We gaan ‘t proberen…

Het is de afgelopen tijd druk geweest met van alles en nog wat. Het plaatsen van de schuifpui, de opening van de tentoonstelling, een tochtje naar Dalfsen en meer van dat soort dingen hebben een grote aanslag op de schaarse vrije tijd van de KannieBaal gepleegd. En dan is hij nog wat avonden bezig geweest op de nieuwe schietbaan, bij de buren op bezoek geweest en nog een opening van een tentoonstelling bezocht, dus dan snappu ‘t wel. En de KannieBaal gaat ook niet zeggen dat hij zijn leven gaat beteren, want er staan nog interessante projecten op stapel die veel tijd gaan kosten.  Misschien hebben we tijd om daar over te schrijven, maar dat is niet zeker. En te veel tijdsdruk is niet goed voor een pensionada want dan krijg je een burnoud. En dat is weer niet goed voor je leeftijt. Zo leert ons onderstaande grafiek.

 

                        

Weer over gisteren

De KannieBaal ontkomt er niet aan, het is veel te druk allemaal, dus moeten we het weer over gisteren hebben. Eerst weer op tijd op om in de schaduw klinkertjes schoon te spuiten. Toen naar de Warkei en de Magga omdat dat parasolvoet naar de filistijnen was gegaan. Afgebroken omdat de boel volledig doorgeroest was. En dus een nieuwe uitzoeken, maar dat valt niet mee. Bij de Warkei was de KannieBaal snel klaar: 1 exemplaar, identiek aan het vorige kapotte geval. Die dus maar niet. Toen op naar de Magga en die hadden wel 6 exemplaren. Maar nadere inspectie leverde uiteindelijk maar één bruikbare voet op en dat was deze:

                               

van marmer en met een roestvrij stalen standaard. De KannieBaal heeft er even siliconenspray in gespoten, om roest aan de binnenzijde te voorkomen. En toch maar in de winter binnenzetten. En direct maar in elkaar geknutseld, ziet er prima uit. En de parasolpoot paste er ook nog in. En ‘s avonds had de KannieBaal nog een vergadering  met allerlei mensen over iemand die ergens mee wil stoppen. Stoppen is altijd goed, dat gaat de KannieBaal ook doen…….

Ben je daar gepensioneerd voor?

Dan denk je namelijk dat je het wat rustiger krijgt. Maar dat is helemaal niet zo, integendeel, na de eerste pensioendag breekt de boel los. Dan moet je dit en dan moet je dat. Gisteren vertelde ik over eergisteren, vandaag heb ik het over gisteren, dat kan zo niet doorgaan. En als ik dan ga vertellen wat er allemaal in het onverzuurde verschietvat zit dan krijg je de kouwe rillingen. Maar goed, gisteren dus. Eerst klinkertjes spuiten, want het zou warm worden. Dat is een hele klus, want ik kan niet alles in één keer doen. Het levert namelijk veel water op en dat kan niet goed weg, dus dan staan er plassen met zwart water. En als je dat weg veegt dan zijn de klinkertjes nog vuil, dus dan kan je dat weer opnieuw gaan spuiten. Dus fasegewijs werken is het motto. Een stukje hier, een stukje daar en ondertussen zorgen dat je niet al te nat wordt, want die drukreinigers spuiten met veel kracht.

                       

Vervolgens moest de KannieBaal een aantal administratieve zaken regelen, mails versturen, telefoneren en Tour de France kijken. En ‘s avonds moesten we op het kleine meneertje en mevrouwtje passen. Maar toen J. bij het uitkleden tegen het meneertje zei:”Ga maar even staan, meneer” protesteerde hij hevig. “Ik ben geen meneer, ik ben een grote jongen”, zei hij. Gelukkig maar…………

Veel te druk

Gisteren kwam het er niet van om een stukje te maken voor de KannieBaal. Te veel dingen die hij moest doen. De tegels schoon spuiten met de drukreiniger. En om niet in de zon te hoeven werken moest hij dus vroeg beginnen. Ondertussen een draadloze router via Plarktmaats zien te bemachtigen. Toen dat gelukt was moest het ding opgehaald worden en betaald worden. Gelukkig heeft de KannieBaal een goeie slag geslagen en een routertje voor € 8,-- op de kop getikt. Opgehaald en handleidingen downloaden (want die zaten er natuurlijk niet bij). Na het eten een borrel drinken bij het paviljoen en toen snel door naar de nieuwe eigenaar van de router op de Mooizingendevogelstraat. Daar even proberen en wat rommelen met kabeltjes en toen zaten we in de setup. De wipwepwap beveiliging aangezet en een wachtwoord gemaakt en jawel hoor....... het werkte als een speer.

Daarna weer terug naar het paviljoen om J. op te halen en nog wat te kletsen met de kunstschilders en toen naar huis. Maar toen was het al donker en te laat om wat te schrijven. Vandaar gisteren dus nix. En vandaag had de KannieBaal het warempel weer zo druk, maar dat vertellen we een andere keer wel. Dus je moet het doen met dingen van gisteren. Who wants yesterdays papers? Wie zongen dat ook al weer????

Type hier de titel

En typ hier de tekst.

Dat zijn zo van die dwingende opdrachten die je krijgt als je de WriveLiter opstart. Meestal doet de Kanniebaal dat braaf, maar vandaag had hij daar even geen zin an. Al was het maar om jullie te laten weten wat voor een gezeur je allemaal aan je hoofd krijgt als je een weblog begint.  En dat het gezeur is kan ik jullie wel vertellen. Je moet sjablonen uitzoeken en achtergronden en lettertiepjes, want als je dat niet doet dan komt je blog nooit van de grond. En heb je dat wel gedaan dan komen er weer andere problemen op je af, je moet reacties moderaten (modder-eten heet dat in de forumtaal), hyperlinks aanmaken, afbeeldingen opzoeken en ook nog verhaaltjes bedenken. Een wijze raad van de KannieBaal is dus: begin er niet an, het end is zoek

                   

en voor je het weet zit je de hele avond te tiepen en meer van dat soort onzin dingen, terwijl je je tijd veel beter had kunnen besteden door een mooie strandwandeling te maken, naar de ondergaande zon te gaan kijken, een goed boek te lezen of een mooi televisieprogramma te bekijken. Ook had je naar prachtige muziek kunnen luisteren of een balletvoorstelling kunnen bijwonen. Of je had je fotocollectie kunnen bijwerken, de vakantiefoto’s kunnen inplakken en meer van dat soort nuttige dingen. En jullie hadden ook beter wat anders kunnen gaan doen dan deze onzin te lezen. Jullie hadden ook je foto’s kunnen gaan inplakken of je auto wassen of je adresboek eens goed bijwerken.

                            

Deze man besteed zijn tijd tenminste nuttig, die bestudeert de werking van zijn fototoestel. Dat hadden jullie ook kunnen doen.

Andalusië

Vandaag ging de KannieBaal naar de hoofdstad voor een lezing over bovengenoemde streek in Spanje. Want daar wil hij graag een keer heen en daar moet je je natuurlijk goed op voorbereiden. En omdat de Vaste Akademie een lezing organiseerde waren wij er als de kippen bij om ons op te geven. Ruim 100 mensen waren op die lezing afgekomen (maal € 40,—, dus reken maar even uit of dat lucratieve business is) die verluchtigd werd met beelden uit Cordoba, Granada en Sevilla. De KannieBaal kreeg er veel zin an. Lopend door de hoofdstad zag de KannieBaal nog een mooie poster, die wel even aan het denken zet:

                      

Het is niet zo goed te lezen, maar de tekst is JSF 7,6 miljard, Kunst 0,49 miljard. De lobby voor dat rare vliegtuig is volstrekt onbegrijpelijk. Enerzijds 6000 mensen ontslaan, anderzijds een ding kopen waarvan je niet eens weet of hij vliegen kan. Maar dit soort dingen gaat de KannieBaal nu eenmaal boven de pet. Na de lezing en de hoofdstedelijke lunch, gingen we naar het Museum Geelvinck. Daar werden we snel door de tuin gestuurd, want het concert begon zo, aldus de dame aan de kassa. Wij door de tuin en naar een ander deel van het Museum. Daar zat Stanislav Jusufovic klaar om op zijn accordeon te gaan spelen. We wisten niet wat ons te wachten stond, maar het was verbluffend. Die gast kan spelen. Maar hij is niet de eerste de beste bleek later. Op deze plaats kan je wat meer over hem lezen en hem ook zien spelen. Vooral het tweede stukje laat zien en horen hoe virtuoos deze knaap is. Al met al dus een hele nuttige middag. Veel tijd om het museum te bekijken hadden we niet meer over. Maar dat komt een andere keer wel.