museum en speelhal. Ook in Monteree is een fabriek omgebouwd tot tropisch aquarium. We hebben een heel stuk langs de kust gelopen, dolfijnen gezien, zeeleeuwen, maar ook zeehonden die in een soort zeehondenopvang zaten dat bij de universiteit hoorde. Een meneertje die daar ook rondliep vertelde ons er van alles over.
Na de lunch zijn we met de bus verder gereden naar Pebbles Beach en de 17 miles kustweg. Daar hebben we een flink stuk van gereden. Een prachtige kust, maar ook veel huizen langs de kust. Grote, dure huizen van hele rijke knakkers, maar de KannieBaal zou er voor geen goud willen wonen. Inmiddels zitten we in het hotel in Modesto. Morgen zouden we naar het Yosimite Park gaan, maar dat is door die achterlijke jenken gesloten. De reisleider zegt een alternatief plan te hebben, maar de KannieBaal heeft daar weinig vertrouwen in. We zullen het zien.....
Vanochtend, na een uitgebreid ontbijt( bekertje koffie, een kraswantje en een muffin) met de bus de SF rondtour gemaakt. Prachtige huizen hebben ze hier, foto's staan alleen weer op fototoestel, dus daar hebben we voorlopig niet veel aan en een grote chinatown. Hebben we allemaal gezien, evenals de fisherman's wharf. Maar toen gingen we dus naar DE brug. Eerst erover heen en toen aan de andere kant uitstappen. Flesje water bij chauffeur Broes gekocht en toen maar lopen over dat ding. Machtig...... wat een gevaarte. En hoog! Mevrouw J. had behoorlijk last van de hoogte maar ze heeft zich er vrouwmoedig doorheen geslagen. Vervelend is dat er ook fietsers overheen rijden op hetzelfde pad waar wij liepen. De meeste fietsen rustig aan (met een soort doodsangst in de ogen) maar je hebt ook de racefanaten, fluitje in bek, die hard blazend naar de andere kant scheuren. Maar de KannieBaal vond het prachtig op de brug.
Daarna met de bus verder en we zijn bij Pier 39 afgezet. Dat even bekeken, gelunched en de zeeleeuwen bekeken. Wat een geblaf van die beesten en stinken......3 uur in de wind. Heerlijk rondgelopen, bankjes gezeten, gekken en dwazen gekeken en toen met de tram terug naar het hotel. Daarna geld gepind en boodschappen voor morgenochtend gedaan. En vanavond lekker taais gegeten. Mevrouw J. heeft haar portie die over was in de dokkiebek meegekregen.
Maar wat een brug!
Vanochtend o. 4 uur ging die pokkewekker af. Douchen aankleden en koffer dicht doen, laatste spullen erin en op naar Hipschol. Ingechecked en hup de lucht in. Groenland is fantastisch vanuit de lucht, zie hieronder voor een foto, met gletschers, enorme ijsvlaktes enzovoort. Dat hebben we op de lijst gezet, daar gaan we nog eens naar toe. Na de landing moesten we door de immigratiedienst: vingerafdrukken en en foto maarrrrrr...... we mochten het land in. Derk de reisleider stond ons al op te wachten, de bus in en naar het hotel. En toen naar de fishermanswarf, maar we waren ook wel moe. Dus nu liggen we op de kamer, straks gaan we wat eten ( het is hier nu 20 over 6 's avonds en bij jullie 20 over 3 nacht. Slaap lekker allemaal.
Terwijl we wat aan het inpakken zijn, wat aan het opruimen zijn en spullen klaarzetten hebben we wel even tijd om wat losse stukjes op te ruimen. De afgelopen aan de kust waren heerlijk, het enige wat er op aan te merken was was dat daar toch duidelijk de invloeden van de mistral te voelen zijn. Dat hadden we niet gedacht. Maar dit gebied (rond SinterTroppertje dus) hebben we ook wel gezien, daar hoeven we niet meer naar toe. Volgende keer gaan we meer richting Nies, daar zijn nog veel leuke dingen te zien en te doen. Maar we hebben het bij SinterMaxiem erg naar ons zin gehad. Lekker uit eten geweest (het voordeel als je in een hotel zit: je moet wel uit eten want op je hotelkamer kan je geeneens water koken) en veel dorpjes bekeken en prachtige natuur gezien. En de middellandse zee natuurlijk, zo blauw enzo.......
Veel foto's gemaakt, maar die staan dus op het fototoestel en niet op mijn device. Dus wie die wil zien moet maar langs komen. Morgenochtend hebben we nog rust, maar daarna gaan we de auto inladen en de stoelen en andere dingen naar binnen brengen. Maandagochtend rijden, dinsdag thuis. Ook heel lekker.....
Vandaag is onze laatste dag aan de kust. We doen rustig aan, nog even naar het strand, inpakken en drie uur terug rijden. Hoe we dat precies gaan aanpakken is nog niet duidelijk, we zien wel. Dan blijven we nog een paar dagen op de Bompaar. Maandag a.s gaan we rijden, we hebben het hotel al geboekt. In de buurt van Hondenlange of Dudellange of hoe die dorpen daar heten. En dan gaan we dinsdag naar huis. Woensdag hebben we de tijd om uit te ruimen en dat soort dingen en dan gaan we donderdag het kleine meneertje en mevrouwtje uit school ophalen. Nou, daar kijken we naar uit. Ook de ouders zien we dan, daar kijken we ook naar uit. En dinsdag hebben we de amerikaanse deen al gezien, daar kijken we ook naar uit. Maar of hier nu veel berichten gaan verschijnen de komende dagen........ik weet het niet. We zien wel.
Wie dat precies is zal de KannieBaal nog eens uitzoeken, maar in ieder geval zijn we daar geweest vandaag. Eerst lekker bij het zwembad gezeten en liggen lezen en daarna met de auto naar SinterTropez. Die weg daar naar toe is een regelrechte ramp, stervensdruk en de ene na de andere opstopping, maar we slaagden erin het snel te bereiken. Parkeerterrein opgezocht en toen het stadje in. Op zoek naar het museum de Annonciade ( de aankondiging, want het was vroeger een kerk). Tentoonstelling van de Vlaminck, niet echt geweldig. De vaste collectie is niet zo groot maar wel veel leuker. Seurat, van Reijsselberghe, Willem de Kooning om maar wat te noemen. Daarna langs de haven gelopen en bootjes gekeken. Machtig wat een dingen liggen daar. Wel heel patserig van tijd en tijd. En van die (zwaar onbetaalde) jongetjes die het dek staan zwabberen met een air alsof het schip van hen is. En allemaal geregistreerd op belastingparadijzen als malta en kaaimaneilanden. Daarna het fort beklommen met een mooi uitzicht. Kortom....een heerlijke dag. Alleen helaas geen foto, maar die kunnen jullie zelf wel opzoeken, toch?
Vandaag was een grote dag voor mevrouw J. en de KannieBaal. Het stond al vanaf de winter op het programma, maar het moest nog wel uitgevoerd worden. Het bezoek aan de Villa en Jardin d'Efrussi de Rothschild. Meer dan 100 kilometer rijden, maar wel langs het Massief van Esterel met prachtige rooie rotsbergen en schone vergezichten. De KannieBaal heeft veel foto's gemaakt, die komen later nog wel eens van pas. En na ruim vier uur rijden waren in de de Kaap van Heilige Jan Verraad, alwaar de villa van Beatrice staat. Ja....wat moet de KannieBaal er over zeggen? Het voldeed aan de verwachtingen, nee......veel meer, het is een wonder van schoonheid. De tuin ( waar vroeger dus tuinmannen in witte matrozenpakjes met een baret met een rode pompoen werkten, dat vond Beatrice zo éééénig, zien jullie dat voor je....van die knoestige fransmannen met van die tanige verweerde koppen in die smetteloos witte pakjes?) is wonderbaarlijk mooi. Verschillende niveau's en verschillende stijlen, van japans tot spaans tot exotisch, werkelijk prachtig. En het uitzicht is ook fenomenaal. Dit is een regelrechte aanrader. Hier krijg je wel een indruk http://www.villa-ephrussi.com/en/home
Gisteren geeft de KannieBaal een foto beloofd van de zee vanaf het balkon van onze kamer. Het is niet veel, maar....het is de zee, eerlijk is eerlijk. Ook heeft de KannieBaal foto's gemaakt van de molens van Ramatuelle, maar die staan op zijn fototoestel, dus die kunnen we pas later laten zien. Grappig dorpje dat R. volgens mij is Rooz' daar ook eens geweest, hij had het volgens mevrouw J. over dat dorp. Enfin, dat moet hij zelf maar eens vertellen hoe dat precies zit. Verder zijn we in Gassin geweest en hebben we voor woensdagavond een tafeltje besproken in een restaurant daar. Zag er grappig uit en had een fantastisch uitzicht. Wellicht neemt de KannieBaal zijn device mee en kan hij daar een foto van maken. Nu moeten jullie het doen met de foto van de zee.....
Zit de KannieBaal ineens aan de kust en wel in het Hotel van de Tuinen in Sinter Maxiem, tegenover Sinter Tropez. Ik zal een foto erbij doen van het uitzicht van onze kamer op het zwembad en als we op onze tenen gaan staan kunnen we ook nog de zee zien (dat zal ik morgen op de foto zetten). We vertrokken zwaar bewolkt uit Rots van Graan (het had de hele nacht geregend) maar aan de kust was het lekker. We hebben de auto op de parking van het hotel gezet, maar de kamer was pas betrekbaar vanaf 16:00 uur, dus zijn we wat langs de boulevard gaan wandelen en uiteindelijk in het stadje terecht gekomen. Nou, hier gaan we ons de komende dagen wel vermaken. Mevrouw J. krijgt weer complimenten voor het uitzoeken van het hotel en we zullen jullie op de hoogte houden van onze belevenissen.
Inmiddels is één van de stootborden klaar, de andere nadert zijn voltooiing. Als proef gaan we er één tegen de stootbord van de trap vastkitten en dat een winter laten zitten. Overleeft dat en blijft alles heel, dan kan de KannieBaal er nog een paar maken en die volgend jaar vastplakken. Maar deze test heeft wel geleerd dat je platte dingen moet hebben zoals borden of schalen. De gieter van een paar dagen geleden is leuk, maar daar zitten teveel ronde kanten aan en dat is erg lastig werken is inmiddels gebleken. Dus mochten jullie nog wat kleurrijke borden dan wil de KannieBaal die wel hebben, om volgend jaar nog een paar mozaiken te maken. Maar dat wordt dus voorjaar 2014. En de KannieBaal moet een paar plaatjes hardboard of dun hechtplaat gaan ritselen. Maar daar weet hij wel een adresje voor.
Het modem moest gereset worden en nu hebben we weer een aardig snelle verbinding. Maar nu is het te laat om nog wat te schrijven, daarbij....de KannieBaal heeft al 4 wijntjes op en als de wijn is in de man, is de wijsheid er ook niet meer. Dus morgen beter.
De verbinding is buitengewoon traag en valt af en toe helemaal uit. Geen stukje vandaag dus. Hopelijk morgen beter......
Niks gedaan dus valt er ook niks te vertellen. Prachtig weer, hele dag zon, geen zuchtje wind, maar het water van het zwembad warmt niet meer op. Blijft 20 graden en dat is best wel koud. Morgen meer.
Vandaag heeft de KannieBaal, onder aanvoering van reisleidster mevrouw J. een uitje gemaakt naar de geologische plek van de la Charce. Je moet daar maar even op goegelen dan vind je daar wel foto's van en beschrijvingen ( de KannieBaal heeft wel foto's gemaakt maar die kan hij niet zo 1,2,3 op de tablet plaatsen (toch een fototoestel met wifi gaan aanschaffen denk ik zo) maar het was buitengewoon interessant om te aanschouwen. Verschillende lagen gesteente op elkaar, bijna loodrecht omhoog staand, met diverse kleuren. We wilden een beetje de mistral ontvluchten, want die waaide hier weer eens (goed dat de amerikaanse deen van de nachtegaal niet gekomen is) en dan is een tochtje naar het oosten altijd aan te raden. Dus zo konden we het nuttige met het aangename verenigen: geen wind, een mooi tochtje en interessante zaken om te bezichtigen.
Vanochtend naar Bllex geweest, alwaar een Big Bazar was. Mijn hemel...... wat een meuk lag daar. Dingen die ze allang naar de gemeentewerf had moeten brengen proberen die fransen nog aan een andere fransman te slijten. Die het volgend jaar natuurlijk ook weer op een vide grenier te koop gaat zetten. Maar ja, de franse economie moet ook draaien en op deze manier wordt er weer heel wat geld rondgepompt en dat is altijd goed. Bij terugkomst lag er een slangetje op ons terras te zonnen, de KannieBaal heeft nog geprobeerd er een foto van te maken, maar of het gelukt is moeten jullie maar bekijken. Wie goed kijkt ziet nog net een staartje in het grind...... Verder was de verbinding niet zo best de afgelopen dagen, vandaar dat er weinig blogjes zijn gemaakt. Het gaat nu weer wat beter, geloof ik.
Vanochtend heeft de KannieBaal, samen met de buurman en de bosmaaier, het terrein voor ons huisje eens aangepakt. Daar waren een aantal liaanachtige struiken enorm aan het woekeren geslagen en dat werd steeds groter en breder. En nog even en ze waren de jeneverbesstruiken ingeklomemen en dat moeten we helemaal niet hebben. De jeneverbesoogst is dit jaar uitbundig overigens, nog nooit zaten er zoveel bessen aan de struiken. Één dezer dagen zal de KannieBaal eens wat gaan oogsten, die raken we wel kwijt. Op de camping willen ze wel hebben en de Obergisten waarschijnlijk ook wel. Maar dat even terzijde, terug naar de maaiactie. Met een uurtje hadden we alles afgemaaid en toen heeft de KannieBaal met de riek 4 nette hopen gemaakt en die van tijd tot tijd wat gekeerd. Het was zonnig vandaag dus het droogde snel. Morgen gaan we die meuk naar de brandplek slepen, verbranden doen we volgend jaar wel.
De KannieBaal heeft een kleine werkplaats ingericht, maar daar kan hij nog geen foto van laten zien. Maar wel van de dependance, waar een kleine verzameling meuk staat, klaar om aan gruzelementen geslagen te worden. Maar dat hoeft nog niet want de KannieBaal heeft voorlopig voldoende materiaal om aan de slag te kunnen. Het eerste project begint aardig te vorderen, wellicht is dat morgen klaar en dan kunnen we dat laten zien. Verder vandaag naar Fesson la Romeine geweest. Wat gewandeld voordat we de stad ingingen, tussen de vignobles ofwel de wijngaarden. Druiven zijn nog niet erg groot, maar dat komt nog wel. In Fesson nog heerlijk gegeten en door het centrum gewandeld. En op de terugweg......maar dat vertellen we morgen!
Had de KannieBaal een mal gemaakt voor zijn stootbordkunstwerk, bleek dat helemaal niet te werken. Moest de KannieBaal dat vanaf de mal op het stootbord gaan plakken en dat is natuurlijk een heel gedoe. Dus nu heeft hij een nieuwe mal gemaakt waar de stukjes rechtstreeks op geplakt kunnen worden en als het klaar is gaan mal en al tegen het stootbord aan. Gemak dient een KannieBaal, zullen we maar zeggen. Dan moeten we het geheel natuurlijk wel goed instoppen, zodat vocht en andere weersinvloeden er geen vat op kunnen krijgen. Maar dat is van later zorg, eerst plakken....
Vandaag heeft de KannieBaal het kunstwerk voor binnen afgemaakt en opgehangen. Daar moest wel een ander werk voor verhangen worden, maar anders werd het te druk, vond mevrouw J. En dat willen we natuurlijk niet....dat het te druk wordt. Het kunstwerk draagt de titel:" What The Fuck. I was Here" en is natuurlijk te koop. Maar zoals alle kunstwerken die te koop zijn heeft het zijn prijs. Voor € 3895,= kunt u eigenaar worden van dit unieke werk. De KannieBaal komt het dan hoogstpersoonlijk bij u ophangen en verstrekt tevens een certificaat van echtheid.
Vandaag is de KannieBaal bezig geweest met het bedenken van een plan van aanpak hoe de trap te gaan versieren. Dat is een hele klus, dat bedenken bedoel ik. Maar uiteindelijk is de KannieBaal eruit gekomen. Hij heeft besloten gebruik te gaan maken van een mal. Daar kan hij op gaan leggen hoe het eruit moet gaan zien, dan heeft hij de ruimte om nog wat te schuiven en aan te passen tot het gewenste resultaat bereikt is. Dus heeft de KannieBaal vandaag een prachtige mal gemaakt. Morgen gaan we tegeltjes, kopjes, schoteltjes en de prachtige gieter die de KannieBaal gevonden heeft aan barrels slaan zodat we stukjes hebben. En die kunnen we dan gaan uitleggen op de mal. Het gaat vast prachtig worden......
Vanochtend gingen we boodschappen doen, mevrouw J. en de KannieBaal. Iets voor op de barbeknoei, wat te drinken en nog zo wat meer. Halverwege zegt mevrouw J. plotseling: ik heb die rare schoenen nog aan. Consternatie natuurlijk, want daar kan je echt niet mee over straat. Die zijn alleen voor om het huis en dan eigenlijk ook nog niet eens. Het zijn een soort kroks, geen echte, maar slechte namaak en ook nog eens in een vreselijke kleur. Maar ja, iets anders hadden we niet in de auto liggen of het misschien mijn wandelschoenen zijn. Maar die zijn te groot en ook geen gezicht. Het moest dus maar..... Meewarige blikken van andere (franse) vrouwen, die er meestal zelf nog erger uit zien. Gelukkig waren we snel klaar en konden we gauw naar huis. Voor we door de politie aangehouden zouden worden en we naar de genissevang gestuurd zouden worden.
Ging de KannieBaal met mevrouw J. op stap (boodschappen doen en zo) moesten we eerst vuilnis weggooien. Kijk, zei mevrouw J. mooi aardewerk en porcelein. Dat stond bovenop een vuilcontainer. De fransen doen dat wel meer. Als ze denken dat een ander er nog wat aan zou kunnen hebben dan zetten ze het boven op de container. De KannieBaal heeft dat ook wel eens gedaan: op de heenweg iets op de container gezet en op de terugweg kijken of en inderdaad: meegenomen. Omdat de KannieBaal de trap nog een beetje moet opleuken is hij wel geinteresseerd in dit spul. En nog mooie kleuren ook dus hij heeft de mooiste dingen eruit gehaald en meegenomen. Wat vinden jullie bijvoorbeeld van deze gieter? Echte kunst volgens mij dus die gaan we aan barrels slaan en op de stootbord van de trap plakken. Gaat heel bijzonder worden.
Al enkele dagen probeer ik de KannieBaal aan te sporen tot enige activiteit. Wandelen, zwemmen, klusjes doen of stukjes schrijven voor zijn blog. Maar alles tevergeefs. Die man is werkelijk niet vooruit te branden. Ligt hij niet in zijn hangmat dan slaapt hij wel in zijn stoel, maar iets doen....ho maar. Een stukje schrijven voor zijn blog? Er is geen hond die het leest, zegt hij dan. Een stukje wandelen? Veel te warm, puft hij dan. Even een klusje doen ( er zijn genoeg dingen die nog moeten gebeuren)? Strakjes wel, nu effe lekker leggen, zegt hij dan. Uit arren moeden heb ik zelf maar een stukje geschreven voor zijn blog. Nu even uitzoeken hoe ik dat moet plaatsen, want zelf daarvoor heeft hij geen tijd.
Een hartelijke groet voor iedereen, thuis of waar dan ook op de wereld van mevrouw J.
De KannieBaal doet nog steeds niet veel. Beetje lezen, boodschapje doen, zwembad onderhoud plegen, wat wandelen: het mag allemaal geen naam hebben. Dus zullen we er maar niet zo veel aandacht aan besteden, het is nix en het wordt ook nix. En er over schrijven heeft ook niet zo veel zin dus dat laten we ook maar achterwege. Het is niet veel en het wordt ook niet meer en jullie moeten het er maar mee doen. En nu moet de KannieBaal afdrogen.
Ook vandaag heeft de KannieBaal nix gedaan. Vanochtend naar de bakker gereden voor een flute. Een engels echtpaar geholpen die in het dorp de weg wilden weten en of ze er door konden met hun caravan. Naar een dode das gekeken die langs de weg lag. Zonde...was een volwassen dier. Afgeknipt gras naar de afvalberg gebracht. Nog even wat sleedoorn afgeknipt, daar haal je je benen aan open als je er langs loopt. Gezwommen, in de dikke jongen gelegen (ofwel de FatBoy om misverstanden te voorkomen) dutje gedaan, gelezen, biertje gedronken. Kortom.... een heerlijke dag met zo'n 30 graden. Straks gaan mevrouw J. en de KannieBaal naar Sarmanne, dineren bij de Obergiesten. Het kan niet op!
De KannieBaal heeft vandaag, buiten boodschappen doen en wat zitten lezen, helemaal niets gedaan. Nouja....2 keer gezwommen, de parasol opgezet en de zonnewering opgehangen. Verder veel gelezen, van zweedse moordenaars en reizen door Amerika tot de spietboot van Djo en Bren Down's Inferna. De laatste 2 op de ierieder die de KannieBaal nog net gekocht had voordat hij naar Rankfrijk afreisde. Een echte Boko, heel licht en lekker klein en zelfs in de volle zon nog uitstekend leesbaar. Een goede koop en beter hanteerbaar dan de vorige. Die heeft de KannieBaal verkocht. Van de nieuwe gebruiker positieve geluiden vernomen, dus die is ook blij.
De KannieBaal was nooit zo'n aanhanger van dat feesboek, maar ontdekt nu toch wel de handigheid van dit systeem. Met name omdat hij zo op de hoogte gehouden wordt van Zeeuwse verhalen en foto's uit de dierentuin (die rent u in, zou Opperland zeggen) en van de Dinogrot. Alleen zag hij tot zijn schrik twee aapjes die verslonden werden door de Dino. En even later werd de Vader ook nog verslonden. Maar gelukkig bleken dit fotografische grapjes te zijn.....
Inmiddels is de wind hier helemaal gaan liggen en schijnt de zon volop. Zo'n 28 graden geeft de thermometer aan in hokje 5. Maar in de schaduw is het goed uit te houden. En omdat het Maria Vemelhaart is hebben de buren bezoek. Gelukkig niet zo veel meer als vroeger. Dus hoeven we niet weg.
Gister kwam het er niet van om een blogje te maken, dus moeten we vandaag de schade in halen. Vanochtend naar Sarmanne gereden, een tafel bij de Globalisten gereserveerd. Vervolgens door naar de VVV, een aantal folders gescoord met interessante dingen. Het programma van het fête votive bestudeerd en daarna door naar de bakker voor een flute. Een wandeling gemaakt rond Sarmanne en toen gaan lunchen. Maar dat was niet veel, een soort toeristenmenu van patat, salade en plakjes vlees. Wel een aardig wijntje maar in augustus komen we hier niet meer. Veel te vol en kennelijk was de kok ook met vakantie. Morgen is er een rommelmarkt, dan gaan we nog wel even kijken, wie weet slaan we nog een aardige slag. En een biertje drinken bij Eric....
Nu even naar de Visscherstaete om in de blauwe stoelen dit blogje te plaatsen.
De Zeeuwen zijn inmiddels thuis en gisteren zijn de Denen thuis gekomen. Voor zover we begrepen hebben waren het aangename verblijven in den vreemde. Alleen de Fransen hebben verlenging van verblijf aangevraagd en toestemming gekregen. Die blijven dus een poosje weg. Bij de Fransen is het vandaag zinderend heet, alleen in de schaduw is het lekker of bij het zwembad. Of dat zo blijft is niet duidelijk, de verschillende weerprogramma's geven wat anders aan. Er zijn er zelfs die beweren dat er weer een mistral aankomt. Dat is niet te hopen, want dan gaat het zeil van de buren zo klapperen. Dat zeil is tegen de zon, het is de zoveelste oplossing van een probleem wat ze zelf veroorzaakt hebben. Hiet een foto van het (blauwe) zeil.
Vanochtend hebben mevrouw J. en de KannieBaal een wandeling gemaakt bij Bllex. Eerst daar een brood gescoord en toen even verder gereden en daar gewandeld. De wind gaat langzamerhand liggen en de temperatuur stijgt. Met een strak blauwe lucht is het dan zeer aangenaam. Lekker gezwommen vanmiddag en nu leert de KannieBaal alles over de wielewaal. Die horen wij hier af en toe, maar het is KannieBaal nog niet gelukt om deze vogel in het oog te krijgen. Schuw vogeltje. Gelukkig had mevrouw J. uit de bieb een boek van Hans Storredein meegenomen met veel foto's van wielewalen. Het boek heet zo en die Storredein is redelijk gek, dus de KannieBaal zit van tijd tot tijd te schateren. En hier nog 2 foto's uit het boek.
Was de KannieBaal vanochtend met mevrouw J. even naar boven gelopen om naar de Vercor te kijken (de Vercors is een inmens groot natuurgebied in de Drôme) zag hij ineens een stapel afgezaagde takken van een buxus. Dus maar even op onderzoek uit gegaan en ontdekt dat de buurman van de boerderij daar een heel pad aan het maken is. Dat is natuurlijk stiekem, maar ook wel heel handig want zo kunnen we binnen door steken naar de pipeline (spreek uit als piepeliene) om naar de schelpenberg te kunnen wandelen. De KannieBaal was altijd al van plan om zo'n doorsteek te maken, maar stuitte daarbij op een ravijn. En om daar nu een brug overheen te gaan maken is wat al te veel werk. Maar nu moeten we even afbuigen en komen op die manier alsnog op de piepeliene uit. We hoeven nu alleen nog even het begin van het traject wat op te schonen en toegankelijker te maken. Klusje voor een bewolkte dag.
Foto van boven de wei richting Vercors
Update: foto is mislukt, morgen nieuwe poging
Gisteravond begon het al en op weeronline zag de KannieBaal het ook al staan: windkracht 5 vandaag, dus mistral. Het voordeel van mistral is dat je een strak blauwe lucht hebt met hier en daar een (snel voorbijwaaiende) wolk. Maar de wind is altijd koud en komt met vlagen. Harde vlagen en zachte vlagen, waardoor de bomen heen en weer zwiepen en er een hoop geruis is. Van de wind zelf en van de bladeren en takken. Na een paar uur ben je dat helemaal zat, dan komt de wind je neus uit bij wijze van spreken. Nu kunnen we aan de zijkant aardig uit de wind zitten, maar dan zit je dus wel in de volle zon. Lekker voor een kwartiertje, maar daarna begin je je langzaam aan te branden en even later te koken. En da's niet goed voor hart en bloedvaten. Maar in het hokje voor ons huisje zit je ook uit de wind en in de schaduw. Lekker voor een half uurtje, maar daarna begint je bloed te stollen vanwege de kou en krijg je bevriezingsverschijnselen. Ook dat is niet goed voor hart en bloedvaten. De kunst is dus om tijdig te verplaatsen van zon naar schaduw. En daar ben je dan de hele dag mee bezig. Wel steeds je boek mee nemen.....
