Als je met het kleine mevrouwtje naar het parkje gaat wandelen, dan ziet ze van ver al haar favoriete speeldingen. En als je dan aan haar vraagt: wil je op de schommel, dan zegt ze: ja…gommel!. Maar eerst even de eendjes voeren en dan naar de speeldingen lopen. Het huisje, daar wil ze op getild worden en vervolgens laat ze zich er zo vanaf vallen. De bedoeling is dat je haar opvangt. De KannieBaal wist dat niet, maar gelukkig vertrouwde hij het niet helemaal en bleef hij dus angstvallig in de buurt. En jawel hoor……..ze liet zich zo voorovervallen. De KannieBaal kon haar op tijd op vangen. Heeft ze van haar vader geleerd. En als je weg gaat worden alle speeldingen gegroet: dag gommel, dag glijbaan, dag wipwap, dag huis. Het doet denken aan Paul van Ostaijen: Marc groet ‘s morgens de dingen:
Ik heb het maar even als plaatje neergezet, omdat de manier waarop het geschreven is van belang is. En er is zelfs een beeld van gemaakt wat in Delft staat en dat kun je op deze plaats bekijken. Er moet toch maar een echte wipwap in de tuin gebouwd gaan worden. Of een gommel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten