Af en toe heb je van die prachtige momenten in F. dat je het noodweer al van verre aan ziet komen. Dan is het een kwestie van binnen zetten wat binnen moet staan en dan maar rustig afwachten tot de ellende op je afkomt. Meestal is het ook net zo snel weer over als het op je afkomt, maar het is vaak een indrukwekkend gezicht. En het uiteindelijke resultaat is meestal een hagelbui die er niet om liegt. Zo kregen we er in juli één op ons dak. In de verte zagen we de bui op ons afkomen en steeds dichterbij kwam de muur van geluid op ons af. De KannieBaal heeft er even een filmpje van gemaakt om mee te genieten. De hagelstenen zijn niet echt zo groot als eieren, maar meer kleine knikkers. Maar ijs en ijskoud en knoerhard. En ze blijven redelijk lang liggen voor ze gesmolten zijn. Achter het huisje, waar ze door de regenpijp van het dak komen, lag een sneeuwberg.
Een blog over werkelijk niets. Geen uitgewerkte onderwerpen, geen beschouwingen, geen diepgang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten