Etap

Weet je wat, zei mevrouw J. vanmorgen, we gaan lunchen bij de Etap, ik betaal. Daar was de KannieBaal natuurlijk onmiddellijk voor te porren. Dat betekent namelijk lekker eten en niet af hoeven wassen. Dus tegen 12 uur naar de Etap gereden, aangeschoven aan een tafeltje en heerlijk gegeten. Quiche, kip met gratin en 2 boules  vanille voor mevrouw J. en voor de KannieBaal een heerlijk stuk taart. Koffie toe en toen terug en uit buiken. Moeten we vaker doen zei ik nog tegen mevrouw J. maar ze beweerde dat Bruin dat niet kon trekken.
En vanmiddag nog even de stoel gerepareerd. Die dreigde in tweeën te breken, maar met wat popnagels  en de popnageltang is dat onheil beweerd.  Maar we gaan wel zoeken naar nieuwe stoelen. Volgend jaar ofzo.